Το περίμενα αυτό το άλμπουμ πως και πως! Από τότε που οι Michael Eden και Paul Logue μας είχαν αποκαλύψει το όνομα του άλμπουμ (Δεκέμβριος 2009), μέχρι σήμερα που το ακούω ολοκληρωμένο… Το προηγούμενό τους “The second coming”, ήταν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ εκείνης της χρονιάς και μια τεράστια μελωδροσιά. Στη συνέχεια, διαβάζοντας για τις συμμετοχές για το άλμπουμ αυτό, κάτι για το οποίο σας ενημερώναμε από τη στήλη των νέων, σκεφτόμουν ότι μπορεί να το παράκανα με τα «εξαιρετικά», αυτή η δουλειά όμως φαινόταν πως θα είναι ακόμα καλύτερη… Και είναι!
Η φωνή του Eden, αυτή η χαρακτηριστική ειρωνική χροιά, είναι παρούσα και δυνατή, όπως το φανταζόμουν, ενώ τα δεύτερα φωνητικά παραμένουν ΤΡΟ-ΜΕ-ΡΑ και κάνουν τρομερή δουλειά στο ρεφρέν. Τα τραγούδια είναι και πάλι «απελπιστικά» πιασάρικα, σε διαπερνούν αμέσως και σε βάνουν να μουρμουράς το ρεφρέν, τη μελωδία. Τρομερή παραγωγή! Ο μάγος Dennis Ward (Krokus, Pink Cream 69, Angra) έκανε πάλι ματ! Κάτι τέτοιες παραγωγές πραγματικά μας κακομαθαίνουν… Στο “No holy man” (το πρώτο «ψηφιακό» single) συμμετέχει ο James LaBrie των Dream Theater, πρόκειται για ένα κομμάτι με πολύ δουλειά στις κιθάρες, ενώ οι δύο τραγουδιστές φτιάχνουν ένα απίστευτο ρεφρέν!
To σκοτεινό “Can’t fool the devil” και το πολυμελωδικό “Rivers of destiny”, με το ρεσιτάλ στις κιθάρες, μας πάνε στο Hammondικό “Dare to be different”, με την πολυεθνική μπάντα να δίνει ρέστα, διαλέγοντας ακόμα ένα δύσκολο θέμα, όσον αφορά τους στίχους.
Στο “Black Widow” συμμετέχει ο Andi Deris των Helloween. Να σας πω την αμαρτία μου, ενώ μ’ αρέσει ο Deris, εδώ μου φάνηκε μάλλον επίπεδος. Το κομμάτι πάντως σκοτώνει! Καλπάζικο και βαρβάτο και ένα φονικό ρεφρέν.
Το άλμπουμ κλείνει με μια αξιοπρεπή διασκευή στο κλασσικό “Rock ‘N’ Roll Children” (Dio). Αυτό το τρίτο άλμπουμ της Κατάρας θα μας απασχολήσει αρκετά. Περισσότερο κι από το δεύτερο…
