Μπαίνοντας στο χώρο του catering room των Def Leppard στο Δουβλίνο, το πρώτο πράγμα που βλέπεις είναι ένα μεγάλο τραπέζι με κάθε λογής προιόντα υγιεινής διατροφής, μερικούς παρατρεχάμενους Δουβλινέζους και τον…Rick Savage να παρακολουθεί τον αγώνα της αγαπημένης του Sheffield Wednesday με την Derby. O Vivian Campbell έρχεται χαμογελαστός στο τραπέζι μας και για τα επόμενα 40 λεπτά μιλάμε, όπως θα δείτε, για τα πάντα! Η συνέντευξη ξεκινά, ο Joe Elliott μπαίνει λίγο αργότερα και η Sheffield αποσπά πολύτιμη ισοπαλία. Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Viv, αυτό θα πρέπει να είναι το πιο πολυδιάστατο album της καριέρας σας. Ήταν καταλυτικό για εσάς να μην έχετε μία εταιρεία πάνω από το κεφάλι σας για να ορίζει την κατεύθυνση του δίσκου;
Vivian Campbell: Ναι, σίγουρα…είναι όντως το πιο πολυδιάστατο album μας. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Η εταιρεία μας ποτέ δεν μας υπαγόρευσε, ωστόσο, την
πορεία ενός δίσκου και ήμασταν πάντα αυτόνομοι. Για παράδειγμα, το “Slang” ήταν ένα πολύ διαφορετικό album για εμάς. Επίσης το “X” ήταν ουσιαστικά ένα pop album (γέλια). Θα έπρεπε να είχαμε μεγαλύτερο έλεγχο πάνω σε αυτό το δίσκο (γέλια). Τώρα που το σκέφτομαι, το “X” ήταν ο μόνος δίσκος όπου ήρθε η εταιρεία και μας ρώτησε αν θα μας ενδιέφερε να δουλέψουμε με εξωτερικούς συνεργάτες. Και δεν βγήκε καλό το τελικό αποτέλεσμα…τουλάχιστον πήγαμε με τα νερά της εταιρείας. Αυτή τη φορά δεν ξέραμε καν αν θα κάνουμε ένα ολοκληρωμένο album. Το μόνο που ξέραμε ήταν ότι θα ηχογραφούσαμε μερικά τραγούδια…ίσως για ένα EP. Βασικά, αυτή ήταν η πρώτη φορά μετά το “Slang” όπου καθήσαμε όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο και τζαμάραμε πάνω σε όποιες ιδέες είχαμε. Όλα λειτούργησαν πολύ εύκολα, πολύ γρήγορα και στην εντέλεια. Περιττό να σου πω ότι είμαστε όλοι μας ενθουσιασμένοι από το τελικό αποτέλεσμα. Όταν πήραμε την απόφαση να κάνουμε ένα κανονικό album τότε το όλο πράγμα έγινε πιο συγκεκριμένο και θα έλεγα πολύ πιο οργανωμένο. Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι κάθε φορά που οι Def Leppard αποφασίζουν να ηχογραφήσουν ένα δίσκο υπάρχει πολύ σκέψη για το πως θα ακούγεται. Όταν γράψαμε τα 3-4 πρώτα τραγούδια ήταν ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα σύνολο rock κομματιών. Όπως ξέρεις, όμως, οι Def Leppard δεν είναι μία τυπική rock μπάντα και έτσι αρχίσαμε να συζητάμε για το τι κομμάτια χρειαζόμαστε ακόμη για να έχουμε ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα. Για αυτό ο δίσκος έχει τόσα πολλά και διαφορετικά στοιχεία και μάλιστα εξερευνήσαμε και μουσικές περιοχές που δεν γνωρίζαμε όλα αυτά τα χρόνια.
Rockpages.gr: Όπως για παράδειγμα το τραγούδι “Blind Faith”.
Vivian Campbell: Ακριβώς. Είναι ένα ψυχεδελικό τραγούδι αλλά ταυτόχρονο είναι και ένα κλασικό Def Leppard κομμάτι λόγω των φωνητικών. Θεωρώ ότι είμαστε οι Beach Boys του hard rock καθώς δίνουμε μεγάλη έμφαση στα φωνητικά και φυσικά τα δεύτερα φωνητικά μας είναι πολύ χαρακτηριστικά. Είναι το στοιχείο που μας κάνει να ξεχωρίζουμε.
