Ο φωτογράφος Λουίτζι Γκίρι είχε πει κάποτε: «να βλέπω όλα όσα έχω ήδη δει και να παρατηρώ σαν να έβλεπα για πρώτη φορά». Αυτό ακριβώς νιώθω και εγώ με κάποια μουσικά σχήματα, που πατάνε πάνω σε φόρμες που άνθησαν σε περασμένες δεκαετίες αλλά τις τοποθετούν σε ένα καμβά ώστε εμείς όχι απλά να μεταφερόμαστε πίσω στο χρόνο αλλά να νιώθουμε αυτό το ιδιαίτερο σκίρτημα που σου προκαλεί η πρώτη φορά με κάτι που σου αρέσει.

Αυτό ακριβώς ένιωσε ο Kωνσταντίνος Mindcrimek Βλάχος ακούγοντας τη νέα δουλειά των ECHO TRAIN που έχει τίτλο “Libation” και με χαρά το παρουσίασε στο SOUNDS OF DECAY RADIOSHOW στο darkwaveradio.net (Δευτέρες 21.00-22.30).

Ο λόγος στους Ειρήνη Ren Παναγοπούλου (φωνητικά, theremin) και Greggy K. (κιθάρες, σιτάρ)…

Rockpages.gr: Καλησπέρα παιδιά! Αρχικά, πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν καθόλου το συγκρότημα, πότε ξεκινήσατε και ποιοι είστε;

Ren: Ξεκινήσαμε πριν από 6 χρόνια o Greggy και γω. Θέλαμε να κάνουμε κάτι που θα ήταν ένα όχημα για να εκφραζόμαστε ελεύθερα, για να πατάμε πάνω σε φόρμες που έχουμε αγαπήσει και μας ακολουθούν από πάντα, κυρίως η ψυχεδελική μουσική των 60ς και αρχές 70ς. Ξεκινήσαμε τυχαία από μια θεατρική παράσταση, γνωρίσαμε εκεί το φωτογράφο Γιώργο Λαθύρη, την ηθοποιό Μαρία Γαλάτη που και εκείνη έχει ένα  ψυχεδελικό μυαλό και είπαμε θα ξεκινήσουμε ένα τρένο πάνω στο οποίο θα ανεβαίνουν επιβάτες και θα τους παίρνουμε στο ταξίδι μας. Δεν ξέραμε που θα μας πάει, νιώθαμε απλά ελεύθεροι να ξεκινήσουμε τη μουσική μας. Έτσι φτιάξαμε τον πρώτο μας δίσκο μαζί με τον Νικόλα Κ. και τον Ντένυ Παναγιωτίδη (τύμπανα). Γενικά έχουμε αλλάξει μέλη μέσα στα χρόνια, εμείς το βλέπουμε σαν μια στάση του τρένου όπου κάποιος μπορεί να κατέβει ή να κάνει κάτι άλλο.

Στο φετινό δίσκο είναι ο Gregorio Perico (τύμπανα), ο Έντι Θεοφανίδης (μπάσο) και ο Νίκος Σιδηρόπουλος (πλήκτρα)

Greggy: Ο Νίκος για προσωπικούς λόγους μάλλον δε θα συνεχίσει. Στην πραγματικότητα και λόγω της στουντιακής συνάθροισης είχαμε την τύχη να παίζουμε με πολλούς μουσικούς σε όλο αυτό το ταξίδι, δεν είμαστε η κλασική μπάντα των 4-5 ανθρώπων που γράφουν πάντα. Είναι μια αναζήτηση με διαφορετική αφετηρία και προορισμό και στη δεδομένη στιγμή είναι κάποιοι άνθρωποι που είναι πιο κοντά στο να πραγματοποιηθεί ο στόχος.

