ΕΝΑΣ DESPERADO ΠΟΥ ΕΓΙΝE WIDOWMAKER

Όλοι ξέρουν τον Dee Snider. Σίγουρα όλοι γνωρίζουν το όνομα των Twisted Sister και έχουν ακούσει τα διαχρονικά hits “I Wanna Rock” και “We’re Not Gonna Take It”. Αυτό που πολλοί δεν γνώριζαν πριν την έλευση του διαδικτύου ήταν ότι ο Snider έκανε την προσπάθεια του με δύο ακόμη συγκροτήματα, τους Desperado και τους Widowmaker, που μπορεί να μην έγιναν και τόσο γνωστά αλλά τα albums που κυκλοφόρησαν (τα δύο στην ώρα τους και το τρίτο με απίστευτη καθυστέρηση) είναι αξιόλογα και άφησαν το δικό τους στίγμα. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι το ντεμπούτο των Widowmaker είναι ισάξιο με τις κλασικές δουλειές των Twisted Sister ενώ και ο ίδιος ο Snider έχει δηλώσει πολλές φορές ότι τα τραγούδια που έγραψε για τους Desperado είναι από τα καλύτερα της καριέρας του.

Θέλοντας, λοιπόν, να ρίξουμε περισσότερο φως σε εκείνα τα σχετικά άγνωστα χρόνια της πορείας του Dee Snider, επικοινωνούμε με τον κιθαρίστα και βασικό συνθέτη των Desperado, Bernie Torme, με τον μπασίστα Marc Russell ο οποίος διετέλεσε μέλος και των δύο συγκροτημάτων καθώς και με τον αντικαταστάτη του Russell στους Widowmaker, τον Freddy Villano. Να πούμε πάντως ότι αν δεν έχει τύχει μέχρι τώρα να τσεκάρετε αυτές τις τρεις δουλειές, αξίζει να το κάνετε…δεν θα το μετανιώσετε!
Σάκης Νίκας

BERNIE TORME

Rockpages.gr: Πως προέκυψε η συνεργασία σου με τον Dee Snider;
Βρισκόμουν σε μία περίοδο στη ζωή μου που χρειαζόμουν μία αλλαγή καθώς τα πράγματα δεν πήγαιναν και τόσο καλά με το προσωπικό μου συγκρότημα. Δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον manager του Dee, τον Mark Pupa ο οποίος με ρώτησε αν ενδιαφερόμουν να συνεργαστώ με τον Dee γιατί έψαχνε έναν κιθαρίστα. Πριν από μένα είχαν πλησιάσει τον Mark Keen που είχε παίξει με τους Mammoth και δυστυχώς σκοτώθηκε σε ένα τροχαίο πριν από μερικά χρόνια.. Εκείνος τους είχε στείλει μία κασέτα που στη μία πλευρά είχε δικά του κομμάτια και ιδέες και στην άλλη πλευρά κάποια τραγούδια των Mammoth. Ο Dee γούσταρε πολύ τα solos στα τραγούδια των Mammoth και ρώτησε τον Mark Keen αν έπαιζε εκείνος σε αυτά. Ο Mark είπε ότι ήμουν εγώ και έτσι λίγες μέρες μετά μιλούσα για ώρες στο τηλέφωνο με τον Dee ο οποίος ήταν ο κλασικός Dee…εκδηλωτικός, φωνακλας και καλόκαρδος. Μου είπε ότι έψαχνε έναν κιθαρίστα που θα τον συμπλήρωνε…κάτι σε Keith Richards/Mick Jagger ή Joe Perry/Steven Tyler φάση. Πήγα λοιπόν στη Νέα Υόρκη και κολλήσαμε άψογα!