Rockpages.gr: Αν με ρωτήσει κάποιος ποια είναι τα πιο αντιπροσωπευτικά τραγούδια του δίσκου θα πω σίγουρα το “Dangerous” και το “Let’s Go” που θυμίζουν το “Photograph” και το “Pour Some Sugar On Me” αντίστοιχα.
Vivian Campbell: Συμφωνώ.
Rockpages.gr: Το αγαπημένο μου όμως είναι το “Wings of an Angel”.
Vivian Campbell: Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα τραγούδια που γράψαμε…ήταν από τα sessions που σου ανέφερα πριν όταν ήμασταν όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο. Για μένα είναι πολύ πιο εύκολο να δουλεύω με αυτό τον τρόπο γιατί η κιθάρα είναι ο τρόπος έκφρασης μου. Προσωπικά, δεν είμαι άνετος στο να «πουλάω» τις ιδέες μου σε αντίθεση με τον Joe και τον Phil που μπορεί να έρθουν κατενθουσιασμένοι στο studio λέγοντας ότι έχουν μία καταπληκτική ιδέα χωρίς να έχουν γράψει μία νότα. Αντίθετα, εμένα μου αρέσει να φέρνω σχεδόν έτοιμο ένα τραγούδι έστω σε demo μορφή. Πλέον δεν έχω studio στο σπίτι μου καθώς το έχασα με το διαζύγιο αλλά για να επανέλθω στο “Wings of an Angel” είχα τη μελωδία στο μυαλό μου και ο Sav πρότεινε ένα riff που θύμιζε AC/DC και τα παντρέψαμε. Μάλιστα, το τελευταίο σκέλος του τραγουδιού γράφτηκε στο Las Vegas πριν από δύο περίπου χρόνια. Είναι ο κλασικός τρόπος που δούλευαν οι Def Leppard στα 80ς με τον Mutt Lange. Μπορεί να υπήρχαν π.χ. τέσσερις ιδέες οι οποίες κατέληγαν στο ίδιο τραγούδι. Μερικά σπουδαία τραγούδια, όπως το “Animal”, γράφτηκαν με αυτό τον τρόπο. Χαίρομαι, πάντως, που σου άρεσε το “Wings of an Angel”…ήταν ένα τραγούδι που γράφτηκε σχετικά γρήγορα.
Rockpages.gr: Οι Def Leppard είναι ένα συγκρότημα που δίνει έμφαση στο κομμάτι αυτό καθαυτό χωρίς να ρίχνει το βάρος στα κιθαριστικά solos. Το γεγονός αυτό σε περιορίζει σαν κιθαρίστα;
Vivian Campbell: Ξέρω τι εννοείς…οι Def Leppard δεν είναι και η πιο κιθαριστική μπάντα του πλανήτη αλλά ήταν κάτι που γνώριζα όταν έγινα μέλος τους το 1992. Πολλοί είναι εκείνοι που ακόμη αναρωτιούνται πως μετατράπηκα από έναν guitar hero της περιόδου που έπαιζα στους Dio σε έναν κιθαρίστα που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα solos. Αυτό που λατρεύω στους Def Leppard είναι η δυνατότητα που μου δίνεται να τραγουδάω τόσο πολύ και να κάνω πολλά δεύτερα φωνητικά. Επιπλέον, τα περισσότερα hits των Def Leppard γράφτηκαν την περίοδο που δεν ήμουν στο συγκρότημα και έτσι ο Phil δικαιωματικά παίζει αυτά τα solos στις συναυλίες. Για αυτό ακριβώς το λόγο όμως έχω τους Last in Line (γέλια).
Rockpages.gr: Θα μιλήσουμε λίγο αργότερα για τους Last in Line αλλά τώρα θέλω να μου πεις πως και δεν έκανες περισσότερα δεύτερα φωνητικά με τους Dio αφού αν δεν κάνω λάθος μόνο ο Jimmy Bain ήταν υπεύθυνος για τα δεύτερα φωνητικά.