Rockpages.gr: Μια ρευστή παρέα δηλαδή, που μπαίνουν νέοι φίλοι, ακούγεται γενικά πιο παρεϊστικο

Ren: Ισχύει πάντα αυτό. Έχουν έρθει στο όνειρο μας και όπου μας βγάλει το τρένο

Greggy: Πέρα από το να μπεις και να γράψεις ένα δίσκο προυποθέτει και μια μυσταγωγία, που σημαίνει δεν είναι όλοι την ίδια στιγμή μέσα στο ίδιο trip, τις ατελείωτες ώρες ηχογραφήσεων, τη μέθεξη μετά την ηχογράφηση, την τριβή που δεν αφορούν μόνο τη μουσική αλλά και αναζητήσεις άλλου επιπέδου. Δεν υπάρχει καμία παρεξήγηση με κανέναν, κάθε πρώην μέλος μπορεί να είναι και μελλοντικό μέλος. Κάθε φορά πάντα αξιολογούμε ποιοι άνθρωποι θέλουν να το μοιραστούν μαζί μας.

Rockpages.gr: Οι ηχογραφήσεις πήραν χρόνο ή είχατε τις συνθέσεις έτοιμες;

Greggy: Έχω το δικό μου στούντιο ηχογραφήσεων αφού αυτό είναι και το επάγγελμα μου και αυτό μας δίνει την ευκαιρία για περισσότερες ώρες για να πειραματιζόμαστε και να ψάχνουμε το υλικό μας.

Ren: Κάποιες ιδέες ήταν έτοιμες, κάποιες άλλες τις φτιάξαμε εκεί. Η ψυχή κάθε κομματιού ξεκινά από μια αφετηρία αλλά ναι, πειραματιστήκαμε αρκετά στο στούντιο με τα παιδιά.

Rockpages.gr: Sea Change, πρόκειται για μια αναφορά σε αλλαγή κλιματική ή παραψάχνω για αναφορές στο σήμερα;

Ren: Καλά κάνεις και ψάχνεις, είναι γεμάτος από αναφορές και παρομοιώσεις ο δίσκος. Sea Change είναι μια έκφραση που σημαίνει μια τεράστια αλλαγή που θα φέρει κάτι καταληκτικό. Σαφώς και ξεκίνησε από την κλιματική αλλαγή. Ο πρώτος στίχος είχε να κάνει με μια εικόνα που είχα δει, θαλάσσιοι ελέφαντες που έπεφταν στη θάλασσα όταν έλιωναν οι πάγοι και έχαναν τη ζωή τους. ήταν πολύ δυνατό το συναίσθημα και ξεκίνησα και μετά πήγε σε άλλα μονοπάτια αλλά ναι, έχει να κάνει με αυτό γιατί μας επηρεάζει όλους η καταστροφή που επιφέρουμε ως ανθρώπινο είδος.

Rockpages.gr: Ανάλογα με το κομμάτι ακούω ένα απλό garage rock κομμάτι να  μπαίνει δίπλα σε kraut rock αναζητήσεις που μαζί με την ψυχεδέλεια που  προφανώς είναι η βάση αλλά βλέπουμε και πολλά ethnic στοιχεία και τελικά όλα μαζί δίνουν ποικιλία. Εσείς τι ταμπέλα θα βάζατε;

Ren: Δε μου αρέσει να βάζω μια ταμπέλα γιατί θα πρέπει οπωσδήποτε να μοιάζει με κάτι συγκεκριμένο και επειδή εμείς αγαπάμε πολλά είδη, για παράδειγμα ακούμε ινδική μουσική ή κλασική μουσική, έχει αναφορές από διάφορα πράγματα. Απλά όλα μαζί μπαίνουν στην ομπρέλα της ψυχεδέλειας, με την έννοια ότι μας αρέσει να το βλέπουμε σαν ένα είδος θεραπείας για μας και μιας μυσταγωγίας που θέλουμε να νιώθουμε μέσα από αυτό. Άρα έχει να κάνει με την ψυχή πολύ.

