A white sound like a picture is flashing before my eyes
Άκουσα τους DOPE OF GODS για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 2018 όταν άνοιξαν για τους In The Woods Κύτταρο και με είχαν κερδίσει με τη μία. Ένα χρόνο μετά είχαμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε ξανά σε ένα ολόδικο τους σετ το οποίο ξεπέρασε κάθε προσδοκία και προσωπικά μου θύμισε τα vibes ενός παλιού live των Will O The Wisp (σε ένα άδειο AN κάποτε, για λίγους και τυχερούς όπως και εδώ).
Everything’s moving fast I’m marching out of the past
Η απόδοση της μπάντας ήταν εξαιρετική, με τον Χρήστο (κιθάρα, βασικός συνθέτης και οδηγός του συγκροτήματος) να μας ταξιδεύει στα 70ς μέσα από το ψυχεδελικό ροκ το οποίο, δε φοβάται να γίνει προσιτό (στα χνάρια των μεγάλων εκείνης της δεκαετίας) αλλά επίσης κάποιες φορές ξεφεύγει σε πιο avant garde μονοπάτια ή γίνεται σκοτεινό και άγριο. Κάπου εδώ, θα μπορούσα να ξεκινήσω το namedropping (για να τραβήξω την προσοχή) αλλά θα ήταν κρίμα, αφού, η αύρα που διαπερνούσε τις μεγαλόπνοες σε σημεία συνθέσεις ξεφεύγει πολύ από το να μιλήσεις για επιρροές μιας και οι DOPE OF GODS προσφέρουν κάτι δικό τους, που σε παίρνει από το χέρι και σε παρασέρνει. Τις συνθέσεις ντύνει όμορφα η Ναταλία (φωνή, πλήκτρα) που δε δίστασε να ανέβει ψηλά όταν ζεστάθηκε η φωνή της. Η Αρετή (τύμπανα) ήταν εντυπωσιακά σταθερή και λειτούργησε συγκολλητικά για όλους ενώ ο Σωτήρης (μπάσο) είχε ζεστό ήχο και, αν και νεότερο μέλος, μοιάζει να έχει ενσωματωθεί πλήρως με τους άλλους τρεις. Ελάχιστα τα λόγια ανάμεσα στα κομμάτια και αυτά με χαμηλωμένο το βλέμμα στο ζεστό χειροκρότημα του κόσμου που βίωσε την εμφάνιση των DOPE OF GODS ως εμπειρία.
Oh baby it’s cryin’ time
Το σετ ήταν βασισμένο πάνω στο πρόσφατο άλμπουμ “Modeling A Soul” αλλά η έκπληξη ήρθε μέσα από τις τρεις νέες συνθέσεις που ταίριαξαν όμορφα με το παλιότερο υλικό και μας άνοιξε την όρεξη για το επερχόμενο άλμπουμ το οποίο και θα περιμένουμε με ανυπομονησία. Το κλείσιμο τους ήταν ιδανικό, με μια διασκευή του “Four Sticks”, αποτίοντας έτσι φόρο τιμής πάνω στη μεγάλη τους αγάπη, τους Led Zeppelin. Μόνο χαμόγελα και μια ζέστη στην καρδιά…
® κείμενο/φωτογραφίες: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
