Δεύτερο άλμπουμ γιά τους ανερχόμενους Αυστραλούς metallers Elm Street, ένα χρόνο μετά το Heart Racer EP και την παγκόσμια περιοδεία που ακολούθησε και τους έφερε και στη χώρα μας γιά δύο συναυλίες σε Αθήνα και Λάρισα. Το εξώφυλλο που επιμελήθηκε ο τεράστιος Ken Kelly προδιαθέτει θετικά γιά μιας πρώτης τάξεως μεταλλική επίθεση την οποία η μπάντα τολμώ να πω φέρνει σε πέρας με το καλημέρα. Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κανείς από το ξεκίνημα είναι ο εξαιρετικός ήχος, δυνατός και καθαρός. Βρισκόμαστε στο 2016 και μπορεί το παραδοσιακό metal των 80ς να είναι πιό επίκαιρο από ποτέ αλλά οι παραγωγές ωφείλουν να ακολουθούν την εποχή και οι Elm Street δείχνουν να το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό, ήδη από το ντεμπούτο. Η μπάντα συνεχίζει να παίζει μπάλα στο στυλ των White Wizzard και Skullfist δηλαδή αναβιωτές των 80ς αλλά με σύγχρονη προσέγγιση. Ο ήχος τους είναι βέβαια κάπως πιό αιχμηρός και τα φωνητικά thrash-ίζουν έντονα. Κοιτούν όμως στα μάτια όλα τα σύγχρονα γκρούπ του ιδιώματος τόσο παικτικά όσο και συνθετικά. Εμφανείς οι επιρροές του γκρούπ, από Metallica και Anthrax μέχρι Iron Maiden και Manowar αλλά το Knock em Down with a Metal Fist παραμένει ένα δουλεμένο άλμπουμ που ωφείλει περισσότερα στους δημιουργούς του παρά στις επιρροές τους. Η δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες είναι εξαιρετική, πραγματικά κεντάνε σε riff και σόλο και δένουν αρμονικά με το σεισμικό rhythm section. Δίχως αμφιβολία ένας από τους καλύτερους δίσκους γιά φέτος.