“the burden of feeling alive…”
Σκοτάδι κάλυψε το ναό σε μια βραδιά όπου το πρωτόλειο black metal των Dødsferd ικανοποίησε στο 100% τους φίλους ενός σχήματος που ζει και τιμά την underground σκηνή και αυτό βγαίνει προς τα έξω και οι πιστοί ακόλουθοι βγαίνουν πάντα κερδισμένοι.
Μαζί τους οι εξαιρετικοί Manos Six + The Muddy Devil που άνοιξαν τη βραδιά με dark americana.
“ lucifer embrace my soul …”
Θεωρητικά οι πόρτες θα άνοιγαν στις 20:30 αλλά μέχρι τις 21:00 τα ψιλικατζίδικα και σουβλατζίδικα είδαν να πυκνώνει η πελατεία τους με μαυροφορεμένους τύπους που προσπαθούσαν να σκοτώσουν την ώρα τους. Μπαίνοντας τελικά στο venue τσεκάραμε το merch και έπειτα περιμέναμε υπομονετικά για την έναρξη υπό τους ήχους μιας ατμοσφαιρικής μουσικής που σε συνδυασμό με τον φουλ κλιματισμό δε βοηθούσε ιδιαίτερα στο να πιεις μπύρα. Στις 21:35 καπνός σκέπασε τη σκηνή αλλά όχι, έπρεπε να φτάσουμε στις 22:00 για να βγει το opening act στη σκηνή και ήδη ξέραμε πως κάποιοι θα επιστρέφαμε σπίτι με ταξί.
Αυτή ήταν η τρίτη φορά που θα έβλεπα τους Manos Six + The Muddy Devil μέσα σε 1,5 χρόνο και παρότι με είχαν εντυπωσιάσει στις προηγούμενες εμφανίσεις τους ήμουν περίεργος τι διαφορετικό είχαν να μας δώσουν αυτή τη φορά. Η σκηνή είχε σαν ντεκόρ δυο μεγάλα τραγοκέφαλα που τόνιζαν την αισθητική του σχήματος ενώ ο κόσμος τους υποδέχτηκε με θέρμη.
“devil will take me by the hand…”
Παρότι επί της ουσίας πρόκειται για duo τη διαφορά επί σκηνής την κάνουν οι guest μουσικοί που με το δικό τους διακριτικό τρόπο, δίνουν τον έξτρα τόνο στις συνθέσεις τους. Έτσι, πέρα από τον Manos Six σε φωνητικά / μπάντζο και τον Stamos Abatis στο ακουστικό μπάσο είχαν ανάμεσα τους τον Jan Westermann (Kawir / Abyssus) στα κρουστά, την Έλενα Μαλάμου στο μπάντζο και την Gina Selini στα πλήκτρα. Η διαφορά αυτή τη φορά ήταν πως με το που ξεκίνησε το πρώτο κομμάτι είδαμε στο πίσω μέρος της σκηνής (πόσοι να χωρέσουν πια) και τον Τάκη των Omega Monolith στην κιθάρα ο οποίος πρόσθεσε τις δικές του πινελιές σε κάποια κομμάτια.
Η μουσική τους είναι dark americana/country στηριγμένη στο banjo αλλά κυρίως στους σκοτεινούς στίχους που μιλούν ιστορίες από τους βάλτους και είναι αλήθεια πως σε κερδίζουν αμέσως παρόλο που δεν είναι ένα στυλ που αρέσει σε όλους, αν και ο μέσος blackster άκουσε αρκετές φορές τη λέξη lucifer στους στίχους ώστε να εστιάσει στο σχήμα και να μη χάσει την προσοχή του. Το setlist δεν διαφοροποιήθηκε πολύ αλλά η προσθήκη νέων κομματιών (και η ανακοίνωση για νέα επερχόμενη δουλειά) λειτούργησε θετικά στο σχεδόν 45λεπτο σετ. Η διασκευή στο “You Are My Sunshine” εντυπωσίασε και πάλι με τον Μάνο να τονίζει πόσο περίεργο είναι πως έχουμε συνηθίσει αυτό το κομμάτι να το ακούμε μέσα στην καλή χαρά ενώ στην πραγματικότητα έχει σκοτεινούς στίχους. Λίγο πριν το “Fire” άναψε και η απαραίτητη φωτιά στη μέση της σκηνής αλλά o διάολος χώθηκε και πάλι και μια σπασμένη χορδή ανάγκασε το σχήμα να κάνει ένα μικρό διάλειμμα, η Gina κάλυψε το κενό με τα πλήκτρα της για λίγα λεπτά και στη συνέχεια έπαιξαν το κομμάτι από την αρχή. Μπορεί η φωτιά να είχε σβήσει πλέον αλλά λίγη σημασία είχε αφού η μουσική έκαιγε ακόμα μέσα μας…
live video MANOS SIX+MUDDY DEVIL:
Manos Six+The Muddy Devil setlist:
Evil is the Law (intro) / Lucifer / Devil take me by the hand / Sound of the dead / Willow tree / Sunshine / Hell is the Law / Fire / Ain’t no grave
