Την επομένη της θυελώδης εμφάνισης των Enforcer στο Κύτταρο στις 25 Μαΐου συναντάμε έναν αγουροξυπνημένο Olof Wikstrand στο lobby του ξενοδοχείου Aristoteles, το οποίο παρεπιμπτόντως παίζει metal! Με αγωνία ψάχνει να βρει μια coca  cola για να αντιμετωπίσει την ανάκριση του Σάκη Νίκα την ώρα που ο Γιάννης Δόλας στήνει κάμερες και λοιπό εξοπλισμό. Μιλήσαμε για το “Zenith”, τις επιρροές του Olof και αν του αρέσουν ή όχι οι Manowar. Μπορείτε να μαντέψετε τι απάντησε;  Συνέντευξη: Σάκης Νίκας Κάμερα: Γιάννης Δόλας PostProduction: Evel Knievel

_x000D_
_x000D_

_x000D_

Rockpages.gr: Γιατί σας πήρε τόσο καιρό να κυκολοφορήσετε άλμπουμ;

_x000D_

Olof Wikstrand: Περιοδεύαμε πολύ. Νομίζω ότι ήταν δυο χρόνια στη διάρκεια των οποίων παίξαμε πάνω από 200 συναυλίες. Οπότε, αυτός ήταν ένας λόγος, ο δεύτερος ήταν ότι ξοδέψαμε πολύ χρόνο σε αυτό το άλμπουμ. Σε κάθε άλμπουμ που κάνουμε ανεβάζουμε τον πήχη… αυτό είναι το πέμπτο μας. Είμαστε πολύ επιλεκτικοί με ό,τι κάνουμε, τον ήχο, τις συνθέσεις. Όλα θα πρέπει να είναι καλύτερα από την προηγούμενη προσπάθεια, έτσι λοιπόν ανεβάζουμε τον πήχη συνεχώς.

_x000D_

Rockpages.gr: Δεχτήκατε κριτκή από τους οπαδούς και τον Τύπο για αυτό εδώ το άλμπουμ επειδή ήταν «διαφορετικό»…

_x000D_

Olof Wikstrand: Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσος κόσμος λέει συνέχεια «Ω, είναι τόσο διαφορετικό, τόσο διαφορετικό». Γιατί για μένα δεν είναι και τόσο διαφορετικό. Έχετε τα άλμπουμ μας εδώ… το κάνουμε αυτό και στο παρελθόν, απλά το κάναμε λίγο περισσότερο σε αυτό το άλμπουμ. Έχουμε κυκλοφορήσει πέντε άλμπουμ και έχουμε πολλά τραγούδια που δεν είναι «στα μούτρα». Αλλά, φαίνεται ότι ο κόσμος το ξεχνάει αυτό. Η μελωδική πλευρά και η hard rock πλευρά είναι εξίσου μεγάλο μέρος του ήχου μας. Γι’αυτό θέλαμε να αναπτύξουμε αυτή την πλευρά, όσο και την άλλη… “Searching For You”… ή “Thunder In Hell”… αλλά και τα groovy heavy κομμάτια, όπως “The End Of The Universe” και “Zenith For The Black Sun”. Προσπαθήσαμε να καλύψουμε όλες τις βάσεις που νομίζουμε ότι καλύπτουν όλο το φάσμα του ήχου μας. Ειλικρινά, σκέφτηκα όταν άκουγα το τελικό master ότι με απογοήτευσε. Σκέφτηκα πως θα έπρεπε να το είχαμε κάνει πιο διαφορετικό γιατί για μένα δεν είναι καθόλου διαφορετικό. Όχι το περιεχόμενο.

