Τρόμος επικρατεί στις τάξεις των metal heads με δυσανεξία στην λακτόζη μιας και εκτός από τους Hammerfall φέτος έχουμε νέο άλμπουμ και από τους Dream Evil! Η ομάδα από το Gothenburg χτυπά αλύπητα για έβδομη φορά με το “Metal Gods”.
Οι Dream Evil λοιπόν. Πνευματικό παιδί του παραγωγού Fredrik Nordstrom που με αυτό το σχήμα ήθελε να αποδώσει φόρο τιμής στο κλασικό heavy metal των 80’s σε μια εποχή που ο κλασσικός ήχος δεν ήταν και στα φόρτε του. Ο ίδιος ήταν ήδη πασίγνωστος μιας και σαν παραγωγός ήταν πίσω από την κονσόλα σχεδόν σε όλους τους επιτυχημένους δίσκους μελωδικού death metal, εκ Σουηδίας, της εποχής. Το μπαμ έγινε το 2002 με το εξαιρετικό “Dragonslayer” ενώ ακολούθησαν τα εξίσου απολαυστικά “Evilized” το 2003 και “The Book Of Heavy Metal” το 2004. Κάπου εκεί άρχισε και η φθίνουσα πορεία του σχήματος με αποτέλεσμα από το 2006 και μετά να έχουμε μόλις τέσσερις κυκλοφορίες.
Το “Metal Gods” έρχεται επτά χρόνια μετά το “Six” που για εμένα ήταν και η κατώτερη δουλειά τους. Εδώ όμως το σχήμα ρεφάρει άγρια. Από το εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι τα πάντα είναι στην θέση τους. Βαριά και χορταστικά riffs στις κιθάρες, έντονη χροιά από Manowar, τους βασιλιάδες δηλαδή του τυριού, και στίχοι με τους τίτλους άλμπουμ του χώρου. Αν τώρα το έκανε αυτό άλλο σχήμα μάλλον θα μιλάγαμε για παρωδία.
Εδώ όμως μιλάμε για τους Dream Evil. Και το άλμπουμ έχει πολλές εξαιρετικές συνθέσεις, όπως το “The Tyrant Dies At Dawn”, το “Insane” και “Night Stalker”. Υπάρχουν όμως και 1-2 κομμάτια αμιγώς filler όπως το “Born In Hell” για παράδειγμα. Τίποτα το καινούργιο και τίποτα πρωτότυπο. Όμως αυτοί είναι οι Dream Evil και αυτό που κάνουν το κάνουν σωστά.
Για θέματα παραγωγής δεν έχω και πολλά να πω. Μιλάμε για το σχήμα του Nordstrom αρά η πιθανότητα ο ήχος να ήταν σαν ηχογράφηση με χρήση ψυγείου ήταν μηδαμινή. Βαρύς, μοντέρνος και κρυστάλλινος με άλλα λόγια.
Χωρίς να φτάνει τα μεγαλεία των πρώτων τους δουλειών το “Metal Gods” είναι ένα πραγματικά καλό άλμπουμ που θα χαροποιήσει ιδιαίτερα τους φίλους του ήχου. Αν τώρα δεν είχατε στο παρελθόν επαφή με το συγκρότημα εγώ σας προτείνω το “Evilized” σαν σημείο αναφοράς. 2024 και οι Dream Evil έχουν ακόμα πολλά να μας πουν.
