Το τρένο του Διαβόλου επέστρεψε για την τρίτη του διαδρομή, στην οποία πέφτει πολύ ξύλο. Μοναδικό σταθερό μέλος εκτός από τον RD Liapakis ο ντράμερ Jörg Michael γνωστός από τη θητεία του στους Stratovarius. Οι νέοι Dan Baune (κιθάρα) και Jens Becker (μπάσο) είναι μπαρουτοκαπνισμένοι και έμπειροι όπως μας δείχνουν από… τη σέντρα.
Αν έπρεπε να αξιολογήσω αυτό το άλμπουμ σε σχέση με τα δυο προηγούμενα θα έλεγα ότι αυτό έχει ένα ξεκάθαρο προβάδισμα καθώς ακούγεται πιο μεστό, ώριμο, και με μεγαλύτερη ποικιλία. Το καταλαβαίνεις από την πρώτη νότα που είναι ένας βριχυθμός του μπάσου, ενώ ο τίτλος είναι αυτοπεριγραφικός “The Devil & The Blues” και ο στίχος απλός, λιτός και απέριττος “Under the moon give me a bang, bang… Boom”, κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Φαίνεται πως η δέκατη επέτειος από το ξεκίνημα του γκρουπ επεφύλασσε και την καλύτερη του δουλειά. Χαρακτηριστικό πως και τα τραγούδια με πιο αργό τέμπο βγάζουν έντονο συναίσθημα και πάθος, οπως για παράδειγμα το “You Promised Me Love” που κλείνει πονηρά το μάτι στους Whitesnake. Τα δε σόλο μια κατηγορία μόνα τους. Σαφές πλεονέκτημα το ευρύ φάσμα στον ήχο που φλερτάρει με το rock’n’roll στο χορευτικό “More”, groove – άρει στο “In The Heat Of The Night” και δεν διστάζει να ποζάρει στο “Hold The Line”. Κερασάκι στην τούρτα η διασκευή έκπληξη στο “Word Up”.
Σπουδαία δουλειά έχει γίνει και στα ρεφρέν, που είναι όσο εύκολα και πιασαρικα χρειάζεται. Σημαντικό ρόλο στο άλμπουμ συνολικά παίζει το ευρύ φάσμα του ήχου και η οργανική του αίσθηση. Σαν να βλέπεις την μπάντα μπροστά σου ζωντανή. Αλήθεια, πότε θα γίνει αυτό;
