Άλλη μια συνηθισμένη (πλέον) περίπτωση δικαστικής διαμάχης προέκυψε με τους θρυλικούς Entombed πριν από μερικά χρόνια. Το αποτέλεσμα ήταν να διαλυθούν και ο εκ των ιδρυτών L.G. Petrov (φωνητικά) πήρε τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας εκείνη τη στιγμή (πλην του κιθαρίστα Alex Hellid) και ξεκίνησε τους Entombed A.D. οι οποίοι βγάζουν ήδη την τρίτη full-length κυκλοφορία τους μέσα σε αυτή την πενταετία.

Τα πράγματα είναι πολύ γνωστά και δεν νομίζω ότι χρειάζονται κάποια ιδιαίτερη ανάλυση. Οι Entombed είναι από τις μπάντες που έγραψαν τη δική τους ξεχωριστή ιστορία στον ακραίο χώρο. Πάνω σε αυτό συνεχίζουν και οι A.D., διατηρώντας τα ίδια στοιχεία. Δηλαδή death metal, ή πιο σωστά death ‘n’ roll, mid-tempo κυρίως ταχύτητες, σάπια φωνητικά και αυτός ο χαρακτηριστικός γρεζαριστός ήχος στις κιθάρες ο οποίος έχει δημιουργήσει τη δική του σχολή. Τώρα, το πόσο καλό ή όχι είναι το συγκεκριμένο album δεν μπορώ να το πω με σιγουριά, αφού ποτέ δεν ήμουν ο μεγαλύτερος οπαδός των Σουηδών.

Σε σύγκριση πάντως με τα δύο προηγούμενά τους, δηλαδή τα “Back To The Front” (2014) και “Dead Dawn” (2016) μπορώ να πω ότι και μου άρεσε περισσότερο και έχει καλύτερη παραγωγή. Έχει και μερικά φοβερά κομμάτια όπως τα “Elimination”, “Worlds Apart”, “Through The Eyes Of The Gods” και “To Eternal Night”. Η διάρκειά του κυμαίνεται στα σαράντα λεπτά, ενώ στα εννιά καινούρια τραγούδια του προστίθεται μια θεοπάλαβη διασκευή στο “I’ll Never Get Out Of This World Alive” του θρύλου της country Hank Williams και άλλη μία στο “Back At The Funny Farm” των Motörhead.

Τέλος, να πούμε ότι και οι Entombed συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους, αφού στο πλευρό του Alex Hellid γύριζαν τα άλλα δύο αρχικά μέλη Nicke Andersson και Uffe Cederlund, οι οποίοι είναι και οι μόνοι που έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο όνομα. Μένει να δούμε τι επιφυλάσσει το μέλλον και για τα δύο στρατόπεδα.