Πριν από πολλά χρόνια, υπήρχε μία στήλη εδώ στο Rockpages με τίτλο “Diamonds & Rust” στα πλαίσια της οποίας επιλέγαμε δύο δίσκους που αντιπροσώπευαν την καλή πλευρά της μπάντας (Diamond) και την αντίστοιχη ανέμπνευστη στιγμή της (Rust). Την αναβιώσαμε κάνοντας αρχή με τους Blackmore’s Night, ακολούθησαν οι AC/DC και οι KISS. Σειρά τώρα έχουν οι Journey
DIAMOND
“Raised On Radio”: Αντικειμενικά μιλώντας στη θέση “diamond” θα έπρεπε να βρίσκεται το “Escape”, το album που σημάδεψε ανεξίτηλα ένα ολόκληρο ιδίωμα αλλά και την καριέρα των Journey. Για τον γράφοντα όμως, το απόλυτο album των Αμερικανών αλλά και το καλύτερο AOR album (γενικότερα) είναι το “Raised on Radio”. Είναι ο δίσκος όπου ο Steve Perry παίρνει πλήρως τα ηνία της μπάντας αναλαμβάνοντας παράλληλα χρέη παραγωγού! Οι Smith & Valory βλέπουν την πόρτα της εξόδου γιατί δε συμφωνούν με την πιο…light προσέγγιση του Perry ενώ οι Schon & Cain ακολουθούν κατά γράμμα το όραμα του Perry. Μοναδικές συνθέσεις, κρυστάλλινη παραγωγή, εξωπραγματική ερμηνεία από τον Perry, εμπνευσμένα μελωδικά solos και «γεμίσματα» στα πλήκτρα σκιαγραφούν την εικόνα του “Raised On Radio”. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η φυσική συνέχεια του “Street Talk”. Δεν έχουν άδικο…
RUST
“Generations”: Δεν χωράει αμφιβολία ότι με εξαίρεση το φανταστικό “Arrival” και το ικανοποιητικό “Revelation”, η πορεία των Journey μετά την αποχώρηση του Perry μόνο εύκολη και στρωμένη με ροδοπέταλα δεν ήταν. Εκτός του ότι έχασαν έναν μοναδικό τραγουδιστή, έχασαν και έναν εξαιρετικό συνθέτη. Το κυριότερο όμως είναι ότι απώλεσαν το μαγικό εκείνο στοιχείο που τους έκανε να ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες μπάντες του χώρου. Και αυτό φάνηκε περισσότερο από ποτέ στο “Generations”. Με τους Schon & Cain να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στον αξιοπρεπέστατο Steve Augeri, προβαίνουν σε μία περίεργη κίνηση όπου όλα τα μέλη των Journey τραγουδούν στο δίσκο. Και καλά ο Castronovo κάνει καλά τη δουλειά του…οι υπόλοιποι; Για να μην αναφέρουμε το χαμηλό συνθετικό επίπεδο! Δυστυχώς ο πραγματικός διάδοχος του “Arrival” (είχε προηγηθεί και το EP “Red 13” διέψευσε τις προσδοκίες της συντριπτικής πλειοψηφίας των fans της μπάντας.
Σάκης Νίκας