Vivian Campbell: Όχι δεν κάνεις λάθος…έτσι ήταν. Ήθελα να τραγουδάω από τότε αν και σε εκείνη την ηλικία των 20 ετών το κομμάτι φάνταζε για μένα σαν το όχημα για να περάσω στο solo! Όταν όμως άρχισα να ανακαλύπτω όλους αυτούς τους σπουδαίους τραγουδιστές της Motown πρόσεξα ότι τα φωνητικά ήταν εξίσου σημαντικά με την κιθάρα. Ο Ronnie (James Dio) ήταν όμως ανένδοτος. Θυμάμαι που μου μιλούσε με επιθετικό τόνο λέγοντας μου: «Ο Ritchie Blackmore δεν τραγουδούσε…ο Tony Iommi δεν τραγουδούσε…οι κιθαρίστες γενικά δεν πρέπει να τραγουδούν». Και όταν τον ρωτούσα γιατί ο Jimi Hendrix τραγουδούσε, νευριάζε (γέλια). Όταν απολύθηκα από τους Dio και πήγα στους Whitesnake, o David Coverdale ήταν ο μέντοράς μου όσον αφορά τα φωνητικά. Μάλιστα, με ενθάρρυνε να τραγουδάω σε κάθε ευκαιρία. Και αυτό ίσως σου ακουστεί παράξενο αλλά εκείνη η σύνθεση του 1987 των Whitesnake είχε τα χειρότερα δεύτερα φωνητικά που έχω ακούσει. Μπορεί και εγώ να ξεκινούσα τότε να μαθαίνω αλλά και οι υπόλοιποι ήταν απαράδεκτοι!
Rockpages.gr: Συνειδητοποιείς φυσικά ότι είσαι ο συνδετικός κρίκος αυτής της περιοδείας (Def Leppard-Whitesnake-Black Star Riders) αφού ήσουν μέλος των Whitesnake, έπαιξες το 2011 με τους Thin Lizzy και τα τελευταία 24 χρόνια βρίσκεσαι στους Def Leppard…
Vivian Campbell: Nαι, το ξέρω! (γέλια)
Rockpages.gr: Πως είναι η σχέση σου με τον David Coverdale;
Vivian Campbell: Τώρα είναι καλή αν και δεν μιλούσαμε για πολλά χρόνια. Είχα ξενερώσει πολύ με τους Whitesnake…να σου πω τι είχε γίνει: μόλις τελείωσε η περιοδεία για το “1987” μαζευτήκαμε για να γράψουμε τραγούδια για το επόμενο album και πρόσεξα ότι υπήρχε μία περίεργη ένταση μεταξύ εμού και του Adrian (Vandenberg). Αν και γενικά η σχέση μας δεν ήταν κακή, ο Adrian δεν ήθελε δεύτερο κιθαρίστα στους Whitesnake. Δεν ήταν κάτι προσωπικό με μένα αλλά όταν τον προσέλαβαν στους Whitesnake είχε την αίσθηση ότι θα ήταν ο μοναδικός κιθαρίστας στο συγκρότημα. Όταν τελείωσε, λοιπόν, η περιοδεία, ο David μας ανακοίνωσε ότι θα γράψει το επόμενο album με τον Adrian καθώς η συνεργασία τους ήταν άριστη. Τότε κατάλαβα ότι δεν θα έμενα πολύ στο συγκρότημα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Tawny Kitaen (σ.σ. σύζυγος του Coverdale τότε) δεν γούσταρε τη γυναίκα μου με την οποία είχα μόλις παντρευτεί. Ήρθε λοιπόν σε μία φάση ο tour manager και μου είπε ότι ο David δεν θέλει να φέρω τη γυναίκα μου μαζί στην επερχόμενη περιοδεία γιατί θα υπήρχαν πολλοί τσακωμοί…
Rockpages.gr: Γιατί έστειλε τον tour manager και δεν στο είπε ο ίδιος;
Vivian Campbell: Αυτό ακριβώς! Αυτός είναι ο λόγος που είχα νευριάσει πολύ με τον David γιατί με πείραζε που δεν είχε το θάρρος να με κοιτάξει στα μάτια και να μου τα πει όλα αυτά ο ίδιος. Ακόμη και όταν ήθελε να με διώξει, έβαλε τον tour manager να μου το πει. Πριν από μερικά χρόνια, όταν έκαναν οι Def Leppard για πρώτη φορά μία περιοδεία με τους Whitesnake, είχα την ευκαιρία να καθήσω με τον David και να του πω ότι είχε χάσει τον σεβασμό μου με αυτά που είχε κάνει τότε. Μου ζήτησε συγνώμη και πρόσθεσε ότι εκείνη την περίοδο ζούσε απομονωμένος σε έναν γυάλινο πύργο όντας σε μία κακή σχέση που δεν οδηγούσε πουθενά. Ήταν σύνηθες για αυτόν να βάζει άλλα άτομα να του κάνουν όλες τις δουλειές. Από τότε όμως έχουν περάσει αρκετά χρόνια και η σχέση μας είναι καλή.