Greggy: Συμφωνώ. Ο πρώτος δίσκος είχε να κάνει περισσότερο με την ψυχεδελική pop της δεκαετίας του 60, ίσως αυτό ηχούσε στα αυτιά μας περισσότερο εκείνη την περίοδο. Επειδή μεσολάβησε η ιστορία με τον covid ο καθένας μας είχε άπειρο/άπλετο χρόνο να «κλειστεί στον εαυτό του» και αναγκαστικά, η μουσική είναι η κύρια συντροφιά μας όταν απομονωνόμαστε, είχαμε μπει σε διαφορετικά μονοπάτια ο καθένας και ακούγαμε πολύ διαφορετικά πράγματα, η Ren άκουγε αρχαιοελληνικές κλίμακες μια περίοδο ή ethnic στοιχεία, εγώ είχα κολλήσει με μπαρόκ, ένα κομμάτι της ιστορίας που με ενδιαφέρει πάρα πολύ και όλο αυτό έδεσε κάτω από τη στέγη του vintage ήχου της ψυχεδέλειας. Και σήμερα υπάρχει ψυχεδέλεια και νεοψυχεδέλεια. Η βασική διαφορά με την αμιγώς κλασική ψυχεδέλεια έχει να κάνει με τον τρόπο αντίληψης του ήχου και των ηχοχρωμάτων, μου είναι δύσκολο να την αντιληφθώ μόνο με ένα digital synth ή ένα delay, θεωρώ πως είναι συνυφασμένη με καταστάσεις που βιώνονταν εκείνη την περίοδο και κλασικές έννοιες, κυρίως φιλοσοφικές και πνευματικές και όχι απλά μιμήσεις ή απομιμήσεις ήχων.

Rockpages.gr: Γενικά σας αρέσει να δοκιμάζετε μουσικά πράγματα. Όμως πως λειτουργείτε στη σύνθεση; Γενικά τα κομμάτια μορφοποιούνται από όλους σας?

Ren: Σε αυτό το δίσκο κάποια κομμάτια ήταν ολοκληρωμένα σαν μελωδίες και κάποια ξεκίνησαν από μία ιδέα και πήγαν μέσα στο χρόνο, το έπαιρνε μαζί του ο καθένας στο σπίτι του, στη σκέψη του και την επόμενη φορά μπορεί να είχαμε να δώσουμε πάνω σε αυτή την ιδέα. Κάποιες φορές υπήρχε η Μούσα που στα στέλνει και κάποια άλλα πήραν το χρόνο τους και ζημώθηκαν μέσα μας. Όλα έχουν μια ιστορία, ακόμα και ο στίχος σε κάποια βγήκε από την αρχή και σε κάποια για ένα διάστημα υπήρχε μόνο η αίσθηση και μετά μορφοποιήθηκε σε κάτι και ήταν ωραίο αυτό γιατί είχε πολλούς συμβολισμούς. Γιατί είχα μαζί μου την ιδέα και κάτι μου συνέβαινε στην πορεία και έλεγα, να γι’ αυτό το πράγμα μιλούσε όταν δημιουργήθηκε και τώρα ήρθε σε μένα.

Rockpages.gr: Αγαπημένα συγκροτήματα; Υπάρχει ένα που να συμφωνείτε όλοι;

Greggy: Κάποια στιγμή είχε παιχτεί στο στούντιο αυτό, ο καθένας έχει διαφορετικά ακούσματα αλλά αυτό έχει και ενδιαφέρον και πλάκα, όταν κολλάει ο ένας τον ξεκολλάει ο άλλος. Μια μπάντα που για κανέναν δεν είναι αγαπημένη αλλά όλοι είχαμε συμφωνήσει ότι αρέσει σε όλους είναι οι Aphrodite’s Child και ειδικά το άλμπουμ «666». Είμαστε γενικά φαν του Βαγγέλη Παπαθανασίου και του Ντέμη Ρούσσου.

Rockpages.gr: Το στιχουργικό κομμάτι παρουσιάζει εξίσου ενδιαφέρον. Ειρήνη εσύ είσαι υπεύθυνη για τους στίχους, υπάρχει κάποια θεματική;

Ren: Στο συγκεκριμένο δίσκο είναι μια σπονδή (libation) οπότε υπάρχει μια αίσθηση πως όλα τα κομμάτια έχουν μια ένωση με το σύμπαν ή με ότι πιστεύει ο κάθε άνθρωπος ότι είναι πιο δυνατό ή πιο μεγάλο από αυτόν. Άλλες φορές η αίσθηση είναι ανθρωποκεντρική και άλλες φορές απόκοσμη. Θεωρώ πως κάθε κομμάτι είναι και μια σταγόνα της σπονδής.

