Καλύτερος τρόπος από το να κλείσει το διήμερο του Up The Hammers με μια ακόμα επική συναυλία δεν υπήρχε. Έτσι και έγινε μιας και η Eat metal Records ανακοίνωσε τους αγαπημένους στο Ελληνικό κοινό Domine με support τρία σχήματα που θα κυκλοφορούσαν τα άλμπουμ τους την ίδια μέρα. Ελκυστικό πακέτο!
Παρότι κατάκοπος από ένα διήμερο καυτού ατσαλιού δεν μπορούσα να χάσω Domine. Έτσι βρήκα τον εαυτό μου από νωρίς στο γνωστό στέκι την οδό Ηπείρου. Ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός απ’ έξω. Ο διοργανωτής είχε ανακοινώσει ότι μόλις 150 εισιτήρια είχαν μείνει και αν κρίνω από τον κόσμο που είχε το μαγαζί το βράδυ αν το show δεν έγινε sold out ήταν πολύ κοντά στο να γίνει. Σε αυτό έβαλε και το χεράκι του το UTH μιας και είδα αρκετούς ξένους ανάμεσα στο κοινό που εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για ένα ακόμα live.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε αρκετά πιστά, αν θυμάμαι καλά με μια ακαδημαϊκή καθυστέρηση των 15 λεπτών στο σύνολο. Πρώτοι στην σκηνή ανέβηκαν οι Dragon Skull που είχα δει ξανά στο παρελθόν οπότε ήξερα και τι να περιμένω από την εμφάνιση τους. Όντως το σχήμα δεν πήρε αιχμαλώτους αυτή την βραδιά παρουσιάζοντας στην ολότητα του, αν δεν κάνω λάθος, το ντεμπούτο τους άλμπουμ “Chaos Fire Vengeance”. Δυνατό heavy metal με στιβαρό ήχο που ακροβατεί ανάμεσα σε Ευρώπη και Αμερική. Με σύμμαχο έναν πολύ καλό ήχο το σχήμα κέρδισε εύκολα το χειροκρότημα του κοινού. Για το τέλος της βραδιάς είχαν σαν συμμετοχή τον Riccardo Iacono στα πλήκτρα (Domine) για το κομμάτι “Blood And Souls”.
Σειρά είχαν οι Idmon’s Gate. στην σκηνή ανέβηκαν με άλλον drummer, αν θυμάμαι καλά είχαν μια γυναίκα, αν και δεν έγινε κάποια αναφορά στο θέμα αυτό. Μικρή σημασία παίζει. Το metal του σχήματος είναι πιο πρωτόγονο. Με την ιδιαίτερη φωνή του Νίκου Βαρσαμή να είναι για μένα σημείο αναφοράς με την θεατρικότητα της. Δεν θα πω ότι το στυλ τους είναι το αγαπημένο μου όμως είναι καλοστημένοι επί σκηνής και οι συνθέσεις του άλμπουμ τους “Under The Auspices of Idmon” ζωντανά είναι εξαιρετικές.
Το τρίτο support για μένα ήταν και το πιο ενδιαφέρον. Οι Stygian Path με το ντεμπούτο τους “The Lore Keeper” έχουν κάνει αρκετό ντόρο και απόλυτα δικαιολογημένα. Το power meet epic meets folk metal τους είναι πραγματικά ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Και αυτοί με την σειρά τους παρουσίασαν το άλμπουμ τους σχεδόν την ολότητα του. Να και οι συνθέσεις του άλμπουμ είναι αρκετά μακροσκελείς αυτό προσωπικά δεν κουράζει μιας και είναι παράλληλα και αρκετά σύνθετες. Όπως και να έχει το σχήμα τα πήγε εξαιρετικά στην εμφάνιση αυτή και σίγουρα θέλω να τους ξαναδώ στο μέλλον.
Πριν πάω στους headliners να κάνω μια αναφορά στο merchandise. Τα πάντα ήταν σε καλές τιμές, ειδικά υπήρχε προσφορά τα τρία άλμπουμ στην τιμή των 30 ευρώ. Πολύ καλές και οι τιμές στα μπλουζάκια. Σε περιόδους που πας σε live και βλέπουμε μπλουζάκια με 40 ευρώ καλό είναι να εκτιμάμε κάποια πράγματα.
Ήξερα τι θα ζήσω με τους Domine. Για μένα οι Ιταλοί είναι ένα από αυτά τα σχήματα εγγύηση στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Κάπως σαν τους Saxon για παράδειγμα. Είναι αδύνατο να μην περάσει κάποιος καλά.
Η άποψη μου δεν άλλαξε την Κυριακή. Και πως θα μπορούσε να αλλάξει όταν για το show αυτό είχαν ένα ειδικό setlist που έδινε βάση στο συγκλονιστικό ντεμπούτο τους “Champion Eternal”. Έξι συνθέσεις ακούσαμε από το άλμπουμ αυτό και παρότι έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από την κυκλοφορία του κομμάτια όπως τα “The Eternal Champion” και “The Mass Of Chaos” ακούγονται ακόμα τόσο φρέσκα.
Το ότι έγινε κακός χαμός από κάτω είναι το λιγότερο που μπορώ να πω. Ξύλο μετά μουσικής. Το κοινό τραγουδούσε συνέχεια ενώ δεν έχανε ευκαιρία να κοντράρει τον Enrico Paoli και την κιθάρα του σε όλες τις αρμονίες. Σε αυτό φυσικά έβαλε και το χέρι του ο τεράστιος Morby που είχε εξαιρετική αλληλεπίδραση με τον κόσμο. όταν είπε ότι είναι κρυωμένος και δεν μπορούσε να τραγουδήσει καλά σχεδόν έβαλα τα κλάματα μιας και δεν έχασε ούτε νότα!
Φυσικά δεν άφησαν τα άλλα άλμπουμ τους εκτός. Και πως μπορούσαν να αφήσουν απ έξω έπη όπως τα “The Aquilonia Suite” ή “The Ride Of Valkyries”. Μην γελιόμαστε, ότι και να έπαιζαν εκείνο το βράδυ είχαν κερδίσει το κοινό πριν καν βγουν στην σκηνή. Φυσικό επακόλουθο να μην ακούσω έπη όπως το “True Believer” αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα.
Το σχήμα ήταν σε τρελά κέφια και δεν σταμάτησε να ευχαριστεί τον κόσμο αλλά και το Γρηγόρη για την φιλοξενία. Μα πως γίνεται να μην αγαπάμε ανθρώπους σαν τους Domine; Το χαμόγελο δεν έφυγε από τα πρόσωπα τους μιας και είδαν ότι η αγάπη του κόσμου για την μουσική τους ήταν τεράστια.
Η βραδιά έκλεισε με το κλασσικό “Defenders” και την υπόσχεση να τους ξαναδούμε. Κάπως έτσι ένα τριήμερο κόλασης ατσαλιού έφτανε στο τέλος του για μένα. Μπορεί να γύρισα κατάκοπος σπίτι αλλά γεμάτος χαρά και νέες αναμνήσεις από την αγαπημένη μας μουσική.
Μιχάλης Νταλάκος
