H Vicky Psarakis (Βίκυ Ψαράκη) είναι μια Ελληνό-Αμερικανίδα δημιουργός, συνθέτρια και στιχουργός, η οποία είχε στο μυαλό της ένα concept για τη ζωή μας σήμερα, για τον κόσμο μας και κάτι παραπέρα. Στο μυαλό της τριγύριζαν λέξεις και μελωδίες και η συνάντησή της με τον Ηλία Νούση πραγμάτωσε τις σκέψεις και τα σχέδια σε υλικό περιβάλλον. Τώρα πια έχουμε να κάνουμε με μουσική και τραγούδια. Ο ίδιος ο Νούσης, πέρα από την ενορχήστρωση και τη σύνθεση, παίζει κιθάρα, πλήκτρα, μπάσο και σαξόφωνο! Συμμετέχουν επίσης οι κιθαρίστες Τάσος Ασονίτης (Wings In Motion) και Κωνσταντίνος Σταύρου ενώ, όσον αφορά τα τύμπανα, μας περιμένει μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, καθώς εκεί διαφεντεύει ο τεράστιος Γιώργος Κόλλιας (Nile και σόλο και ένα σωρό συμμετοχές).

Δροσερή μουσική, φόρμες Ροκ και μίξεις διαφόρων στυλ, ακόμα και Jazz, ακόμα και Pop… Η φωνή της Βίκυς είναι μεστή και στιβαρή, κάπου μου κάνει σε σοπράνο, ενώ η χροιά της είναι κι αυτή ενδιαφέρουσα, μου θυμίζει λίγο την Simone Simons. Ιδίως όταν ανεβαίνει. Όσον αφορά τα τραγούδια της, είναι και τα τέσσερα πολύ ευχάριστα στο αυτί, η διάρκειά τους είναι τρία και τέσσερα λεπτά, με εξαίρεση με το τελευταίο – ίσως και το καλύτερο – “You could”, το οποίο φλερτάρει με τα επτά λεπτά… Γκάζια και καθαρά, ενδιαφέροντα riff, πανέξυπνα δεύτερα φωνητικά και ιντερμέδια που μας πάνε βόλτα στους Rush και τους Genesis…

Η κοπελιά θα βγάλει, πέρα από αυτό το ΕΡ, και ένα άλμπουμ και ομολογώ πως από τώρα περιμένω τα υπόλοιπα τραγούδια. Αν είναι στο μοτίβο αυτών εδώ των κομματιών, θα έχουμε να μιλάμε για μια τρομερή δουλειά και μια σπουδαία καλλιτέχνιδα.
 

Tags