Rockpages.gr: Είχες παρακολουθήσει την πορεία του με τους Twisted Sister;

Ναι, φυσικά…λάτρευα το “I Am, I’m Me” και ήξερα πολύ κόσμο που ήταν φανατικοί οπαδοί τους ειδικά στην Αγγλία. Μπορεί να μην μου άρεσαν οι τελευταίοι τους δίσκοι γιατί ήταν πολύ pop για τα γούστα μου αλλά τα κομμάτια στο “Under The Blade” αλλά και η σκηνική παρουσία του Dee και του (Mark) Mendoza ήταν απίστευτη!

Rockpages.gr: Οι Desperado έπαιξαν ένα hard rock στυλ με αρκετές επιρροές από τα blues συνδυασμένο με ένα image που θύμιζε Spaghetti Western ταινίες. Ποιος είχε αυτή την ιδέα και πόσο κόλλαγε αυτό με το γενικότερο κλίμα της δεκαετίας του 80;

Η ιδέα ήταν του Dee ο οποίος είχε δει ένα συγκρότημα, τους The Unforgiven, και γούσταρε πολύ το image τους (https://www.youtube.com/watch?v=GAxxR828uUg). Εγώ ήθελα να είμαστε περισσότερο rock n’ roll αλλά εκείνος γούσταρε το cowboy image για τους Desperado. Πρέπει να σου πω ότι και στο Λονδίνο εκείνη την εποχή ντύνονταν πολλοί με αυτό το στυλ αν και εγώ προτιμούσα πάντα το απλό image των Rolling Stones. O Dee βέβαια έδινε πάντα μεγάλη σημασία στο image αφού προερχόταν και από τους Twisted Sister που βασίζονταν σε αυτό. Να σου πω την αλήθεια πιστεύω ότι το συγκεκριμένο image μας περιόριζε λιγάκι σε αυτά που θέλαμε να κάνουμε σαν συγκρότημα. Αμιγώς μουσικά, η κατεύθυνση ανήκε περισσότερο σε μένα και ο Dee δεν επενέβαινε πολύ στον τρόπο που παίζαμε εγώ, ο Clive (Burr) και ο Marc (Russell). Στην αρχή, μάλιστα, ήθελε να έχουμε και έναν πληκτρά στο συγκρότημα κάτι που τελικά δεν έγινε. Όσον αφορά πάντως το image υπήρχαν αρκετά δημοφιλή συγκροτήματα όπως οι Cinderella, Bon Jovi, Badlands που λάνσαραν το συγκεκριμένο στυλ έστω και για ένα album. Eίχα τους ενδοιασμούς, ωστόσο, αναφορικά με το πως θα δούλευε το όλο πράγμα, αναφέρομαι στο image, με την καταιγιστική παρουσία του Dee στις συναυλίες και την περίφημη “I don’t guive a fuck” στάση ζωής του. Τελικά, οι Desperado δεν έδωσαν καμία συναυλία και έτσι δεν το μάθαμε ποτέ αυτό.

Rockpages.gr: Υπογράψατε με μία μεγάλη εταιρεία (Elektra) η οποία τελικά δεν κυκλοφόρησε ποτέ το album και όχι μόνο αυτό αλλά κατέστησε ουσιαστικά απαγορευτική την εξαγορά των δικαιώμάτων από άλλη εταιρεία. Τι έγινε τότε;

