Περίεργη και μπερδεμένη περίπτωση αυτοί οι De Van. Βασικά, δεν ξέρω εάν πρέπει να κατακρίνω ή να επικροτήσω τα κομμάτια τους, αν είναι θετικό ή αρνητικό που δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν εύκολα ή σε τελική ανάλυση αν πρέπει να μην ασχοληθώ καν με αυτά. Προσωπικά, δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισαν…όπως προανέφερα, μάλλον με μπέρδεψαν. Είναι μελωδικοί, μοντέρνοι, μπλέκουν το pop rock, με το industrial και το σύγχρονο metal και καταφέρνουν (ή μήπως αποτυγχάνουν) να ακούγονται πότε σαν Marilyn Manson, πότε σαν Puddle of Mud…ακόμη και σαν λίγο πιο σκληροί Muse!
Στα θετικά, η έξυπνη θεματολογία και η εξαιρετική δομή των στίχων που αποπνέουν μία μάλλον πεσιμιστική διάθεση καλυμμένη ωστόσο με σαρκαστικό τρόπο σε έναν ανεβαστικό μανδύα συνθέσεων. Συνολικά, πάντως αυτή η ποικιλομορφία δεν παντρεύεται αρμονικά με αποτέλεσμα τα κομμάτια να ακούγονται ασύνδετα και παράταιρα.
Highlight: Εξώφυλλο που αν μη τι άλλο δεν γίνεται να μην προσέξεις…
