Αν θα μπορούσα να δώσω έναν τίτλο στο νέο album των Αμερικανών, αυτός θα ήταν “Επιστροφή στην αξιοπρέπεια”. Όχι πως πρόκειται για το δίσκο της χρονιάς, σε καμία περίπτωση, έχουμε όμως μια κυκλοφορία με κάποιες αρκετά καλές στιγμές που αξίζει ν’ ασχοληθούμε και που είναι πολύ πιο αξιόλογη από το παντελώς αδιάφορο, άνοστο και άχρωμο ομώνυμο album του 2011 και φυσικά από αυτή την αθλιότητα, το “Synthesis” του 2017 που επιχείρησαν να μας λανσάρουν ως το νέο, τότε, album των Evanescence.
Το “The Bitter Truth” είναι σε γενικές γραμμές ένα καλό album, που μου θυμίζει αρκετά την ατμόσφαιρα του “The Open Door”. H Amy Lee, όσο χαρισματική τραγουδίστρια και να είναι, έχει συνειδητοποιήσει ότι δε μπορεί να επαναλάβει την τεράστια επιτυχία του εξαιρετικού “Fallen” (δεν είναι κι εύκολο εδώ που τα λέμε) και γυροφέρνει συνθετικά αλλά και ηχητικά τις δομές της αμέσως επόμενης καλής κυκλοφορίας της. Αυτό γίνεται αντιληπτό στα “Broken Pieces Shine”, “Feeding The Dark”, στο ανεβαστικό “Better Without You” και στην πολύ όμορφη μπαλάντα “Far From Heaven”. Από εκεί και πέρα, έχουμε καλά έως και μέτρια κομμάτια που απλά “χαιδεύουν” τ’ αυτιά.
Είναι εξαιρετικά αμφίβολα το αν το “The Bitter Truth” καταλάβει μια θέση με τις καλύτερες κυκλοφορίες του 2021 στο playlist μου στο τέλος της χρονιάς, είναι όμως μια αξιοπρεπής κυκλοφορία που επαναφέρει τους Evanescence στην εκτίμηση μου, μια εκτίμηση που είχε χαθεί, δισκογραφικά τουλάχιστον, την τελευταία δεκαετία. Θέλω να δω το “The Bitter Truth” σαν μια επανεκκίνηση για το συγκρότημα.