Rockpages.gr: Αν δεν απατώμαι η πρώτη φορά που περιοδεύσατε μαζί με τους Whitesnake ήταν το 2008 και μάλιστα παίξατε και στην Ελλάδα. Τι θυμάσαι, αλήθεια από εκείνη τη συναυλία;
Vivian Campbell: Ακόμη τότε δεν είχα λύσει τις διαφορές μου με τον David και έτσι κρατούσα κάποια απόσταση. Πέρασα υπέροχα στην Ελλάδα αφού είχαμε δύο μέρες ρεπό και μας δόθηκε η ευκαιρία να πάμε στην Ακρόπολη…ο καιρός ήταν τέλειος και οι οπαδοί μας θεότρελοι! Είναι τελείως διαφορετικάμε τις συναυλίες που δίνουμε στην Αμερική που είναι η μεγαλύτερη μας αγορά. Στην Αμερική ο κόσμος πηγαίνει στις συναυλίες γιατί είναι ένα event ενώ στην Ευρώπη οι rock fans πηγαίνουν στα live γιατί στηρίζουν τα συγκροτήματα και ανυπομονούν για τη συναυλία. Υπάρχει πολύ περισσότερο πάθος!
Rockpages.gr: Φαντάζομαι ότι είναι ιδιαίτερο για σένα να παίζεις σήμερα στο Δουβλίνο και αύριο στο Belfast…
Vivian Campbell: Ναι! Σίγουρα στο Belfast περισσότερο…βασικά, κάθε φορά που κάνουμε μία βρετανική περιοδεία είναι σαν να βρισκόμαστε στο σπίτι μας αφού ο Joe μένει στο Δουβλίνο, ο Sav στο Sheffield, εγώ είμαι από το Belfast, o Phil από το Λονδίνο και ο Rick είναι φυσικά από το Sheffield. Πέρα από το γεγονός ότι κατάγωμαι από το Belfast, πρέπει να σου πω ότι στο Belfast βρίσκονται μερικοί από τους πιο παθιασμένους rock fans σε όλο τον κόσμο…και δεν το λέω επειδή είμαι από εκεί!
Rockpages.gr: Θα έλεγες ότι το καινούργιο album είναι ό,τι καλύτερο έχετε κυκλοφορήσει μετά το 1992;
Vivian Campbell: Σίγουρα! Η ειρωνεία είναι ότι δεν συμμετείχα και πολύ σε αυτό αφού συνετέλεσα στη σύνθεση δύο μόλις κομματιών. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι πρόκειται για έναν εξαιρετικό δίσκο. Προσωπικά, θεωρώ ότι το καλύτερο τραγούδι στο δίσκο είναι ένα κομμάτι του Joe, το “We Belong”. Θεωρώ ότι ο Joe γράφει τα καλύτερα τραγούδια στο συγκρότημα καθώς είναι τραγουδιστής και αναγνωρίζει τη σημασίας της απλότητας ενός τραγουδιού. Ένας κιθαρίστας σκέφτεται πρώτα τα κιθαριστικά μέρη και δεν είναι σπάνιο να αγνοείς τη μελωδία, δηλαδή το στοιχείο εκείνο που θέλει να ακούσει ο κόσμος. Τα απλά τραγούδια είναι τα καλύτερα.
Rockpages.gr: Θέλεις να μας πεις και δύο πράγματα για τους Last in Line;
Vivian Campbell: Φυσικά…είμαι ενθουσιασμένος με το δίσκο που έχουμε ετοιμάσει.
