Έχοντας ζήσει τις διαδοχικές απογοητεύσεις της διάλυσης των Gluecifer (2005), των Hellacopters (2008) και το επ’ αόριστον διάλειμμα των Backyard Babies, η είδηση για την κυκλοφορία του πρώτου σόλο άλμπουμ του Dregen μου δημιούργησε μια σχετική προσμονή. Ιδιαίτερα δε, μετά τη συμμετοχή του κιθαρίστα στη μπάντα και το τελευταίο στούντιο του Michael Monroe.
Σαν ιδρυτικό μέλος των Backyard Babies, και μέλος των Hellacopters για ένα διάστημα, ο Dregen συνιστά μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και παράλληλα ένα σημαντικό κεφάλαιο για το Σκανδιναβικό rawk. Το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, “Divisions Of Me” θα μπορούσε άνετα Hellacopters από το “By The Grace Of God”, ή το “Grande Rock” και ειλικρινά μου κάνει εντύπωση που δεν είναι! Με τέτοια πλήκτρα, γκάζια και τη γρέζα φωνή του Dregen να δίνει το σύνθημα για την αποθέωση το ήχου που γεννήθηκε στα ‘60s από τους Stones, καθιερώθηκε στα ‘70s από τους New York Dolls και βρήκε πρόσφορο έδαφος στη Σκανδιναβία στα ‘90s με τους Hanoi Rocks να έχουν παίξει το ρόλο τους την αμέσως προηγούμενη δεκαετία.
Οι ταχύτητες, τα φρενήρη σόλο και ο τσαμπουκάς του γνήσιου rock’n’roll είναι εδώ, χωρίς βέβαια σε καμία περίπτωση να φτάνει σε καμία περίπτωση στα επίπεδα των προηγούμενων συγκροτημάτων του, όμως το υλικό σε αυτό το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ είναι ένα πρώτης τάξεως παυσίπονο για τους οπαδούς του ωμού rock ήχου που νοσταλγούν τα αγαπημένα τους συγκροτήματα και δεν ικανοποιήθηκαν από την πρόσφατη σόλο απόπειρα του Nicke Anderson με τους Imperial State Electric (και από αυτούς πέρασε ο δαιμόνιος Dregen!). Ίσως, αυτή είναι η αρχή για κάτι καινούριο, ή μια κλωτσιά στα πισινά των Backyard Babies για να ξυπνήσουν και να επιστρέψουν… ελπίζω!
