Οι Αυστραλοί ρισκάρουν και σ’ αυτό το τρίτο τους album. O Stu Marshall, ιδρυτής, συνθέτης, κιθαρίστας – και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα εκτός από φωνητικά – του σχήματος επιμένει σ΄ ένα μοτίβο η πρακτική του οποίου δε δείχνει να είναι και η καλύτερη συνταγή για επιτυχία. Για όσους δε γνωρίζουν, οι Empires Of Eden στις μέχρι σήμερα κυκλοφορίες τους χρησιμοποιούν για κάθε κομμάτι και άλλον τραγουδιστή. Ναι μεν για μας τους ακροατές έχει ενδιαφέρον, για το συγκρότημα όμως έχω την εντύπωση ότι του στερεί την ταυτότητα και κατά συνέπεια τις δυνατότητες (οι οποίες υπάρχουν) για κάτι περισσότερο.
Στο “Channeling The Infinite” κάποιες από τις κυριότερες συμμετοχές είναι αυτές των Udo Dirkshneider, Rob Rock, Mike Dimeo, Sean Peck, Ronny Munroe και Steve Grimmett.
Συνθετικά το album κάθε άλλο παρά κακό είναι, κινείται σε ένα χώρο ανάμεσα στο παραδοσιακό και στο power metal, οι κιθάρες του Marshall ξεχωρίζουν, δεν πιστεύω όμως ότι θα “λιώσει” και σε πολλά c.d. player. Ίσως γιατί δε μπαλαντζάρει καθόλου κατά τη ροή του όντας σε ένα σταθερό up tempo και ακούγεται κάπως “δύσκαμπτο”. Είναι μια καλή κυκλοφορία από την οποία όμως λείπουν κάποια βασικά πράγματα ώστε να μπορέσει ν’ αντέξει σε τέτοιους δύσκολους καιρούς.
