Τι να πει κανείς για την εμπειρία γνωριμίας με τον Eric Martin; Πραγματικά αυτό που θα μας μείνει είναι η αμεσότητα και η απλότητα ενός ανθρώπου που σου έδινε την εντύπωση ότι είναι ένας κολλητός που είχες πολύ καιρό να δεις. Παρόλη την κούραση και την ταλαιπωρία από το ταξίδι, το soundcheck και τις συνεντεύξεις είναι ομιλητικότατος, χιουμορίστας και ειλικρινής. Τα λέει όλα για όλους, Mr.Big, Avantasia, Tak Matsumoto και φυσικά για τα ακουστικά του live, ενώ στο βίντεο της συνέντευξης δίνει ρέστα! Συνέντευξη: Σάκης Νίκας, Κάμερα: Γιάννης Δόλας, Μοντάζ/Post Production: Open Field
_x000D_
_x000D_
_x000D_
Rockpages.gr: Eric καλωσήλθες στην Ελλάδα, είναι η πρώτη φορά που έρχεσαι, σωστά;
_x000D_
Eric Martin: Δεν νομίζω! Νομίζω ότι είχαμε έρθει με τους Mr.Big πίσω στα ’90s, αλλά ίσως είναι ιδέα μου! Πάντως είναι η πρώτη μου φορά οπουδήποτε σαν σόλο καλλιτέχνης…
_x000D_
Rockpages.gr: Πως είναι να εμφανίζεσαι μόνος σου και μάλιστα unplugged;
_x000D_
Eric Martin: Χωρίς καμία δέσμευση… Ξεκίνησα να το κάνω αυτό το 2011. Όταν οι Mr.Big έκαναν την παγκόσμια περιοδεία τους. Κατά τα τέλη εκείνης της χρονιάς άρχισα να παίζω ακουστικά shows στην Αμερική και μετά άρχισα να επεκτείνομαι προς Ευρώπη και Νότια Αμερική, αλλά πραγματικά ήταν τρομακτικό! Γιατί είχα συνηθίσει να έχω τον Paul, τον Billy και τον Pat, ή έστω κάποιους άλλους να παίζουν μαζί μου… το είχα συνηθίσει… και ξέρεις κανείς δεν έρχεται να με δει για αυτό (κάνει με τα χέρια του ότι παίζει κιθάρα)… Δεν έρχονται κιθαρίστες να με δουν. Είμαι περισσότερο τραγουδιστής/συνθέτης, οπότε όταν έχω ένα συγκρότημα μαζί μου γρατζουνάω λίγο, μετά παίζω μια γέφυρα και ένα ρεφρέν και μετά κάνω ένα διάλειμμα και κάποιος κάνει ένα σόλο και ο κόσμος διασκεδάζει έτσι. Οπότε, αν είναι κάποιος μόνος του είναι κάπως δύσκολο! Σίγουρα ήμουν τρομαγμένος, πιο πολύ από την μεριά της νευρικότητας, αλλά το ξεπέρασα με χιούμορ! Ο κόσμος που έρχεται να με δει, σίγουρα δεν έρχεται για να ακούσει τα σόλο, έρχεται για να με ακούσει να τραγουδάω και να λέω αστεία.