Πάντα πίστευα ότι θα έπρεπε να είχαμε υπογράψει με την Atlantic και όχι με την Elektra. O Dee ήταν παλιός γνώριμος της Atlantic και πιστεύω ότι θα είχαμε καλύτερη τύχη. Κάτι που δεν γνωρίζει ο πολύς κόσμος είναι ότι αρχικά το όλο project των Desperado ξεκίνησε από την Atlantic αλλά ο Dee με τον Mark Puma ήθελαν να δώσουν ένα μάθημα στην Atlantic για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν το promotion του “Love is For Suckers”. Ήταν τεράστιο λάθος τους και ειλικρινά θεωρώ ότι ο Dee άκουσε τους λάθους ανθρώπους εκείνη την εποχή και μεταπήδησε στην Elektra. O Brian Koppelman που ήταν ο άνθρωπος πίσω από το συμβόλαιο των Desperado στην Elektra, έφυγε από την εταιρεία στη μέση των ηχογραφήσεων και έτσι μείναμε με μία εταιρεία που είχε επενδύσει πολλά λεφτά σε εμάς αλλά ουσιαστικά δεν μας ήθελε. Έτσι, μόλις ολοκληρώθηκαν οι ηχογραφήσεις, η Elektra ήθελε να βγει το “Gone Bad” σαν πρώτο single και ο Dee ήθελε το “No Angels Here”. H Elektra είχε επενδύσει σε εμάς 450.000 δολάρια και είχε κάθε δικαίωμα να επιλέξει το single. Επιπλέον, και εγώ προσωπικά πίστευα ότι το “Gone Bad” ήταν καλύτερη επιλογή για πρώτο single. O Dee, όμως, ήταν ανένδοτος και μην ξεχνάς ότι ήταν η δική του μπάντα και το δικό του όραμα. Είχαμε φτάσει σε τέτοιο αδιέξοδο που με πήρε τηλέφωνο ο υπεύθυνος του promotion της Elektra και με παρακάλεσε να μεταπείσω τον Dee. Αν και γνώριζα ότι αυτό ήταν σχεδόν ανέφικτο, έκανα την προσπάθεια μου η οποία τελικά έπσε στο κενό. Πάντως, μεταξύ μας, πιστεύω ότι απλώς η επιλογή του single ήταν μία αφορμή για να μας διώξουν αν και επαναλαμβάνω ότι θα έπρεπε να δεχτεί τελικά ο Dee…να συμβιβαστεί λιγάκι. Από τότε σταμάτησα να εμπιστεύομαι κάθε υπεύθυνο πίσω από μία μεγάλη δισκογραφική εταιρεία και νομίζω ότι ήταν τέτοιου είδους συμπεριφορές που συνετέλεσαν στην κατάρρευση της μουσικής βιομηχανίας, Άξιζε στην Elektra η υπόθεση Napster και όπως αυτή γιγαντώθηκε…δυστυχώς όμως ήταν πολύ αργά για τους Desperado που επαναλμβάνω άξιζαν πολύ περισσότερα.

Rockpages.gr: Πως ήταν η συνεργασία με τον Dee ο οποίος μέχρι εκείνο το σημείο έγραφε αποκλείστικά μόνος του τραγούδια;

Αρχικά ήταν περίεργη η ατμόσφαιρα…ο Dee αισθανόταν ότι δεν με χρειάζεται και εγώ είχα ακριβώς την αντίθετη άποψη. Ευτυχώς άλλαξε γνώμη μετά από λίγο και όλα κύλησαν ομαλά. Ο Dee δεν ήταν μουσικός και θεωρούσε ότι το μόνο που χρειαζόταν ένα τραγούδι ήταν μία μελωδία και οι στίχοι…έτσι είχε μάθει με τους Twisted Sister. Ωστόσο, δεν ήταν έτσι το rock n’ roll…του είπα: «θεωρείς ότι το “Whole Lotta Love” ή το “Jumpin’ Jack Flash” θα ήταν τα ίδια κομμάτια χωρίς το riff της κιθάρας; Ήταν πάντως μία αρμονική συνεργασία αφού δεν χρειάζεται να επισημάνω πόσο χαρισματικός συνθέτης είναι ο Dee.

