Ας παραλείψω την μισάωρη καθυστέρηση μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες, για την οποία περίμενε τόσος κόσμος έξω στο κρύο. Οι παθογένειες των εγχώριων διοργανώσεων είναι γνωστές και τις έχουμε συνηθίσει πλέον. Και δεν είναι ότι γίνονται μια και δυο φορές. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Οι Amken βγήκαν σε ένα σχετικά άδειο χώρο, αφού μεγάλη μερίδα του κόσμου δεν είχε έρθει ακόμα. Ήθελα πολύ να τους δω, αφού το ντεμπούτο τους “Theater Of The Absurd” μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Με πολύ όρεξη, ενέργεια και δέσιμο επί σκηνής έδειξαν ότι είναι από τα καλύτερα thrash συγκροτήματα της χώρας μας και ότι το μέλλον τους ανήκει. Εξαιρετική εμφάνιση.
Setlist: Shattered Sanity, Theater Of The Absurd, Adrenaline Shot, D.A.P., Obedient Dogs, Zombie Pets, Soul’s Crypt
Η συνέχεια ανήκε στους βετεράνους Acid Death, οι οποίοι κυκλοφορούν και νέο album σύντομα. Δυστυχώς δεν κατάφερα να παρευρεθώ στο listening session που διοργάνωσαν, αλλά από αυτά που διάβασα καθώς και από τα νέα κομμάτια που παίχτηκαν προβλέπεται να σπέρνει. Πολύ καλή εμφάνιση με άψογη τεχνική κατάρτιση από όλα τα μέλη, απέδωσαν στην εντέλεια το απαιτητικό technical death/thrash metal τους με πολύ παλιά, πρόσφατα και καινούρια τραγούδια.
Όσο για τους headliners, τα λόγια είναι περιττά. Όταν επιλέγεις για πρώτο κομμάτι ένα από τα καλύτερα και πιο αναγνωρίσιμα που έχεις βγάλει και παρ’ όλα αυτά δεν κάνεις καμία κοιλιά στο υπόλοιπο set, κάτι δείχνει για την ποιότητά σου. Το “Curse The Gods”, αυτός ο ανίερος ύμνος, μας έβαλε όλους για τα καλά στο κλίμα καθώς οι Destruction μας επιφύλασσαν πολλές εκπλήξεις. “Armageddonizer” για τη συνέχεια, ενώ τα επόμενα τρία έκαναν τον κόσμο αρκετά πιο…εκδηλωτικό. “Tormentor”, “Nailed To The Cross” και “Mad Butcher” προκάλεσαν πανικό. Η μπάντα είχε μεγάλα κέφια, η φωνή του Schmier με την χαρακτηριστική τσιρίδα αναλλοίωτη, τα riffs του (φοβερά υποτιμημένου) Mike ήταν απόλαυση ενώ ο καινούριος Randy Black πίσω από τα drums ήταν κτήνος, ο οποίος έπαιξε και ένα σύντομο drum solo.
Οι Destruction προς μεγάλη μου έκπληξη (ίσως όχι κάποιων άλλων που τσεκάρουν setlist από πριν) επέλεξαν να δώσουν βάση στην περίοδο 1984-1987, από την οποία ακούστηκαν δώδεκα κομμάτια, ενώ από την τρέχουσα δεκαετία μόνο δύο. Το είχαν πει πως θα ήταν μία ιδιαίτερη εμφάνιση και δεν έμειναν στα λόγια. Κάτι που επιβεβαιώθηκε και από το “Black Mass” το οποίο δεν είχαν ξαναπαίξει ποτέ στη χώρα μας. Και φυσικά ένας γιγαντιαίος Schmier ο οποίος συχνά-πυκνά ανέφερε την αγάπη του για του Έλληνες οπαδούς και πόσο του έλειψε να παίζει εδώ. Μάλιστα, πριν από ένα τραγούδι (νομίζω το “Black Mass”) διέκοψε για λίγα λεπτά την εμφάνιση επειδή είδε ένα παιδί στο κοινό που είχε χάσει τις αισθήσεις του και δεν συνέχισε μέχρι να βεβαιωθεί πως είναι εντάξει. Εξαιρετικός. Την ίδια στιγμή, κάποιος άλλος φώναξε «βγάλτε τον έξω να συνεχιστεί η συναυλία». Επίπεδο. Μπράβο οπαδέ.
Setlist: Curse The Gods, Armageddonizer, Tormentor, Nailed To The Cross, Mad Butcher, Dethroned, Life Without Sense, Release From Agony, The Ritual, Eternal Ban, Total Desaster, Antichrist, Black Mass, Thrash Attack, The Butcher Strikes Back, Thrash Till Death, Bestial Invasion
Η βραδιά έφτασε στο τέλος της πριν καν το καταλάβω. Κάθε συγκρότημα έδωσε τον καλύτερο εαυτό του και στο τέλος, παρά την αρχική καθυστέρηση, μόνο το χαμόγελο μου έμεινε. Αλλά το highlight ήταν φυσικά η καταιγιστική εμφάνιση από τους χασάπηδες που έλειψαν αρκετά και από εδώ και πέρα ελπίζω να τους βλέπουμε πολύ συχνότερα. Thrash Till Death!
Γιώργος Τερζάκης
Φωτο: Πέτρος Παπαπέτρος
{galleryLiveReports/2019/Destruction}{/gallery}