Rockpages.gr: Τι είναι αυτό που μας τραβάει στην σκοτεινή τέχνη, τόσο τους δημιουργούς όσο και τον κόσμο;

Ren: Ο άνθρωπος φαίνεται να τον τραβάει το σκοτάδι, το λέμε και σε έναν στίχο. Τον τραβάει το σκοτάδι και η σκιά αλλά είναι γεννημένος για το φως και την αγάπη. Παρόλα αυτά είναι ένα τέρας, γεννιέται από το φως και στην πορεία χάνεται με την πραγματικότητα. Η σκιά τον μαγεύει αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχει το φως και εκεί.

Rockpages.gr: Στο προηγούμενο άλμπουμ υπήρχε ο κινέζικος δράκος, τώρα μοιάζει η Ινδία να μας κλείνει το μάτι, πως και υπάρχει η σύνδεση με την Ανατολή;

Greggy: Έχω έρωτα με το σιτάρ, βέβαια θέλει πολλά χρόνια για να κατακτήσεις το επίπεδο των μεγάλων του οργάνου αλλά παίζω και αυτό μου δίνει και ιδέες συνθετικές. Επειδή είναι διαλογιστικό όργανο, καμιά φορά βυθίζεσαι, μπορεί να παίζεις για ώρες αλλά από αυτό βγαίνουν κάποια raga, τα οποία εύκολα μπορούν να σε πάνε σε ψυχεδελικούς συνθετικούς δρόμους. Και μπάντες που αγαπώ πολύ έχουν χρησιμοποιήσει το σιτάρ. Το καλό με το σιτάρ είναι πως δεν υπόκειται στο συγκερασμένο σύστημα και σου δίνει ελευθερία στο πως να διαχειρίζεσαι το μοτίβο σου και έχω πει πως σε κάθε δίσκο θα εμπνέομαι από ένα raga που μου είχε έρθει κάποια στιγμή και κράτησα στο μυαλό μου. Στο πνευματικό κομμάτι μπορεί να πει περισσότερα η Ren μιας και είναι δασκάλα yoga.

Rockpages.gr: Υπάρχουν βέβαια και άλλα μη αναμενόμενα για ροκ σχήμα όργανα, ακούμε theremin, φλάουτο…

Ren: Στην ουσία ότι όργανο ακούμε πριν καν ηχογραφηθεί. Εγώ παίζω το theremin με τον ιδιαίτερο ήχο που μοιάζει σαν φωνή ή βιολί. Μας τα ζητάνε τα τραγούδια καμιά φορά.

Greggy: Είναι που παίζουμε και αυτά τα όργανα και κάπως θες να φύγεις από κάτι που κάνεις για καιρό. Η κιθάρα είναι παντού και θες να πειραματιστείς και με άλλα όργανα. Είναι πιο εύκολο σε πιο ελεύθερα είδη να βάλεις έναν ήχο που δε θα τον έβαζες σε ένα πιο σφιχτό μουσικό είδος που έχει συγκεκριμένους “κανόνες”. Πάντως μου αρέσει που το βλέπω σε πολλούς νέους μουσικούς πλέον και είναι καλό να φεύγουμε από τις κλασικές νόρμες.

Rockpages.gr: The soul and its task είναι ο τίτλος ενός κομματιού… για πιο task είναι προορισμένη η ψυχή;

Ren: Η ψυχή είναι προορισμένη να γεννιέται ξανά και ξανά για να βρει τον προορισμό της. Όχι ότι γνωρίζω αλλά σίγουρα είναι προορισμένη για την αγάπη.