Rockpages.gr: Τι θυμάσαι από τις ηχογραφήσεις οι οποίες κράτησαν πολλούς μήνες;

Είχαν πλάκα αλλά βαριόμασταν κιόλας αρκετά! Τόσο εγώ όσο και ο Clive δεν είχαμε συνηθίσει να ηχογραφούμε με αυτό τον τρόπο…ήμασταν πιο αυθόρμητοι, πιο rock n’ roll. Ήταν όμως τα 80ς και όλα έπρεπε να γίνονται στην εντέλεια. Ακόμη και ο Dee είχε θέμα με το πόσο αργά εξελίσσονταν οι ηχογραφήσεις και νομίζω ότι ο παραγωγός Pete Coleman δεν έκανε και τόσο καλά τη δουλειά του. Ακόμη και η ηχόγραφηση των κιθαριστικών μερών πήραν αιώνες με αποτέλεσμα να «καώ» μέσα στο studio από τη βαρεμάρα! Ίσως έπρεπε να δικαιολογήσει όλα τα χρήματα που είχε πάρει από την Electra…δεν ξέρω.

Rockpages.gr: Μετά τους Desperado, o Dee δημιούργησε τους Widowmaker. Πως και δεν έγινες μέλος αυτού του συγκροτήματος δεδομένου του ότι είχες μία καλή συνεργασία μαζί του;

Επέστρεψα στην Αγγλία και ήμουν άρρωστος για αρκετό διάστημα με αποτέλεσμα να νοσηλευτώ και να απέχω από όλα αυτά…επίσης, ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα ύστερα από το φιάσκο με την Electra και τους Desperado. Ίσως να είχα χάσει λίγο και την πίστη μου στην επαγγελματική κρίση του Dee. Βέβαια, η γυναίκα μου ήταν εκείνη την εποχή έγκυος στο πρώτο μας παιδί και ευνόητα θα ήμουν δίπλα της αφού η οικογένεια έρχεται πάντα πρώτη.

Rockpages.gr: Ποια είναι η γνώμη σου για τις εκτελέσεις των Widowmaker στα δικά σου τραγούδια;

Είναι καταπληκτικές!

Rockpages.gr: Τι θυμάσαι από τον μακαρίτη, τον Clive Burr;

Περνούσα πάντα τέλεια μαζί του και είχαμε πολύ πλάκα…απίστευτος μουσικός και καταπληκτικός χαρακτήρας. Ήταν πολύ προσγειωμένος και δεν τον ενδιέφερε καθόλου η φήμη παρά μόνο να έχει μόνιμα δουλειά και να βγάζει τα προς το ζην. Μάλιστα, μπορούσε να βγάλει και από τη μύγα ξύγγι όταν επρόκειτο για μία συναλλαγή…τυπική συμπεριφορά ενός τύπου από το East End (γέλια). Πάντα ήθελα να ξαναπαίξω μαζί του αλλά δεν πρόλαβα…μου λείπει!

Rockpages.gr: Πότε ήταν η τελευταία φορά που μίλησες με τον Dee Snider;

Νομίζω ότι τον είδα τελευταία φορά πριν από πέντε χρόνια αλλά επικοινωνούμε σε τακτική βάση μέσω e-mail και twitter. Κάθε φορά που τον βλέπω είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε μία μέρα από τότε που ήμασταν μαζί στους Desperado. O Dee είναι αδερφός μου!

MARC RUSSELL

Rockpages.gr: Πως γνωριστήκατε με τον Dee Snider;

Δούλευα πιο πριν με τον Bernie Torme και είχαμε ηχογραφήσει ορισμένα demos δίνοντας παράλληλα κάποιες συναυλίες σε clubs. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το αν άρεσε εκείνη η περίοδος στον Bernie, αφού είχε μόλις αποχωρήσει από το συγκρότημά του ο Phil Lewis για να πάει στους L.A. Guns. Είχε απογοητευτεί από αυτή την εξέλιξη. Όταν ο Dee κάλεσε τον Bernie μου είπε ότι θα προσπαθήσει να με βάλει και μένα στο συγκρότημα και πράγματι το έκανε. Μπορεί ο Dee να ήταν ένας rock star εκείνη την εποχή αλλά η σουρεαλιστική στιγμή ήταν όταν τηλεφώνησε στο σπίτι των γονιών μου για να με καλωσορίσει στο συγκρότημα! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κίνηση του Bernie και το πόσο με βοήθησε στη συνέχεια.

