Κακά τα ψέματα. Η Ελλάδα ποτέ δεν φημιζόταν για την ποιοτική και σταθερή παραγωγή hard rock δίσκων. Οι λόγοι πολλοί και όχι επί του παρόντος. Ωστόσο, ποιος μπορεί να ξεχάσει τις εξαιρετικές κυκλοφορίες των Douglas, Raw Silk, Νοκ Άουτ, Silver R.I.S.C. και Trade Mark που σημάδεψαν ανεξίτηλα την εγχώρια σκηνή! Από τότε, όμως, έχουν περάσει τρεις και πλέον δεκαετίες και η πλειονότητα των επόμενων ελληνικών hard rock κυκλοφοριών δεν κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους…μέχρι σήμερα. Oι Destiny Calls καταφέρνουν με το ντεμπούτο τους κάτι που φάνταζε σχεδόν αδύνατο μέχρι πρότινος: να κυκλοφορήσουν ένα δίσκο ευρωπαϊκών προδιαγραφών που κοιτάζει στα ίσα τις πάλαι ποτέ κλασικές στιγμές του ιδιώματος. Ίσως ακούγεται υπερβολικό ή πομπώδες αλλά αυτή είναι η αλήθεια και είναι κάτι που μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας με το πρώτο κιόλας άκουσμα.
Το βασικό ατού του δίσκου είναι οι συνθέσεις αυτές καθαυτές. Ξεκάθαρη 80ς αισθητική που παραπέμπει κατευθείαν σε Bonnie Tyler, Pat Benatar και Saraya και με τις κιθάρες του Σπύρου Φουσέκη να φέρνουν στο νου τις μοναδικές hair εξάρσεις των Warren DeMartini, John Sykes, Reb Beach κ.α. Το όχι και τόσο μυστικό (πλέον) όπλο των Destiny Calls είναι η απίστευτη, γρεζάτη φωνή της Αγγελικής Ροσσολάτου που ανεβάζει το ούτως ή άλλως υψηλό επίπεδο των τραγουδιών ενώ η παραγωγή του Ethan Snow είναι σεμιναριακή. Όλα τα υπόλοιπα μέλη των Destiny Calls έχουν καταθέσει ψυχή στο studio και η απόδοσή τους είναι αψεγάδιαστη κάτι που πολλές φορές κρίνει πολλά σε μία hard rock/AOR κυκλοφορία.
Αν και όλος ο δίσκος περιέχει μονάχα εντυπωσιακές συνθέσεις, δεν γίνεται να μην εξάρω το μοναδικό opening track “Better Days” που αν το καλοσκεφτείτε θυμίζει άνετα Ριφιφί με αγγλικό στίχο, το mid-tempo “Lonely Days Lonely Nights”, το μπομπάτο πρώτο single “Into The Night” και το “Tonight” με το σαξόφωνο σε περίοπτη θέση (όπως θα έπρεπε να κάνει κάθε AOR κυκλοφορία που κοιτάζει στα 80ς και σέβεται τον εαυτό της).
Σε μια εποχή γεμάτη προβλήματα και μουσικού πεσιμισμού, οι Destiny Calls μας προσφέρουν την ιδανική χρονομηχανή για να γυρίσουμε πίσω καμιά 40αριά χρόνια, ξεχνώντας για λίγο τα προβλήματα μας με το πάτημα ενός κουμπιού. Η χώρα μας έχει πραγματικά ανάγκη τέτοιες κυκλοφορίες και τέτοια συγκροτήματα. Μπράβο, παιδιά!
Highlight: Αν και έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια από την εκδήλωση για τα 20 χρόνια του Rockpages, ακόμη είναι νωπές οι μνήμες από τις συγκλονιστικές εμφανίσεις μελών από όλα τα θρυλικά hard rock συγκροτήματα της ελληνικής σκηνής των 80ς/90ς.
