Σαν χθες θυμάμαι την κυκλοφορία του “The Atlantic”, το τελευταίο μέρος της τριλογίας που ξεκίνησε με την αναγέννηση των Evergrey το 2014 και τα εξαιρετικά “Hymns For The Broken” και “The Storm Within”. Και όμως, πάνε ήδη δύο χρόνια από τότε. Η πανδημία μπορεί να ανάγκασε τόσα και τόσα συγκροτήματα να ακυρώσουν περιοδείες, τους έδωσε όμως το χρόνο να γράψουν νέα μουσική.
Το αποτέλεσμα; Το δωδέκατο full-length στην ιστορία της κορυφαίας σουηδικής μπάντας. Οι prog/power metallers συνεχίζουν την ανοδική πορεία που έχουν τα τελευταία χρόνια, διατηρώντας την καλύτερη σύνθεση που είχαν ποτέ και απολαμβάνοντας αυξημένη επιτυχία και αναγνωρισιμότητα, την οποία δικαιούνται πέρα ως πέρα αν αναλογιστούμε τα αριστουργήματα που μας έχουν χαρίσει στην μέχρι τώρα καριέρα τους.
Στο ίδιο μήκος κύματος λοιπόν και το “Escape Of The Phoenix”, με τον απόλυτα χαρακτηριστικό ήχο του σουηδικού κουϊντέτου. Αυτόν τον ήχο που συνδυάζει καταπληκτικές δομές στα τραγούδια, υψηλή τεχνική από φοβερούς μουσικούς, μελωδίες που δε θα βρεις πουθενά αλλού και φυσικά την μοναδική φωνή του ηγέτη τους Tom Englund που δε σταματάει να μας χαρίζει ξεχωριστές ερμηνείες.
Η μπάντα για μία ακόμη φορά δεν επαναλαμβάνει τον εαυτό της και φτιάχνει ένα δίσκο που διαφέρει από ό,τι είχαν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν οι πολύ δυνατές και πιασάρικες στιγμές, όπως τα εξαιρετικά“Forever Outsider” και “Eternal Nocturnal”, δηλαδή τα πρώτα singles από εδώ. Κλασικοί Evergrey ύμνοι με απλές δομές, riff-άρες, refrains που σου μένουν στο μυαλό και υπέροχα solos από τον παιχταρά Henrik Danhage (στο πρώτο) και τους Tom/Henrik (στο δεύτερο).
Είναι όμως αρκετές και οι πιο μελαγχολικές και ήρεμες συνθέσεις που πρωταγωνιστούν τα πλήκτρα. Παράδειγμα το “Stories”, μια πανέμορφη μπαλάντα. Ή το “The Beholder” με την συμμετοχή του James LaBrie που με κάνει να απορώ αν πέθαναν όλοι οι υπόλοιποι τραγουδιστές και επέλεξε αυτόν για καλεσμένο. Ή το μαγευτικό “In Absense Of Sun” με το καταπληκτικό refrain και τις μελωδίες.
Φυσικά, η μπάντα δείχνει και τον prog χαρακτήρα της σε τραγούδια όπως το “Where August Mourn” με το πολύ έντονο και χαρακτηριστικό μπάσο, το “You From You” με μαγικό Tom στο κιθαριστικό solo ή το εξαιρετικό “Leaden Saint” όπου δίνουν ρέστα στον συνθετικό τομέα. Κανένα τραγούδι δεν υπολείπεται του συνόλου και όλα μαζί δημιουργούν ένα άκρως χορταστικό δίσκο.
Τους Evergrey δεν μπορείς να τους βάλεις σε κάποιο καλούπι. Έχουν ήχο άμεσα αναγνωρίσιμο, χαρισματικό τραγουδιστή και τραγούδια που διαφέρουν όχι μόνο από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους αλλά και μεταξύ τους. Το “Escape Of The Phoenix” είναι αρκετά μελαγχολικό και πιστεύω ότι θα ικανοποιήσει μεγάλη μερίδα των οπαδών τους. Εμένα πάντως με κέρδισε και με το παραπάνω. Α, μην ξεχάσω: ο Γιάννης Νάκος (Remedy Art Design) μάλλον ξεπέρασε πάλι τον εαυτό του με το απίστευτο εξώφυλλο που σχεδίασε.
