Οι Europe έχουν γίνει την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία μία “love or hate” μπάντα. Δεν υπάρχει ενδιάμεση κατάσταση. Οι ίδιοι έχουν επιλέξει συνειδητά μετά το reunion του 2004 έναν διαφορετικό δρόμο από εκείνον που τους καθιέρωσε στα 80ς και τον οποίο τηρούν σχεδόν απαρέγκλιτα σε κάθε δισκογραφική τους προσπάθεια από το “Star From The Dark” και μετά. Προσωπικά, ανήκω σε εκείνους που γουστάρουν πάρα πολύ τόσο την τωρινή, μουσική τους κατεύθυνση όσο και την εν γένει αισθητική των Σουηδών οι οποίοι δείχνουν όχι μόνο πιο ώριμοι από ποτέ αλλά ταυτόχρονα το πως πρέπει να μεγαλώνει ένας μουσικός χωρίς να γίνεται καρικατούρα του εαυτού του.
Στο “Walk The Earth” οι Europe εξερευνούν ακόμη περισσότερο όλες τις 70ς επιρροές τους όπως έκαναν έντονα στα “Last Look At Eden” και “War of Kings” (κυρίως). Αυτό είναι μάλιστα το πιο…Deep Purple album της καριέρας τους με τους Σουηδούς να αποτείνουν φόρο τιμής όχι μόνο στη MKIII σύνθεση του βρετανικού μεγαθηρίου αλλά να αγγίζουν και την κλασική Gillan εποχή (κυρίως περίοδου “Fireball” και “Who Do We Think We Are”). Το ομώνυμο κομμάτι θα πρέπει να θεωρείται ήδη κλασικό και τα “The Siege” και “Turn To Dust” ακολουθούν κατά πόδας ενώ ακούγοντας το “Pictures” νομίζεις ότι θα ακούσεις τον…Bowie να τραγουδάει “Ground Patrol To Major Tom” (από το διαχρονικό “Space Oddity”).
Η φωνή του Tempest, η κιθάρα του Norum, τα πλήκτρα του Michaeli και η κρυστάλλινη παραγωγή του Dave Cobb είναι τα απόλυτα highlights από ένα δίσκο που έχει πολύ καλές στιγμές αλλά και κανά δύο αδιάφορες (π.χ. “Wolves”). Το μόνο σίγουρο είναι ότι με το “Walk The Earth” οι Europe ενδυναμώνουν ακόμη περισσότερο τη θέση τους σαν μία classic rock μπάντα που έχει ακόμη πολλά να προσφέρει. Θα θέλαμε ένα ακόμη “The Final Countdown” ή “Rock The Night”; Φυσικά! Θα ήταν τίμιο όμως…; Είναι ένα ερώτημα…
Highlight: To “War Of Kings” είναι ένα καλύτερο συνολικά album αλλά και το “Walk The Earth” follows at close range.