Rockpages.gr: Πως ήταν η συνεργασία σου με τα υπόλοιπα μέλη των Desperado;

Όταν πήγα στους Desperado ήμουν 19 χρονών και όπως καταλαβαίνεις δεν ήμουν ο μεγαλύτερος fan των Gillan αλλά σίγουρα δεν γινόταν να μην προσέξεις την κιθάρα του Bernie. Για μένα ήταν ο απόλυτος κιθαρίστας και να σου πω την αλήθεια δεν μπορώ να σκεφτώ και τόσους πολλούς κιθαρίστες με τους οποίους θα ήθελα να παίξω…οι περισσότεροι, μάλιστα, είναι νεκροί. Είμαι πολύ τυχερός που τον έχω φίλο μου.  Ο Clive Burr ήταν ο drummer του “The Number of the Beast”, του αγαπημένου μου δίσκου των Iron Maiden. Μόλις έφυγε από το συγκρότημα, οι Maiden έχασαν κάτι από το στυλ του Clive. Ήμουν πολύ τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω με αυτούς τους σπουδαίους μουσικούς. Τα πράγματα ήταν πολύ αγνά όταν πρωτοξεκίνησαν οι Desperado και υπήρχε απίστευτο δέσιμο ανάμεσα μας. Τον Dee τον γνώρισα με το πέρασμα του χρόνου. Όταν ήρθε στην Αγγλία για να γράψει το υλικό των Desperado έμενε σε ένα διαμέρισμα στο Notting Hill πολύ κοντά στο σπίτι μου. Βλέπαμε πολλές ταινίες μαζί και όταν οι Desperado έγιναν Widowmaker γνωρίστηκα και με την οικογένεια του. Σήμερα, μιλάω πολύ συχνά με τον Bernie αλλά έχω καιρό να μιλήσω με τον Dee. Μου λείπει αλλά πάντα θα θυμάμαι όλες τις ωραίες στιγμές με τους Desperado και τους Widowmaker.

Rockpages.gr: Γιατί πιστεύεις ότι η Elektra δεν κυκλοφόρησε ποτέ το album;

Πιστεύω ότι ο βασικός λόγος ήταν η αποχώρηση του Brian Koppelman από την εταιρεία. Ο Brian πίστευε σε εμάς και ήταν μεγάλος οπαδός των Twisted Sister και των Iron Maiden. Τα μεγάλα κεφάλια στην Elektra ποτέ δεν είδαν με καλό μάτι τους Desperado. Φταίξαμε και εμείς όμως…όταν είδαμε ότι δεν τραβάει το πράγμα έπρεπε να αποχωρήσουμε, να υπογράψουμε με μία μικρή εταιρεία και να επαναηχογραφήσουμε το album με τον τρόπο που ξέραμε. Ο Dee πίστευε ότι η Elektra ήταν η μοναδική επιλογή μας τότε.

Rockpages.gr: O Dee έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι τα τραγούδια που έγραψε με τους Desperado ήταν από τα καλύτερα της καριέρας του. Ποια είναι η γνώμη σου…πιστεύεις ότι έχουν αντέξει στο πέρασμα του χρόνου;

Τα τραγούδια είναι εκπληκτικά αλλά η παραγωγή είναι πολύ λουστραρισμένη. Ξοδέψαμε άπειρο χρόνο για να τη σχεδιάσουμε και αν ακούσεις τα demos είναι πολύ καλύτερα. Δεν ξλερω αν έχουν αντέξει στο πέρασμα του χρόνου…λίγα τραγούδια το καταφέρνουν αυτό άλλωστε…αυτό που ξέρω είναι ότι δεν μπορούσες να μας βάλεις σε μία κατηγορία εκείνη την εποχή κάτι που δυσχέραινε την προώθησή μας. Ήταν πολύ κρίμα που χάθηκε η αιχμή των κομματιών.