Rockpages.gr: Πότε αποφασίσατε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για ένα studio album;
Vivian Campbell: Όταν μας πρόσφερε η Frontiers δισκογραφικό συμβόλαιο. Δεν είμαστε και τόσο ενεργοί και βασικά δίναμε μερικές σποραδικές συναυλίες…τίποτα παραπάνω. Μας άρεσε να παίζουμε τραγούδια από τους τρεις πρώτους δίσκους και ήταν κάτι που κάναμε για την πλάκα μας και γιατί περνούσαμε ωραία. Δεν ψάχναμε για κάποιο δισκογραφικό συμβόλαιο. Έβλεπα όμως βιντεάκια από τους Dio’s Disciples οι οποίοι κατακρεουργούσαν τα τραγούδια μας. Ήταν άθλια…μόλις έκανα την περιοδεία με τους Thin Lizzy το 2011, αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον μου για την κιθάρα αφού οι Thin Lizzy υπήρξαν βασική επιρροή μου. Ήξερα το “Live and Dangerous” απέξω και ανακατωτά! Ο Scott Gorham και ο Brian Robertson ήταν φανταστικοί αλλά αυτός που με επηρέασε περισσότερο ήταν ο Gary Moore. To πρώτο πράγμα που έκανα λοιπόν ήταν να πάρω τηλέφωνο τον Jimmy Bain και τον Vinny Appice και να τους προτείνω να τζαμάρουμε σε ένα studio μιας και οι τρεις μένουμε στο Los Angeles. Μέχρι εκείνου του σημείου, δεν είχαμε παίζει μαζί για πάνω από 26-27 χρόνια. Ήμασταν τόσο δεμένοι στο studio που αναρωτηθήκαμε πως θα ήταν η όλη φάση αν είχαμε έναν τραγουδιστή στο συγκρότημα. Τότε ο Vinny πρότεινε τον Andrew Freeman ο οποίος μόλις ήρθε μας ξετρέλανε με την απόδοση του αφού ήταν εκπληκτικός και δεν τραγουδούσε σαν τον Ronnie. ΝΑ σου πω την αλήθεια αν τραγουδούσε σαν τον Ronnie θα ήταν πολύ περίεργη κατάσταση. Για αυτό μου άρεσε κιόλας. Να σου πω, επίσης, ότι αν ζούσε ο Ronnie δεν θα το κάναμε προφανώς αυτό αφού μπορεί να ήμασταν συγκρότημα αλλά είχαμε το όνομά του Ronnie για όνομα συγκροτήματος. Αλλά δεν μπορούσαμε να βλέπουμε άλλο τους Dio’s Disciples να «σκοτώνουν» τα κομμάτια που εμείς είχαμε γράψει μόνο και μόνο για να βγάλει κάποια χρήματα η Wendy (Dio). Αποφασίσαμε, λοιπόν, να το κάνουμε σωστά για αυτό και το ντεμπούτο μας με τους Last in Line έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον τρόπο που ηχογραφήσαμε το “Holy Diver” το 1983. Θυμάμαι τότε που τζαμάραμε οι τρεις μας στο studio, ερχόταν ο Ronnie άκουγε, πρότεινε κάτι διαφορετικό στη μελωδία ή και γενικότερα, έβγαζε το σημειωματάριο του και έγραφε τους στίχους…ήμασταν κανονική μπάντα! Ο νέος δίσκος με τους Last in Line ηχογραφήθηκε από τον Jeff Pilson που είναι φίλος μας και είχε περιοδεύσει με τους Dokken στα 80ς όταν άνοιγαν τις συναυλίες μας. Ήταν σαν να ολοκληρωνόταν ένας κύκλος
Rockpages.gr: Όταν είδαμε το video clip για το “The Devil in Me” μας άρεσε πολύ η old school προσέγγιση του κομματιού. Αμιγώς μουσικά, ο δίσκος θα έχει κοινά στοιχεία με το “Holy Diver” ή το “Last in Line”;
Vivian Campbell: Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο κομμάτι είναι το πιο κοντινό στην ατμόσφαιρα των κλασικών δίσκων που κάναμε με τους Dio…θυμίζει αρκετά “Holy Diver”. Τα υπόλοιπα κομμάτια είναι πιο μοντέρνα αλλά η παραγωγή είναι παλιομοδίτικη καθώς δεν θέλαμε να είναι συμπιεσμένος ο ήχος και με πολλά overdubs. Δώσαμε συγκεκριμένες οδηγίες στον Jeff Pilson αφού θέλαμε να ακούγονται τα πάντα φυσικά και αναλογικά. Θα έλεγα ότι αυτό το album είναι μία μοντέρνα εκδοχή του “Last in Line”. Για μένα το “Last in Line” ήταν το απόγειο του συγκροτήματος. Στο “Holy Diver” ψάχναμε τα πατήματα μας ενώ στο “Sacred Heart” άρχισε να στραβώνει το κλίμα. Μόλις ολοκληρώθηκε το “Sacred Heart” είχε χαθεί κάθε μαγεία.
