Δεύτερη φορά συναυλία Evergrey σε διάστημα τριών μηνών; Και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη και κάθε μήνα τους έβλεπα. Αγαπημένο συγκρότημα και φυσικά τρομερά υποτιμημένο, αν και την τελευταία δεκαετία η δημοτικότητά τους έχει ανέβει κατά πολύ. Βέβαια, δεν είναι στα επίπεδα που θα έπρεπε βάση της ποιότητας που έχουν αλλά αυτό είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Για να μπει λοιπόν με τον καλύτερο τρόπο ο τελευταίος μήνας του 2024, η βόλτα προς το ιστορικό Κύτταρο ήταν επιβεβλημένη.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε στο έπακρο καθ’ όλη την βραδιά και έτσι ακριβώς στην ώρα τους οι Ιταλοί (με έδρα την Ελβετία) Virtual Symmetry ανέβηκαν στη σκηνή όταν ακόμα στο χώρο ζήτημα να υπήρχαν σαράντα άτομα (κλασικά εικονογραφημένα). Αυτό όμως δεν τους πτόησε, καθώς ήταν η τελευταία τους εμφάνιση σε αυτή την περιοδεία και είχαν τρομερή όρεξη και απόδοση. Η μπάντα παίζει progressive metal κλασικής σχολής, δηλαδή αυτό των Dream Theater, και το κάνει με πειστικό τρόπο έχοντας ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Είχαν στηθεί και δύο…τηλεοράσεις (λόγω του ότι οι Evergrey είχαν φέρει τον δικό τους εξοπλισμό που ήταν στο πίσω μέρος της σκηνής) από τις οποίες έπαιζαν video clips και visuals, ανάλογα με το τραγούδι. Λίγο πριν το τέλος, ανέβηκαν πάνω για λίγο και οι Klogr, δείχνοντας το δέσιμο που αναπτύχθηκε μεταξύ τους όλο αυτό το διάστημα. Έχουν ήδη τρία full-length στο ενεργητικό τους και μέσα στις επόμενες μέρες θα κυκλοφορήσει και το τέταρτο με τίτλο “Veils Of Illumination”. Οι οπαδοί του prog ήχου ας τους τσεκάρουν και μπορεί να βρουν κάτι που να τους αρέσει.
Συνέχεια με τους επίσης Ιταλούς Klogr (προφέρεται Key-Log-Are), οι οποίοι βρήκαν το Κύτταρο αρκετά πιο γεμάτο όταν ξεκίνησαν. Το ίδιο ορεξάτοι και αυτοί, με τον αρχηγό τους Gabriele “Rusty” Rustichelli σε κιθάρες/φωνητικά να είναι αρκετά ομιλητικός και ενθουσιασμένος που έπαιζε στη χώρα μας. Βέβαια, το alternative metal τους δεν μου είπε και πολλά, ήταν όμως μία προσεγμένη εμφάνιση. Και αυτοί με τέσσερα full-lengths στη δισκογραφία τους, με το τελευταίο “Fractured Realities” να έχει βγει πολύ πρόσφατα και αν κατάλαβα σωστά έχει γυριστεί video clip για όλα τα τραγούδια, τα οποία βλέπαμε στις τηλεοράσεις. Αν και δεν ταίριαζαν ηχητικά με τους headliners, το κοινό φάνηκε να ευχαριστιέται από αυτό που έβλεπε. Λίγο πριν κλείσουν την εμφάνισή τους, οι Virtual Symmetry ανταπέδωσαν την…παρέμβαση και ανέβηκαν στη σκηνή για να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Στο τέλος κέρδισαν ένα μεγάλο χειροκρότημα και μας άφησαν την κλασική υπόσχεση ότι θα τους ξαναδούμε από τη χώρα μας.