Rockpages.gr: Υπεύθυνος για το εξώφυλλο και το layout; Υπάρχουν κάποιοι συμβολισμοί στην εικόνα που βλέπουμε;

Ren: Υπεύθυνος είναι ο ντράμερ μας Gregorio Perico που είναι και εικονογράφος. Είχα γράψει για κάθε κομμάτι κάποιες ιδέες, χρώματα και συναισθήματα, νομίζω του είχα πει να έχει έναν ελέφαντα. Μόλις μου έδειξε τι έφτιαξε είπα αυτό είναι, δε θα δεχτώ κάτι άλλο για εξώφυλλο, έπιασε πολλά στοιχεία που ονειρευόμουν γι’ αυτό. Έχει αρκετά συμβολικά στοιχεία, οι πλανήτες, το νερό/σπονδή, ο ελέφαντας που είναι πολύ ενδιαφέρον ζώο σε σχέση με το πως αγαπάει και θυμάται!

Rockpages.gr: Ο δίσκος κυκλοφορεί ήδη από την Β-Otherside Records, και αν έχω καταλάβει σωστά έχει ήδη εξαντληθεί το βινύλιο πράγμα που από μόνο του πρέπει να σας χαροποιεί.

Ren: Ναι, μας χαροποιεί πάρα πολύ. Μας έχουν μείνει κάποιες λίγες κόπιες οπότε όποιος θέλει ας μας στείλει στο facebook. Υπάρχουν και μερικά βιβλιαράκια με σκίτσα δικά μου που είχα κάνει για κάθε κομμάτι.

Rockpages.gr: Είστε όλοι σας εραστές του βινυλίου;

Ren: Σαφώς! Είναι μια άλλη αίσθηση, το βάλεις να παίξει, το ότι έχει αρχή και τέλος, το ότι δεν εμπεριέχει τη γλυκιά αλαζονεία που έχουμε με τη μουσική, που μπαίνουμε στα site και έχουμε άπειρη μουσική και σε κάνει να χάνεσαι. Με το βινύλιο είσαι σοβαρός απέναντι του, με την έννοια του πόσο το αγαπάς, ακόμα και η όψη του που γυρίζει ενώ είσαι πλάι του. Φυσικά και ακούω μουσική και από άλλα μέσα, ζω στο 2022 και εγώ πέφτω στην παγίδα/ομορφιά του να ψάχνεις καινούργια πράγματα. Αλλά όταν βάζω έναν δίσκο να παίζει είμαι ένα τσικ πιο μέσα.  

Rockpages.gr: Ίσως τελικά φταίει το ότι δεν υπάρχει οθόνη μπροστά μας να μας αποσπάσει την προσοχή.

Greggy: Ζω καθημερίνα στο στούντιο και κάνω διάφορα tests σε νέα παιδιά, πριν ακούσουν μια μίξη. Κλείνω τις οθόνες και παρόλα αυτά πολλοί κοιτάνε την οθόνη ακόμα και όταν είναι σβηστή! Με το βινύλιο δε θα κοιτάξεις οθόνη, θα δεις τη θάλασσα, κάτι άλλο ή τίποτα αν κλείσεις τα μάτια

Rockpages.gr: Πόσο σημαντικά είναι τα social media για την προώθηση του σχήματος; Εγώ επειδή δεν ακολουθούσα τη σελίδα σας για παράδειγμα δεν πήρα χαμπάρι την παρουσίαση που έγινε και ήμουν να σκάσω.

Ren: Δεν έχω βρει άλλο τρόπο. Έτσι κυλάει, έχει πολλά θετικά, για παράδειγμα η επαφή με κάποιον στο εξωτερικό ή ο χρόνος που περάσαμε μεταξύ μας στην καραντίνα. Η αλήθεια είναι πως δεν ποστάρω συνεχώς αλλά όσο μπορώ προωθώ από κει γιατί όλοι είναι εκεί οπότε να οι φίλοι μου παίζουν και το βλέπουν εκεί αμέσως.