Rockpages.gr: Τι θυμάσαι από τις ηχογραφήσεις του “Blood and Bullets” των Widowmaker;

Να σου πω την αλήθεια το “Blood and Bullets” δεν μου αρέει και τόσο πολύ. Ήμασταν διαφορετικά άτομα, διαφορετικοί μουσικοί που βρεθήκαμε στο ίδιο συγκρότημα αλλά δεν κόλλησε 100% η όλη φάση. Δεν είχαμε καμία σχέση με το κλίμα που υπήρχε στους Desperado. O Dee προσπαθούσε να ικανοποιήσει την Esquire Records και αυτό δεν είναι ποτέ καλό όταν ετοιμάζεις ένα album. Από την αρχή δεν κόλλησα με τον Al Pitrelli ο οποίος ήταν ο κιθαρίστας του Alice Cooper και γούσταρε να έχουμε μία πιο εμπορική προσέγγιση στον ήχο μας. Ήθελε να κάνει τον Dee κάτι ανάμεσα σε Jon Bon Jovi και Sebastian Bach ενώ εγω ήθελα να είναι ένας frontman στο στυλ του Iggy Pop. O Joe Franco είναι ένας σπουδαίος και έμπειρος drummer με πολύ χιούμορ και έτσι δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα μαζί του. Η περίοδος του “Blood and Bullets” ήταν μία περίοδος αμοιβαίων συμβιβασμών που δεν έφερε –κατά την προσωπική μου εκτίμηση- το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Rockpages.gr: Η Esquire Records ήταν μία μικρή εταιρεία και ο Ric Wake έκανε ό,τι μπορούσε. Πιστεύεις ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν ήσασταν σε μία μεγαλύτερη εταιρεία;

(Είναι) δύσκολο να πω. Νομίζω ότι κάναμε αργοπορημένα την εμφάνιση μας και αν το κομμάτι “The Widowmaker” παιζόταν περισσότερο στο ραδιόφωνο και στο MTV ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα

Rockpages.gr: Είναι αλήθεια ότι σας πρόσφεραν να ανοίξετε τις συναυλίες των Skid Row στην περιοδεία του “Slave To The Grind” και λόγω έλλειψης χρημάτων σας αντικατέστησαν οι Pantera;

O Dee ήταν φίλος με τον Sebastian (Bach) και συχνά-πυκνά ανέβαινε στις συναυλίες μας για να πει κανένα τραγούδι μαζί με τον Dee. Το “Slave To The Grind” είχε βγει πριν από το “Blood and Bullets” οπότε δεν ξέρω αν ισχύει…

Rockpages.gr: Νομίζω ότι το δεύτερο album σας “Standby For Pain” ταίριαζε απόλυτα με το κλίμα της εποχής και περιελάμβανε μερικά φανταστικά κομμάτια. Ποια είναι η γνώμη σου για το συγκεκριμένο album;

Το “Standby For Pain” είναι κλάσεις ανώτερο του “Blood and Bullets”. Έτσι θα πρέπει να ηχογραφούνται όλα τα rock albums…από την αρχή ως την ολοκλήρωση του δεν χρειαστήκαμε πάνω από 6 εβδομάδες. Ακόμη και ο Al Pitrelli άλλαξε εκείνο το διάστημα…είχε δει άλλες μπάντες να παίζουν (π.χ. τους Helmet) και άρχισε να παίρνει επιρροές και από πιο «ωμά» και λιγότερο μελωδικά σχήματα. Μόλις μαζευτήκαμε να γράψουμε το δεύτερο album, o Al είχε κάποιες απίστευτες ιδέες και μερικά εξαιρετικά riffs. Εγώ είχα δηλώσει επίσημα την παραίτησή μου και καθόμουν μέχρι να βρεθεί ο αντικαταστάτης μου. Μόλις άκουσα την κιθάρα του Al σκέφτηκα ότι ίσως δεν ήταν και η πιο ορθή απόφαση από μέρους μου. Υπάρχει μία φωτογραφία από τον Mark Weiss στα παρασκήνια ύστερα από την τελευταία μου συναυλία με τους Widowmaker…είμαστε καταιδρωμένοι και κατάκοποι…ήταν η απόλυτη φωτογραφία. Επιτέλους…δείχναμε σαν ένα κανονικό συγκρότημα!