_x000D_
Rockpages.gr: Πολύ συχνά ακούμε ακόμα και από διάσημους μουσικούς να λένε ότι φοβούνται να βγουν στη σκηνή, πριν από μια συναυλία. Πως είναι δυνατόν, ακόμα και για σένα να σου συμβαίνει αυτό μετά από τόσα χρόνια που εμφανίζεσαι και περιοδεύεις;
_x000D_
Eric Martin: Είναι μια διαφορετική προσέγγιση στο φόβο για τη σκηνή, είναι σαν άγχος… θέλω να είμαι καλός, δεν θέλω να τα σκατώσω… δεν θέλω να τρέμουν τα χέρια μου όταν επιδεικνύω στον κόσμο το χάλια παίξιμό μου στην κιθάρα… δεν ξέρω! Νομίζω ότι όλοι περνούν μια στιγμή με πεταλούδες στο στομάχι. Εμένα πάντως μου συμβαίνει κάθε φορά. Δεν έχει σημασία αν είμαι σε έναν μικρό χώρο σαν κι αυτό, ή ένα τεράστιο στάδιο. Πάντα μου έρχεται ένα… οοουυυυφφφφ (ξεφυσάει) μάγκα μου! Νομίζω ότι είναι ενθουσιασμός, νευρικότητα και λίγο άγχος. Αλλά, είναι καλό! Είναι καλό γιατί μετά από λίγο μετά το πρώτο τραγούδι αν ακούσω ένα ουυυυ (ουρλιάζει και χειροκροτεί) με κάνει να αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου!
_x000D_
_x000D_
Rockpages.gr: Όταν ξεκίνησες τις σόλο ακουστικές σου εμφανίσεις πήρες τηλέφωνο τους άλλους στη μπάντα για συμβουλές; Ρώτησες κάτι τον Paul Gilbert, όπως ίσως “E, Paul έχεις καμιά συμβουλή για την κιθάρα;”
_x000D_
Eric Martin: Είναι ειρωνία που ανέφερες τον Paul Gilbert… δεν θα τους έπαιρνα τηλέφωνο… τους έστειλα ένα e-mail και τους είπα ότι έβγαινα για περιοδεία, αλλά η ειρωνία είναι ότι μπήκα στο YouTube και τσέκαρα τα clinics του Paul Gilbert και του Billy Sheehan και πως μιλάνε με το κοινό. Δεν είμαι ξένος σε κάτι τέτοιο! Δεν είναι το πρώτο μου πικ-νικ, είμαι ένας επαγγελματίας μουσικός – ε παιδιά μην το δοκιμάσετε ποτέ αυτό σπίτι! Μου αρέσει να ανεβαίνω στη σκηνή. Στο σχολείο ήμουν ο κλόουν της τάξης και απλά εξελίχθηκα… αλλά είδα τον Paul Gilbert στο YouTube στα clinics και σίγουρα φαίνεται πιο άνετος από εμένα. Αλλά αν ρωτούσα για συμβουλή τον Paul, θα τον ρωτούσα “τι να φορέσω, αυτό, ή αυτό;”
_x000D_
Rockpages.gr: Κάποιοι λένε ότι ένα καλό τραγούδι φαίνεται πόσο καλό είναι όταν το παίζεις ακουστικά, συμφωνείς με αυτό;
_x000D_
Eric Martin: Συμφωνώ! Ισχύει αυτό για τα καλά τραγούδια. Υπάρχουν τα λεγόμενα τραγούδια-πυροτέχνημα, αλλά ναι! Όταν είναι “γυμνό” προσέχει κανείς περισσότερο όλο το φάσμα, τους στίχους, το μήνυμα, τη μελωδία του τραγουδιού και αν κάποιος είναι αληθινός ή όχι. Ψάχνεις να βρεις συναίσθημα νομίζω και για αυτό το λόγο το κάνω. Δεν το κάνω για να βγάλω λεφτά, πίστεψέ με! Ο λόγος που το κάνω είναι για την εξάσκηση. Διότι, είμαι ο πατέρας δυο δίδυμων αγοριών που ασχολούνται με τα σπορ και με τις δραστηριότητες του σχολείου, οπότε όταν είμαι σπίτι είμαι ο σωφέρ! Είμαι ο οδηγός και αυτός που κουβαλάει τους σάκους του football! Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο rockstar εκεί! Έτσι, μέχρι να ξαναμαζευτούν οι Mr.Big και επιστρέψουν στις συναυλίες, εξασκούμαι ώστε να είμαι σε καλή κατάσταση φωνητικά και ούτως ή άλλως μου αρέσει η σκηνή και μου αρέσει να τραγουδάω, αλλά όσον αφορά τα λεφτά δεν το κάνω για να στείλω τα παιδιά μου στο πανεπιστήμιο, ή κάτι παρόμοιο…
