Οι εκ του Portland ορμώμενοι EIGHT BELLS φτάνουν στον κρίσιμο τρίτο ολοκληρωμένο δίσκο τους και μας παρουσιάζουν την καλύτερη μέχρι τώρα δουλειά τους που ίσως και να καταφέρει ρίξει λίγο περισσότερο φως σε ένα μουσικό είδος που έτσι και αλλιώς είναι καταδικασμένο να ζει στο underground.

“Our well runs dry / Lord hear our cry…”

Η μουσική των Aμερικάνων έχει σαν βάση το doom αλλά με μια πειραματική προσέγγιση που καταφέρνει να δίνει πνοή σε ένα είδος που πολλές φορές αυτοπεριορίζεται στο τι λέει το πρωτόκολλο. Έτσι δε διστάζουν να βγάλουν από τη φαρέτρα τους ψυχεδελικές στιγμές που χώνονται ανάμεσα στις heavy στιγμές και τις αναφορές σε 70ς και 80ς, αλλού θα βγάλουν μια ιδέα από prog ενώ στις κιθάρες θα βρεις μέχρι και black σιδηροδρομικά ριφ προσδίδοντας στο τέλος ένα ποικιλόμορφο τελικό αποτέλεσμα που ευτυχώς δεν χάνει σε συνοχή και οι έξι συνθέσεις του άλμπουμ έχουν λόγο ύπαρξης χωρίς η μία να επαναλαμβάνει την άλλη στα 47 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος.

Αυτό πάντως που τραβά αμέσως την προσοχή είναι οι φωνητικές γραμμές της Melynda Jackson και του Matt Solis που φέρνουν την απαραίτητη ισσοροπία όταν τα πράγματα βαραίνουν επικίνδυνα. Αν και υπάρχουν παραδοσιακές doom συνθέσεις που θα σε κάνουν να νιώσεις οικεία (άκου για παράδειγμα το “Torpid Dreamer”) είναι κομμάτια σαν το “The Crone” που μας δίνουν το κάτι παραπάνω ξεκινώντας με μια σχεδόν τρίλεπτη ψυχεδελική εισαγωγή πριν ξεσπάσει σε ένα black metal επιθετικό ντελίριο. Γεμάτο από εναλλαγές συναισθημάτων το “Legacy Of Ruins” είναι ένα άλμπουμ που θέλει την προσοχή του ακροατή αλλά όλα όσα θα σου δώσει θα σε αποζημιώσουν