Rockpages.gr: Συνετέλεσες στη σύνθεση του “Circles” και έκανες δεύτερα φωνητικά στο “Just Business”. Υπάρχει κάτι άλλο που δεν μπήκε στο δίσκο;

Όχι, δε νομίζω…δεν ήμουν ποτέ και κανένας φοβερός συνθέτης. Με ενδιέφερε περισσότερο να παίζω live και να περνάω καλά με τα υπόλοιπα μέλη των Widowmaker. Με ενδιέφερε η επαγγελματική πλευρά της μουσικής βιομηχανίας και έτσι όταν μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία την εκμεταλλεύτηκα.

Rockpages.gr: Υπήρχε σκέψη για τρίτο album;

Αν και είχα φύγει, δε νομίζω ότι ποτέ τέθηκε τέτοιο θέμα.

Rockpages.gr: Έχεις μετανιώσει για κάτι αναφορικά με τους Desperado ή τους Widowmaker;

Έπρεπε να είχαμε βγάλει το δίσκο με τους Desperado…να μην ακούγαμε την Elektra και να βγάζαμε ένα τσαμπουκαλεμένο album. Αυτό είναι ίσως το μοναδικό πράγμα για το οποίο έχω μετανιώσει.

FREDDY VILLANO

Rockpages.gr: Πολλοί δεν ξέρουν ότι ήσουν μέλος των Widowmaker την περίοδο 1994-1995. Τι έγινε και έφυγε ο αρχικός μπασίστας Marc Russell;

Θα αφήσω τον Marc να δώσει τις δικές του εξηγήσεις αλλά εικάζω ότι είχε να κάνει με μία επαγγελματική πρόταση που του έκανε ο παραγωγός Ric Wake την οποία ο Marc δεν μπορούσε να αρνηθεί. Ήμουν φίλος με τον Marc και αυτός με σύστησε στον Dee. Κάναμε πολύ παρέα με τον Marc την περίοδο που οι Widowmaker ηχογραφούσαν το “Standby For Pain”. Πέρασα από audition αλλά το γεγονός ότι ο Marc με είχε προτείνει στον Dee σίγουρα βοήθησε για να πάρω τη θέση του μπασίστα στους Widowmaker.

Rockpages.gr: Πως ήταν το κλίμα στις συναυλίες των Widowmaker και ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου;

Είχαμε προγραμματίσει μία μεγάλη περιοδεία σε όλη τη Βόρεια Αμερική αλλά λόγω ενός ατυχήματος του Joe Franco έπρεπε είτε να βρούμε αντικαταστάτη είτε να ακυρώσουμε την περιοδεία. Ο Dee αποφάσισε το δεύτερο. Ήταν κάτι απογοητευτικό για μένα καθώς ήταν η πρώτη μεγάλη περιοδεία μου σαν επαγγελματίας μουσικός. Οι οπαδοί των Widowmaker με υποδέχτηκαν πολύ καλά από την αρχή. Πάντα ήμουν ο νέος μπασίστας αλλά η φιλοσοφία είναι ότι απλώς πηγαίνεις και παίζεις καθώς δεν μπορείς να αντικαταστήσεις το αρχικό μέλος…δεν γίνεται! Προσπάθησα απλά να τιμήσω την παρακαταθήκη που είχε αφήσει πίσω του ο Marc.

