Κάθε καινούργια δουλειά των Epica με κάνει πραγματικά να χαίρομαι. Οι Ολλανδοί δείχνουν από την πρώτη στιγμή της σύστασης τους να έχουν εκτός από το δεδομένο ταλέντο τους, μια σταθερή και ανοδική πορεία και μια επαγγελματική σκέψη που πάντα αφήνει να εννοηθεί ότι το επόμενο βήμα τους θα είναι για ακόμα πιο μπροστά.
Ο ήχος του συγκροτήματος εδώ ακούγεται το ίδιο επιβλητικά συμφωνικός, δικαιώνοντας όσους πίστευαν ότι το “Design Your Universe” που είχε προηγηθεί έδειχνε μια νέα ας την πούμε κατεύθυνση. Το “Requiem For The Indifferent” έρχεται τώρα να δείξει και άλλες πτυχές του ταλέντου και των δυνατοτήτων των Epica. Τα τεχνικά στοιχεία (δε μπορώ να τα χαρακτηρίσω πάντως progressive) είναι πιο φανερά από ποτέ και παντρεύονται άριστα με αυτά που παραπέμπουν σε death ήχους. Οι μελωδίες παραμένουν εξαιρετικές, σ’ αυτόν τον τομέα δεν έχουμε κάτι καινούργιο, ίσως όμως και να μη χρειάζεται αφού είναι αυτές κυρίως που έχουν καταξιώσει το συγκρότημα εδώ και μια δεκαετία και η Simone είναι η πλέον υπεύθυνη τόσο για την ποιότητα όσο και για την απόδοση τους. Μια φωνή που αποπέμπει τόσο ικανότητα, όσο και συναίσθημα. Παρόλα τα αναμφισβήτητα προσόντα όμως της Simone, τα brutal φωνητικά στο album κρίνονται για άλλη μια φορά αναγκαία για να καλύψουν τις πολύ ιδιαίτερες ανάγκες της μουσικής των Epica καθώς αυτή τη φορά είναι πιο πολύπλοκες από ποτέ και από κάθε άποψη.
Βρισκόμαστε σε μια χρονική περίοδο που το ιδίωμα του (καλώς ή κακώς λεγόμενου) female fronted metal δε βρίσκεται και στα καλύτερα του. Ίσως πρόκειται για κορεσμό, ίσως και να ξεζουμίστηκε…άνωθεν. Οι πραγματικά καλές μπάντες πάντως έμειναν, όπως αναμενόταν άλλωστε, λίγες. Οι Epica και το “Requiem For The Indifferent” πάντως, πείθουν ότι οι φίλοι του είδους μπορούν να ελπίζουν σε καινούργιες πραγματικά καλές δουλειές και ότι το…Requiem δεν αφορά την αγαπημένη τους μουσική.