Rockpages.gr: Tο κομμάτι “Μars” έχει να κάνει με κάποιο ψυχικό ταξίδι;

Ren: Έχει να κάνει με το βιβλίο “Psychedelic Experience” που είχαν γράψει τρεις ψυχίατροι στα 60ς κάνοντας σε ανθρώπους πειράματα με LSD. Στην πραγματικότητα είχαν βασίσει την έρευνα τους στο βιβλίο “Book of the Dead”, ένα βιβλίο που είχαν οι μοναχοί για να οδηγούν τις ψυχές στο δρόμο που έπρεπε να πάρουν προς το φως χωρίς να χάσουν το δρόμο. Πίστευαν πως υπήρχαν κάποια στάδια που περνάει η ψυχή μετά το θάνατο και δεν έπρεπε να φοβηθεί. Στα πειράματα αυτά λοιπόν βρήκαν πως αυτό ακριβώς είναι το ταξίδι που κάποιος βιώνει μέσω των ουσιών αυτών. Ένα τέτοιο ψάξιμο ψυχής έκανα με τον εαυτό μου χωρίς τις ουσίες, διαβάζοντας. Καλό είναι ο κάθε άνθρωπος να έχει το δικό του μονοπάτι στο τι σημαίνει.

Rockpages.gr: Πώς και πότε κολλήσατε το μουσικό μικρόβιο;

Greggy: ήταν κάτι που έγινε νωρίς και αυθόρμητα. Κατάγομαι από τα Επτάνησα και ηχούσε παντού, υπάρχει και στην οικογένεια, δεν είμαι ο μόνος μουσικός. Υπήρχε μια κιθάρα, πιο μεγάλη από μένα και άρχισα να γρατσουνάω. Αλλά κυρίως το συνειδητοποίησα όταν έκατσα σε ένα πιάνο και είχα την ίδια λογική άσχετα με τις σπουδές που ήρθαν μετά. Άρα αρχικά ήταν γονιδιακό και μετά υπήρχε μια μεταφυσική σύνδεση, λες και το ήξερα από πριν, δε με θυμάμαι να μην παίζω μουσική

Ren: Ο μπαμπάς μου είχε μια αγάπη στην κλασική μουσική και περιέργως σαν παιδί την απέκτησα και εγώ σε ακραίο βαθμό σε σημείο που δεν ήθελα να ακούσω κάτι άλλο. Άκουγα συνέχεια δίσκους κλασικών και ευτυχώς υπήρχε και ένας δίσκος Beatles και ένας Joan Baez. Αλλά μετά την κλασική άκουσα όπερα που δεν άρεσε στον μπαμπά μου αλλά εμένα μου άρεσε και εκεί είπα οκ, μπορώ να χρησιμοποιήσω τη φωνή μου για να εκφραστώ μέσα από αυτό. Πάντα μουρμούριζα μελωδίες και επειδή στην κλασική έχεις πολλά layers προσπαθούσα να βρω σε κάθε όργανο τι παίζει και το τραγουδούσα από πάνω συνεχώς. Οπότε δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτό, ακόμα και τώρα δε γίνεται χωρίς να μουρμουρίζω κάτι. Αυτή είναι η βάση, τα υπόλοιπα είναι με το τι πέφτει στα χέρια σου. Θυμάμαι μια συλλογή με Pink Floyd και άλλα σε ηλικία που δεν καταλάβαινα καν το είναι ψυχεδέλεια. Μου άρεσε να χάνομαι στη μουσική, ένας τρόπος να ταξιδεύω αλλιώς και να είμαι εκτός της κόρνας του αυτοκινήτου και της καθημερινότητας που δε μου άρεσε. Συνεχίζει να είναι απλά έχω πια την τύχη και ευλογία να μπορώ να συνθέσω και να εκφράζω αυτό που θέλω με στίχους και μελωδίας.

Greggy: Πάντως παίζει ρόλο και η τύχη. Μπορεί να το έχεις αλλά πρέπει να γίνουν συγκεκριμένα πράγματα και να πέσουν στα χέρια σου τη στιγμή που πρέπει. Δε θα ξεχάσω ποτέ πως σε πολύ μικρή ηλικία είχε πέσει στα χέρια μου το live των Black Sabbath το 1971 στο Παρίσι. Άλλαξε πολλά πράγματα, κάτι έπαθα και ας μην ανήκω στο αμιγώς κομμάτι της hard μουσικής, δε μπορώ να το ξεχάσω, ακόμα και τώρα το βάζω και με αγγίζει.