Rockpages.gr: To 1995 o Dee αποφάσισε να διαλύσει τους Widowmaker καθώς δεν υπήρχε οικονομική υποστήριξη από την εταιρεία. Ήταν κάτι που το έβλεπες να έρχεται όσο καιρό ήσουν στο συγκρότημα;

Σίγουρα ναι. Μετά από κάποιο σημείο δεν ερχόταν και τόσο πολύς κόσμος στις συναυλίες αλλά θα πρέπει να καταλάβεις ότι είχαν ένα δύσκολο έργο να επιτελέσουν οι Widowmaker: είχαν να φτάσουν ή και να ξεπεράσουν την ανυπέρβλητη πορεία του Dee Snider με τους Twisted Sister. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί οπαδοί ερχόντουσαν στις συναυλίες για να ακούσουν κανένα κλασικό τραγούδι των Twisted Sister. Ήταν κάτι απολύτως σεβαστό και κατανοητό για αυτό και αργότερα ο Dee δημιούργησε τους SMF σαν μία tribute μπάντα στον εαυτό του και στους Twisted Sister.

Rockpages.gr: Πως ήταν η συνεργασία σου με τον Dee;

Άριστη! Είναι ο απόλυτος επαγγελματίας που προσέχει και την παραμικρή λεπτομέρεια. Η συνεργασία μου με τον Dee Snider ήταν ένα σχολείο για μένα καθώς πάντα πίστευα ότι στο rock n’ roll ισχύει το motto “sex, drugs and rock n’ roll” και έρχεται ένας απίστευτος τύπος που είναι τέλειος σύζυγος, οικογενειάρχης, έξυπνος και φανταστικός χαρακτήρας. Μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο γιατί κανένας από τους δυο μας δεν κάπνιζε και παρακολοτθούσαμε συνέχεια το “Ace Ventura”! Εκείνη την περίοδο μάλιστα συνήθιζε να ξυρίζει τα πλάγια των μαλλιών του και ήμουν ο…προσωπικός του κουρέας!

Rockpages.gr: Είχε γίνει κουβέντα για τρίτο album;

Ακουγόταν κάτι εκείνη την εποχή αλλά δεν άκουσα ποτέ κάποιο υλικό. Υπάρχει σίγουρα μία συναυλία στο Texas με τέλειο ήχο που θα ήταν καλό να κυκλοφορήσει επίσημα κάποια στιγμή ώστε να μάθει ο κόσμος και τον…νέο μπασίστα των Widowmaker. Ήταν μία απίστευτη εμφάνιση εκεί.

Rockpages.gr: Ποιο είναι το αγαπημένο σου album των Widowmaker;

Μου αρέσουν και τα δύο αλλά αν έπρεπε να διαλέξω θα έλεγα σίγουρα το “Standby For Pain” καθώς μπήκα στο συγκρότημα λίγο μετά την κυκλοφορία του. Βέβαια, μου άρεσε να παίζω κομμάτια από το πρώτο album (π.χ. “Emahhevul”, “Evil”) και φυσικά από το δεύτερο (π.χ. “Killing Time”, “Long Gone”). Είχαμε ένα πολύ δυνατό set list.

Rockpages.gr: Έχεις κρατήσει επαφή με κάποιο από τα μέλη των Widowmaker;

Μιλάω με όλους –εκτός του Dee- στο facebook και ανταλλάσουμε συχνά mails. Μάλιστα, είδα τον Joe το περασμένο καλοκαίρι. Πρέπει να σου πρω ότι η εμπειρία μου με τους Widowmaker ήταν ανεκτίμητη γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω με απίστευτους μουσικούς σαν τον Joe Franco και τον Al Pitrelli. Σίγουρα αυτό συνετέλεσε στο να συμμετέχω αργότερα σε δύο περιοδείες με τους Quiet Riot. Ήταν μία πολύ χαρούμενη περίοδος στη ζωή μου.