“the hate goes on…”
Με το τέλος της εμφάνισης του opening act άρχισε να αδειάζει η σκηνή αλλά το ότι πέρασε μισή ώρα μέχρι να βγουν οι headliners της βραδιάς ήταν πραγματικά άβολο αφού το ρολόι έδειχνε πια 23:30 όταν οι Dødsferd ξεκίνησαν να παίζουν! Με το που το έκαναν όμως η γκρίνια σταμάτησε αφού αυτό που έχει σημασία είναι πάντα η μουσική. Αρχικά ακούσαμε την ατμοσφαιρική εισαγωγή του “Back to my Homeland…my last Breath”, ένα κομμάτι που έφτιαξε το κατάλληλο χαλί (λύρα ρε φίλε!) πάνω στο οποίο ήρθε να κάτσει η ολομέτωπη επίθεση του “Breeding Chaos” και τον κόσμο να κοιτά αποσβολωμένος ενώ κάποιοι κοπανιόντουσαν λες και ήταν αυτό το τελευταίο live στη γη, αλλά για στάσου, αυτό δεν είναι το ωραίο; Να βιώνουμε τα πάντα στο μάξιμουμ! Πάνε άλλωστε ήδη εφτά χρόνια από την τελευταία φορά που το σχήμα του Νίκου Σπανάκη έπαιξε ζωντανά και όλοι τους έδειχναν πεινασμένοι να προσφέρουν τον καλύτερο τους εαυτό.
Η μπάντα ήταν τρομερά δεμένη, δείγμα πως είχαν γίνει πολλές πρόβες πριν ανέβουν στη σκηνή ώστε να κρατηθεί ένα επίπεδο σε αυτό που ήθελαν να παρουσιάσουν και φυσικά το κατάφεραν στο 100%. Ο Θανάσης παίζει μαζί του από το 2009 ενώ οι Νίκος και Άγγελος από Diablery σε κιθάρα και τύμπανα αντίστοιχα έδειχναν σαν να ήταν και αυτοί στο σχήμα από πάντα.
“breeding chaos…”
Όταν λοιπόν έχεις λυμένο το θέμα απόδοσης και ήχου μένουν μόνο οι συνθέσεις και ένα λαρύγγι να ουρλιάζει τους στίχους, και να, ήταν ειδικά σε κομμάτια όπως το “Stachtes” όπου η ελληνική γλώσσα έκανε ακόμα πιο έντονη την εκφορά φράσεων όπως «Πληγή μολυσμένη που δύσκολα κλείνει», γιατί είναι προφανές πως τούτο το θηρίο που έχει πάρει τη μορφή συγκροτήματος είχε πολύ πόνο και μίσος να δώσει αυτό το βράδυ και αυτός ήταν ένας πόνος αληθινός που έβγαινε προς τα έξω ακόμα και αν δεν είχες ακούσει ποτέ πριν το σχήμα ή δεν είχες δώσει καμία σημασία στους στίχους (κάτι συχνό στον extreme χώρο). Το τελευταίο είναι μεγάλο φάουλ βέβαια, αφού έτσι χάνεται η μισή μαγεία, αλλά καταλαβαίνω πως πολλοί βιώνουν το ορθόδοξο νορβηγικό black metal ως μουσική και μόνο και αυτό είναι επίσης σεβαστό αφού το impact που έχει η ωμή κατάθεση της μουσικής από τους Dødsferd είναι αρκετή για να σε παρασύρει. Προς επιβεβαίωση του τελευταίου ήταν συνθέσεις όπως το “Fucking Your Creation”, ένας τίτλος που χαρακτηρίζει το γενικότερο καλλιτεχνικό όραμα του Wrath, τόσο με το σχήμα των Dødsferd, όσο και με άλλα project ή με τις υπόλοιπες αναζητήσεις του όπως η πρόσφατη έκδοση μιας ποιητικής συλλογής. Γιατί όλα τελικά είναι μέρος ενός παζλ, είτε μιλάμε για τις στούντιο δουλειές, είτε για τη ζωντανή απόδοση των κομματιών και είναι ωραίο το συναίσθημα όταν όλα έρχονται να κουμπώσουν τόσο σωστά. Το κλείσιμο της συναυλίας με το “Hypocritic Shitfuckers still Breathing” ήταν ένα τελευταίο χτύπημα στα κουρασμένα σώματα/ψυχές μας αλλά κυρίως στην όποια απογοήτευση κουβαλά ο καθένας που σε συναυλίες όπως αυτή, αναζητά την κάθαρση μέσω ενός ξεσπάσματος. Support the underground till the end!
Dødsferd setlist:
Breeding Chaos / Dødsferd / Stachtes / Decay / Fucking Your Creation / Withered by Death / Suicide was created by Your Incopetence / As the Light revealed Hus Wound / The Hate goes on / Hypocritic Shitfuckers still Breathing
Dødsferd video:
® live report/photos/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