Ren: Θεωρώ ότι το έλκεις κιόλας, ναι μεν είναι τύχη αλλά ο άνθρωπος που θα μιλήσεις για παρόμοια πράγματα για κάποιο λόγο έρχεται.  

Rockpages.gr: Παρά τα ενεργειακά και την έλξη, σαν άτομα μοιάζει να είστε προσγειωμένοι και κοντά σε πράγματα όπως η φύση… φταίει και ο τίτλος του πρώτου άλμπουμ των Echo Train, “Memento Mori” που σημαίνει “Να θυμάσαι πώς είσαι ένας θνητός”. Γενικά το θέμα του θανάτου παίζει πολύ στους στίχους σας, ίσως μόνο στο “bora” έχει να κάνει με κάτι διαφορετικό, πρόκειται για αληθινή μπόρα?

Ren: Nαι, γράφτηκε σε μια πολύ δυνατή καλοκαιρινή μπόρα, είμαστε στη φύση, στη Μεσσηνία και όλη η πρώτη ιδέα γράφτηκε πριν τελειώσει η μπόρα.

Greggy: άκουγα μια νότα ΛΑ στο κεφάλι μου και όπως έβρεχε προσπαθήσω να μιμηθώ όλους τους δυνατούς τρόπους να εναρμονίσω τη νότα και βγήκε μια διαδοχή ακόρντων και πάνω σε αυτή άρχισε μετά η Ειρήνη να φτιάχνει τη μελωδία και τους στίχους.

Rockpages.gr: Ξέχασα να ρωτήσω για το όνομα του σχήματος όμως… πως προέκυψε, τελικά είναι τρένο αυτό που βλέπαμε και όχι φως στην άκρη του τούνελ;

Ren: Είχε να κάνει με τη νύμφη Ηχώ και με το τρένο γιατί όταν ξεκινήσαμε κάναμε πρόβες δίπλα στις γραμμές του τρένου και είπαμε αφού είναι κομμάτι δικό μας να είναι στο όνομα.

Rockpages.gr: Με τις live εμφανίσεις τι γίνεται; Θα σας δούμε κάπου;

Greggy: Είμαστε σε διαδικασία άμεσης ανασύνταξης γιατί μεσολάβησε το καλοκαίρι. Έχουμε γυρίσει με κέφι για live και σκοπεύουμε να ενεργοποιηθούμε το χειμώνα αφού κλείσουν και κάποιες ανακατατάξεις που είπα πριν.

Ren: Οπωσδήποτε! Το θέλουμε πολύ, στο live έχεις μια άλλη ένωση και με τον κόσμο και με την ίδια τη μουσική σου και με τον εαυτό σου, εγώ το έχω πάρα πολύ ανάγκη.

Rockpages.gr: Τι είναι αυτό που περιμένετε από το σχήμα; Ένας στόχος, ένα όραμα για το μέλλον?

Ren: Νομίζω πως αυτό που είπες στην αρχή πως θα πηγαίνουμε και θα τα βλέπουμε όλα σαν είναι η πρώτη φορά κάπως έτσι συνεχίζουμε και με τους Echo Train. Περιμένω να δω τι δώρα θα μου φέρει ακόμα, δε βάζω στόχους ενώ είμαστε πολύ συγκεντρωμένοι όταν έχουμε υλικό και έχουμε τρομερή συνέπεια.

Greggy: Ο πρώτος στόχος είναι τα live, και η αλήθεια είναι πως είμασταν σε φόρμα και ζεστοί αλλά μεσολάβησε αυτή η διετία με τις καραντίνες και έφερε τα πάνω κάτω για όλους. Χάσαμε το ρυθμό στο πως λειτουργούσαμε καθημερινά. Μου λείπει αυτό, το να παίζεις συνέχεια και μη σκέφτεσαι αν θα σε κλείσουν και πότε.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!

Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη στον παρακάτω σύνδεσμο: