Οι Seven από την Τσεχία δεν κατάφεραν να ζεστάνουν το κοινό απόψε. Το Μέταλ που έπαιξαν ήταν πολύ αόριστο, πολύ συνηθισμένο και η σκηνική τους παρουσία απλά βαρετή. Παρατήρησα μεγάλη έλλειψη ενέργειας, κάτι που τους απέτρεψε απ’ το να ηλεκτρίσουν το κοινό.
Θα έπρεπε να έχουν μάθει πως γίνεται από τη Doro, η οποία έδωσε όλο της το είναι στο Live. Δεν σου περνάει με τίποτα από το μυαλό ότι το κάνει αυτό το πράγμα εδώ και τριάντα χρόνια. Ροκάρει σαν να ξεκίνησε μόλις χθες την καριέρα της. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του show της είναι η ίδια η σκηνική της παρουσία. Το καταλαβαίνεις αμέσως ότι το διασκεδάζει. Χαμογελάει συνέχεια και λάμπει! Το τραγούδι δεν είναι απλά η δουλειά της ή το μέσον για να πληρώνει τους λογαριασμούς, είναι το πάθος της! Αυτό προφανώς είναι και το μυστικό στη μέχρι τώρα καριέρα της. Γι αυτό παραμένει ακούραστη μετά από τόσες και τόσες περιοδείες. Όποιος την έχει συναντήσει και της έχει μιλήσει, ξέρει από πρώτο χέρι πόσο νοιάζεται η Doro τους οπαδούς της, ξέρει ότι τραγουδάει με την καρδιά της. Είναι η αμοιβαία εκτίμηση καλλιτεχνών και οπαδών.
Το show περιλάμβανε τραγούδια από το πρόσφατο άλμπουμ της, “Raise your Fist”, καθώς και τον ύμνο του Wacken, “We are the metal heads”. Κάποια στιγμή, κατά τη διάρκεια της συναυλίας, η Doro άλλαξε το ρυθμό, βάζοντας μερικά τραγούδια-μπαλάντες στο setlist, όπως το “Engel” και το κλασσικό “Für immer”. Η συναυλία ολοκληρώθηκε δύο ώρες μετά την έναρξή της, με το “All we are” – φυσικά – και το, κυρίως αντρικό, κοινό της φαινόταν πολύ ικανοποιημένο.
Ανταπόκριση και φωτογραφίες: Äfa Angelhardt
