“Would you bathe in my love?…”
Με έναν καταπληκτικό δίσκο στη φαρέτρα τους, οι Ολλανδοί DOOL ήρθαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και μας χάρισαν μια συγκλονιστική εμφάνιση, η οποία άφησε όλο τον κόσμο με το στόμα ανοικτό στη διάρκεια της και ένα χαμόγελο ικανοποίησης στο τέλος της, τόσο για μας, όσο και για το σχήμα. Νωρίτερα, έφτιαξαν όμορφη σκοτεινή ατμόσφαιρα οι Αθηναίοι CHURCH OF THE SEA.
“Salt air burns in the distance…”
Παρασκευή 22 Νοεμβρίου και ο δρόμος μας έφερε στο γνώριμο στέκι της Σολωμού. Οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει ακόμη στις 20:45 όπως έλεγε το πρόγραμμα, οπότε ευκαιρία για μουσικό κους κους έξω από το ΑΝ. Όταν μπήκαμε μέσα κινηθήκαμε προς το merch όπως υπήρχε υλικό (cd και βινύλια) για όλους όσους θέλουν κάτι απτό στα χέρια όταν στηρίζουν ένα σχήμα, πέρα από το streaming και τις καρδούλες στα social media. Η μουσική στα ηχεία έμοιαζε παράταιρη με το ύφος της βραδιάς αλλά είναι, δε θα χαλαστούμε γι’ αυτά…
“purple skies lurk in the dark…”
Την βραδιά άνοιξαν οι Αθηναίοι Church Of The Sea, ένα trio που έχει κερδίσει αρκετό κόσμο τα τελευταία χρόνια παρότι έχουν μόλις ένα EP και ένα άλμπουμ. Έκαναν μπάσιμο για μία ακόμη φορά με το XVII, από το EP τους Anywhere But Desert, και αυτό είναι χαρακτηριστικό του ήχου τους, ένα όμορφο blending doom ρυθμών με σκοτεινούς electro ήχους, κάτι σαν μια περίεργη μίξη slowgaze και industrial αλλά και πάλι, αυτές είναι απλά ταμπέλες που αδυνατούν να περιγράψουν εύκολα τα σχήματα που μπλέκουν διαφορετικά πράγματα,
Στα αριστερά ο Αλέξανδρος έφτιαχνε layers στα πλήκτρα, δεξιά ο Βαγγέλης δονούσε το χώρο με φαζαριστό κιθαριστικό θόρυβο, ενώ στη μέση η φιγούρα της Ειρήνης που σαν ιέρεια δίνει τον τόνο με τα αιθέρια φωνητικά της, αλλά και τις κινήσεις των χεριών της (το ξαφνικό άνοιγμα της βεντάλιας πάνω στο beat ταίριαξε άψογα). Μόνο όταν απευθύνθηκε στο κοινό έμοιαζε να κομπιάζει, είναι χαριτωμένη η συστολή όταν βγαίνει από τον καλλιτέχνη, αλλά δεν χρειάζεται, είμαστε εκεί για να δώσουμε ζεστό χειροκρότημα και το κάναμε. Τα ηλεκτρονικά τύμπανα είναι σε αργούς ρυθμούς όπως είπα και άρχισαν να συντονίζουν τον κόσμο, που έμοιαζε να υπνωτίζεται από την σκοτεινή μουσική τους. Τα περισσότερα κομμάτια ήταν προφανώς από το άλμπουμ Odalisque (από τις πιο όμορφες δουλειές του 2022) και στην ουσία το σετλιστ δεν διαφοροποιήθηκε από την τελευταία φορά που τους είδα, πράγμα που σημαίνει πως χρειάζεται να μας δώσουν κάτι καινούριο πλέον και να που το έκαναν, αφού στη μέση του 40λεπτου σετ έπαιξαν ένα κομμάτι από την επερχόμενη δουλειά τους. Όπως σε κάθε τους εμφάνιση, έκλεισαν με το At The Edge Of The World
live video Church Of The Sea:
Church Of The Sea setlist:
XVII / Raindrops / (A Song About) Preparation / Siren’s Choice / Me As Water/Tree / No One Deserves / Odalisque / At The Edge Of The World
“Underneath a velvet sky…”
Στα ηχεία έπαιζε πιο ταιριαστή μουσική οπότε πήραμε την απαραίτητη μπύρα και ετοιμαστήκαμε για να απολαύσουμε τους Ολλανδούς Dool, ένα σχήμα που φέτος κυκλοφόρησε ένα καταπληκτικό άλμπουμ, το The Shape Of Fluidity και είχα απορία πως θα το αποδώσουν ζωντανά. Δυστυχώς, φαίνεται πως δεν είχαν πολλοί την ίδια απορία, με αποτέλεσμα το venue να μη γεμίσει όπως περίμενα, αλλά από την άλλη είναι λογικό, αφού με τόσα πολλά live στο ημερολόγιο και το σφιχτό για όλους πορτοφόλι αναγκαστικά κάποια θα χαθούν.
“The water flows in many ways…”
Το συγκεκριμένο live ήταν για μένα από αυτά που ονομάζουμε άχαστα και είχα αγωνία πως θα ξεκινούσαν. Πριν προλάβω να σκεφτώ πιο κομμάτι θα ταίριαζε για άνοιγμα μας πετάνε στα μούτρα το Venus In Flames, το οποίο κάνει ότι και στο δίσκο, σε μεταφέρει στον τρομερά εθιστικό ήχο τους με το καλημέρα. Μια τρομερή πεντάδα παίζει σαν να μην υπάρχει αύριο, έχουν τρομερή ενέργεια, σίγουρα περισσότερη από το κοινό που κοιτάζει αποσβολωμένο αρχικά και προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Και ενώ εμείς μαζεύουμε τα σαγόνια μας από το πάτωμα αυτοί περνάνε από τη μία κομματάρα στην άλλη, με εναλλαγές διάθεσης και ύφους, άλλωστε οι Dool δεν χωράνε σε μία μουσική ταμπέλα μόνο αφού το alternative rock συναντά το progressive metal και καταφέρνουν έντεχνα να συνδυάσουν τον πόνο μιας μελαγχολικής μπαλάντας, τα hooks ενός new wave κομματιού, αλλά και την ένταση ενός γκρουβάτου κομματιού που σε οδηγεί σε headbanging. Η μουσική τους γίνεται πολύπλοκη σε σημεία, αλλά το rhythm section είναι μπετόν αρμέ και οι τρεις κιθάρες παίρνουν φωτιά και όλα μοιάζουν να δουλεύουν ρολόι, είναι λεπτολόγοι χωρίς να κάνουν επίδειξη και αυτό τους δίνει έξτρα πόντους. Ο ήχος ήταν απίθανα καλός για το στυλ τους (και για το ιστορικό υπόγειο) αλλά το πιο βασικό, είναι πως αυτό που παρουσιάζουν δεν κάνει καμία κοιλιά πουθενά, σε πιάνουν από το σβέρκο με το καλημέρα και κυριολεκτικά δεν μπορείς να πάρεις ανάσα μέχρι τέλους και αυτό έγινε για τα ογδόντα περίπου λεπτά που βρέθηκαν στη σκηνή.
Όμως, last but not least που λέμε και στο χωριό, όλα τα λεφτά είναι η παρουσία του Raven van Dorst στο κέντρο της σκηνής, μια παρουσία που ταυτίζεται με κάθε νότα που παίζει και κάθε στίχο που ερμηνεύει, στίχοι προσωπικοί και τέρμα βιωματικοί, άλλωστε αυτοί οδήγησαν στη δημιουργία του καταπληκτικού τρίτου δίσκου. Το Raven ερμηνεύει με όλο το κορμί, κοπανιέται και σηκώνει τη γροθιά σε στιγμές έντασης, πριν ξαναχαθεί και πάλι στη μουσική της κάθε σύνθεσης, φωτίζοντας με τον τρόπο αυτό, τα σκοτεινά θέματα που γυρνάνε γύρω από το ζήτημα της ενδυνάμωσης. Στην αρχή της συναυλίας μας είπε πως αυτή θα είναι μια βραδιά που θυμόμαστε και, ναι, πόσο δίκιο είχε…
live video Dool:
Dool Setlist:
Venus In Flames / Self Dissect / Hand Of Creation / The Shape Of Fluidity / Wolf Moon / The Alpha / Currents / Evil In You / House Of 1000 Dreams / Hermagorgon / Love Like Blood (-Killing Joke) / Oweynagat
® κείμενο/φωτογραφίες/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
