Σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυσή τους. Σαράντα μετά το ιστορικό ντεμπούτο “Infernal Overkill”. Οι θρυλικοί Destruction δηλώνουν ακόμα παρόντες και κυκλοφορούν το δέκατο πέμπτο full-length, δείχνοντας ότι η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός αν έχεις όρεξη και αγάπη γι’ αυτό που κάνεις. Και σε αυτό που κάνουν ήταν, είναι και θα είναι από τα σπουδαιότερα thrash συγκροτήματα στην ιστορία αυτής της μουσικής.
Το, εδώ και μερικά χρόνια, διεθνές σχήμα συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το επίσης εξαιρετικό “Diabolical” του 2022. Και λέω διεθνές επειδή μπορεί στο μυαλό όλων μας οι Destruction να εκπροσωπούν την Γερμανία αλλά πέρα από τον γερόλυκο Schmier (μπάσο, φωνητικά), ο Randy Black στα drums είναι από τον Καναδά και οι κιθαρίστες Damir Eskić και Martin Furia από την Ελβετία και την Αργεντινή αντίστοιχα. Μια σύνθεση που έδωσε ένα καινούριο αέρα στο σχήμα, αφού όλοι οι οπαδοί τους είχαμε μια ανησυχία όταν αποχώρησε το μοναδικό σταθερό μέλος στην ιστορία τους, ο Mike Sifringer. Ευτυχώς όμως μας διέψευσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Το “Birth Of Malice” είναι αυτό που περιμέναμε και ίσως κάτι παραπάνω. Είναι το χαρακτηριστικό thrash metal των Destruction, αν και υπάρχουν κάποια σημεία που βάζουν κάποιες έξτρα πινελιές. Συχνά για παράδειγμα θα ακούσουμε κλασικές heavy metal επιρροές σε κάποια riffs και solos, με τρανά παραδείγματα τα “Cyber Warfare” και “Dealer Of Death”. Πάρα πολύ ωραίο και το ογκώδες mid-tempo “A.N.G.S.T.” και είναι κρίμα που δεν συνηθίζουν να παίζουν σε τέτοιους ρυθμούς καθώς τους πηγαίνει πολύ. Την έκπληξη βέβαια κάνει το “Evil Never Sleeps” με το πολύ μελωδικό refrain και την συμμετοχή της Jennifer Gruber των rockers Fireborn στα φωνητικά. Στο τέλος υπάρχει και μία ενδιαφέρουσα διασκευή στο “Fast As A Shark” των Accept.
Ο Black είναι ως συνήθως μυδραλιοβόλο πίσω από το drum kit, οι Eskić και Furia κρατάνε μεν τον κλασικό ήχο του σχήματος αλλά βάζουν και δικά τους πράγματα στο μίγμα ενώ ο τιτάνας Schmier ακούγεται αγέραστος και παθιασμένος όπως όταν ξεκίνησε. Το “Birth Of Malice” είναι άλλη μία αξιοσημείωτη κυκλοφορία στη δισκογραφία τους και προσωπικά για εμένα οι Destruction μαζί με τους Tankard είναι οι μόνοι που κρατάνε ακόμα ψηλά τη σημαία του γερμανικού Big-4 στο thrash metal. Οι άλλοι δύο μόνο απογοήτευση προσφέρουν με τις τελευταίες δουλειές τους.