_x000D_
Rockpages.gr: Οι Mr.Big ήταν από τα πρώτα συγκροτήματα που έβγαλαν ένα ακουστικό τραγούδι με το “Wild World”. Δεν σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε κι άλλα ακουστικά τραγούδια, ή ένα εξολοκλήρου ακουστικό άλμπουμ, όταν ήταν πιο δημοφιλές αυτό;
_x000D_
Eric Martin: Κάναμε κάποιες εμφανίσεις στο MTV και παίξαμε στην Ιαπωνική τηλεόραση έτσι… καθώς το “To Be With You” βγήκε πριν από το “Wild World”, κάναμε κάποιες ακουστικές εμφανίσεις. Στις συναυλίες μας ροκάρουμε, αλλά έχουμε ένα σημείο όπου παίζουμε το “To Be With You” και ξεγυμνωνόμαστε. Όταν λοιπόν βγήκε το “Wild World” είχαμε δυο τέτοια τραγούδια. Δεν νομίζω ότι το είχαμε στο μυαλό μας να παίξουμε κι άλλα ακουστικά κομμάτια. Όταν βγήκε το τρίτο μας άλμπουμ, το “Bump Ahead”, – το πρώτο ήταν το “Mr.Big” και το δεύτερο το “Lean Into It”- είχε μέσα στο “Wild World”… αφού τελειώσαμε το άλμπουμ και όπως συμβαίνει σε κάθε μπάντα που έχει ένα μεγάλο hit, η δισκογραφική σου λέει: “μικρέ, δώσε μου το επόμενο “To Be With You”! θέλω να το ακούσω… “Don’t Stop Believing” έχεις κι άλλο τέτοιο;” Ενώ εμείς τους λέγαμε “όχι, αυτό είναι!” Θυμάμαι μάλιστα ότι ο Paul Gilbert είχε νευριάσει πολύ με αυτό και έγραψε ένα τραγούδι, το “Twenty Five Years, Seven Impossible Days”, που είναι σπάνιο και κάποτε μπήκε σαν bonus track στο άλμπουμ, γιατί μας είχαν δώσει επτά ημέρες για να γράψουμε ένα τραγούδι-σουξέ! Και στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκεφτόμουν “ω, Θεέ μου! Μου πήρε μια ζωή για να γράψω το “To Be With You”. Δεν μπορώ να ξεφουρνήσω άλλη μια επιτυχία σαν να ήταν πίτα!” Έτσι, ο Paul, ο νεαρότερος λέει “τι είναι αυτό;” (τραγουδάει τη μελωδία του “Wild World”) Και εγώ, ο Billy και ο Pat λέμε “είναι το “Wild World”! “Ας κάνουμε αυτό, επιτυχία δεν ήταν;” Προσωπικά, πίστευα ότι ήταν τέλειο γιατί μου άρεσε πολύ ο Cat Stevens όταν μεγάλωνα… “Peace Train”, “Morning Has Broken” ένα φοβερό τραγούδι, το “Father And Son”… το άλμπουμ “Tea For The Tillerman… το “Wild World” ήταν ένα κουνέλι που βγάλαμε από το καπέλο μας και η εταιρεία μας… έπεσα πάνω σε κάποιον από τη δισκογραφική μας και μου είπε: “μπράβο παιδιά, αυτό ήταν τρομερό, πως καταφέρατε να γράψετε αυτό το τραγούδι τόσο γρήγορα;” Αυτό το τραγούδι έκανε το άλμπουμ να πουλήσει, οπότε ήταν μια συνέχεια στο πιο pop-radio friendly στοιχείο μας, αλλά δεν σκεφτήκαμε να κάνουμε μια εξολοκλήρου unplugged εμφάνιση για χρόνια. Ουσιαστικά για καναδυό χρόνια…
_x000D_
Rockpages.gr: Πως αισθάνεσα&iota
