Εδώ και καιρό υπάρχει μια τάση στροφής του ήχου από πολλές μπάντες του συμφωνικού metal. Άλλες στρέφονται προς pop κατεύθυνση με πιο mainstream παραγωγές, άλλες σε πιο…aggressive μονοπάτια, άλλες επίσης επιδίδονται σε ηλεκτρονικές πινελιές προσπαθώντας να εκσυγχρονίσουν τον ήχο τους.
Το “Apocalypse & Chill” έδειξε τις…διαθέσεις του από την παρουσίαση κιόλας του εξωφύλλου του. Τόσο πολύ που έβαζα στοίχημα για το τι θα ακούσω. Εδώ λοιπόν, οι Delain κλείνουν ξεκάθαρα το μάτι στον ήχο των Amaranthe. Χμμμ…γιατί άραγε; Μήπως επειδή οι τελευταίοι είναι η ταχύτερα εξελισσόμενη μπάντα του χώρου τελευταία; Πιθανότατα. Η ουσία πάντως είναι ότι αυτός ο δίσκος είναι ένα βήμα μπροστά για τους Ολλανδούς τα album των οποίων είναι μεν όλα καλά μέχρι τώρα, έμοιαζαν όμως να ψάχνουν μια διέξοδο σε κάτι που θα τους έδινε ώθηση γι’ αυτό το βήμα.
Στο “Apocalypse & Chill” πέρα από το συνθετικό τομέα, θα βρούμε πάμπολλους ηλεκτρονικούς ήχους και αρκετά περισσότερα…γκάζια απ’ ότι μας είχαν συνηθίσει. Συναντάμε ακόμα και αντρικά φωνητικά στο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο, το “One Second” από τον Timo Somers.
Οι Delain κερδίζουν τη μάχη γιατί όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι εξαιρετικά κατανεμημένα στο δίσκο και κυρίως οι ορχήστρες. Παρόλο που το album δε διαθέτει το super hit κομμάτι που θα ξεσηκώσει με το air play του, το “Apocalypse & Chill” είναι ένα σύνολο δεκατριών πολύ καλά δεμένων μεταξύ τους κομματιών συνεπικουρούμενο από μια παραγωγή, έτσι όπως ακριβώς έπρεπε αυτή να γίνει.
Το “Apocalypse & Chill” είναι ένα πολύ καλό album και πληροί σε μεγάλο βαθμό τα standards των ημερών μας. Να συμπληρώσω πριν κλείσω ότι στην special edition θα βρούμε τα “Masters Of Destiny”, “Burning Bridges” και “Vengeance” σε instrumental orchestra versions.