_x000D_

Enforcer10

_x000D_

Rockpages.gr: Enforcer εναντίον νοσταλγίας
Olof Wikstrand: Υπάρχει κάτι εντελώς αντιφατικό όταν παίζεις παραδοσιακό metal, old school metal, γιατί το κοινό που στοχεύεις είναι άνθρωποι που κατά κύριο λόγο ακούν παλιά μουσική έτσι κι αλλιώς. Έτσι, ό,τι κι αν κάνεις δεν θα τους αρέσεις, αλλά μπορεί να τους αρέσεις λίγο γιατί ακούγεσαι σαν τις μπάντες που άκουγαν. Αλλά, ξέρεις δεν μπορείς ποτέ να ανταγωνιστείς με τις παλιές μπάντες και τον παράγοντα της νοσταλγίας. Για παράδειγμα, προφανώς εσύ άκουγες κάποια συγκροτήματα όταν ήσουν πιτσιρικάς με τα οποία ανέπτυξες ισχυρούς δεσμούς. Ένα συγκρότημα σαν κι εμάς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί αυτό το νοσταλγικό δεσμό.

_x000D_

Rockpages.gr: Σου αρέσουν κάποιες νέες μπάντες; Έχεις ανακαλύψει καμία;

_x000D_

Olof Wikstrand: Ειλικρινά, δεν ακούω πολύ νέα μουσική. Μου αρέσουν πολύ οι Ghost. Νομίζω ότι είναι εξαιρετικοί συνθέτες. Νομίζω ότι τους βρίζουν άδικα. Αλλά, αυτό συμβαίνει όταν σπας τους κανόνες. Όταν κάνεις κάτι που οι άνθρωποι δεν έχουν συνηθίσει να ακούν και λένε «ωωω». Μου αρέσουν πολύ οι Vulture. Το κοινό που έχουν και τα δυο αυτά συγκροτήματα είναι ότι παίζουν κλασικό rock ή metal, αλλά το κάνουν βάζοντας τη δική τους σφραγίδα. Μπορείς να ακούσεις ξεκάθαρα ότι δεν είναι απλά άλλο ένα συγκρότημα. Ότι όντως φέρνουν κάτι καινούριο, κάτι μοναδικό. Κάτι που πιάνει το αυτί σου. Τραβάει την προσοχή σου.

_x000D_

Enforcer13

_x000D_

Rockpages.gr: Ποιες θα έλεγες ότι είναι οι επιρροές σου; Τα συγκροτήματα με τα οποία μεγαλωσες;

_x000D_

Olof Wikstrand: Στην αρχή ήταν κυρίως μπάντες των ‘90s όπως οι Metallica και οι Guns’n’Roses. Κυρίως οι Metallica. Θα έλεγα ότι είναι η πιο αγαπημένη μου μπάντα όταν ήμουν μικρός. Αλλά, από εκεί πήγα στους Megadeth και τους Slayer και ανακάλυψα το thrash ενώ μετά το ’98-’99 άκουγα πολύ black metal. Το black metal ήταν παντού στη Σουηδία εκείνη την περίοδο. Στα τέλη των ‘90s όταν ήμουν στο λύκειο ακόμα και τα πιτσιρίκια φορούσαν μπλούζες Mayhem και Burzum. Το black metal πραγματικά ήταν τεράστιο στη Σουηδία τότε. Οπότε, ήταν φυσικό να ακούω για καναδυο χρόνια. Δεν νομίζω πάντως ότι θα πρεπε κάποιος να ντρέπεται για το τι ακούει. Η μουσική είναι κάτι υποκειμενικό, οπότε εξαρτάται από εσένα τι συναισθήματα σου προκαλεί. Οπότε, δεν θα σε κρίνω από το αν ακούς κάτι που δεν είναι «κοινής παραδοχής». Τώρα, εκτός heavy metal τελευταία μου αρέσει πολύ η κλασσική μουσική. Περισσότερο το μπαρόκ, η κλασική και ο ρομαντισμός. Αλλά και η jazz και το fusion.

_x000D_

Rockpages.gr: Ποια ήταν η τελευταία συναυλία που πήγες;

_x000D_

Olof Wikstrand: Δεν πάω συχνά σε συναυλίες, αλλά νομίζω ότι η τελευταία που πήγα ήταν του Ross The Boss. Ήταν φανταστικός.

_x000D_

Rockpages.gr: Σου αρέσουν οι Manowar;

_x000D_

Olof Wikstrand: Ναι! Σε ποιον δεν αρέσουν; Εννοώ τους Manowar της εποχής του Ross The Boss.

_x000D_

Enforcer08