Και επιτέλους έφτασε η ώρα για τους Σουηδούς prog masters. Το ηχητικό με την αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε, το οποίο χρησιμοποιούν πλέον σε κάθε τους συναυλία, στο οποίο ακούγονταν και samples από διάφορα τραγούδια τους. Ένας-ένας οι μουσικοί πήραν τη θέση τους και εν μέσω αποθέωσης ξεκίνησαν δυναμικά με τα “Falling From The Sun” και “Say” από το τελευταίο τους εξαιρετικό album “Theories Of Emptiness”. Ακολούθησε το υπέροχο “Midwinter Calls” με τον κόσμο να τραγουδάει δυνατά τη μελωδία δημιουργώντας μία φανταστική ατμόσφαιρα. Ο Rikard Zander παίζει στα πλήκτρα τις πρώτες νότες του “Distance”, ο αρχηγός Tom Englund μας καλησπερίζει και μας λέει ότι όταν είχαν γράψει αυτό το τραγούδι το 2016 ο κόσμος μας ήταν πολύ χάλια. Συνεχίζει λέγοντας ότι πλέον έχει γίνει χειρότερος αλλά μας κάλεσε για την διάρκεια της εμφάνισής τους να ξεχάσουμε όλα μας τα προβλήματα και να απολαύσουμε αυτό το βράδυ. Άδικο δεν είχε αλλά οι αρχικοί του στίχοι ήταν μαχαιριά στην καρδιά: “It’s lost but we’ll find it again, we must try even if it’s a distant future”.
Οι Evergrey παίζουν μεγάλη μπάλα για ακόμα μία φορά, σε τραβάνε στον κόσμο τους όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από αυτό που ζεις εκείνη τη στιγμή. Είναι η πέμπτη φορά που τους βλέπω στη χώρα μας και πιθανώς να είναι και η καλύτερη. Η τρομερή όρεξη που είχαν, η αψεγάδιαστη απόδοση, τα φώτα, τα visuals και τα videos που έπαιζαν στα video walls, όλο το σκηνικό ήταν σίγουρα το πιο προσεγμένο και επαγγελματικό που μας έχουν παρουσιάσει μέχρι τώρα. Η μόνη ένσταση που μπορεί να υπάρχει από πολλούς είναι στο setlist, αφού αν εξαιρέσουμε το πιο αναγνωρίσιμο τραγούδι τους “A Touch Of Blessing” που βγήκε το 2004, όλα τα υπόλοιπα ήταν από την τελευταία δεκαετία. Λογικό θα πω εγώ, αφού από το συγκλονιστικό “Hymns For The Broken” και μετά είδαν το όνομά τους να μεγαλώνει συν το ότι έχουν φτάσει αισίως στα δεκατέσσερα full-lengths, οπότε άντε να καταφέρεις να τους ικανοποιήσεις όλους. Προσωπικά όμως, όσο ακούγονται ύμνοι όπως το ανατριχιαστικό “Call Out The Dark”, το “One Heart”, το “Save Us” και το “King Of Errors” που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από την πρώτη τους περίοδο, είμαι απόλυτα ευχαριστημένος.
Setlist: Falling From The Sun, Say, Midwinter Calls, Distance, Eternal Nocturnal, A Silent Arc, Call Out The Dark, One Heart, Where August Mourn, Weightless, Misfortune, Save Us, A Touch Of Blessing, King Of Errors, Our Way Of Silence
Δύο αξιόλογα support σχήματα που δεν άφησαν την ευκαιρία του να ανοίξουν για ένα μεγαλύτερο να πάει χαμένη και τίμησαν την φανέλα ικανοποιώντας τον κόσμο που τους είδε. Και φυσικά οι Evergrey που δεν θα βαρεθούμε ποτέ να τους βλέπουμε και ελπίζω να μην τους ξαναπάρει πέντε χρόνια να μας επισκεφθούν αν και μεσολάβησε ένας covid από τότε. Οι Σουηδοί είναι ένα σπάνιο συγκρότημα με σπουδαία, ιδιαίτερη και ξεχωριστή μουσική. Κάθε εμφάνισή τους είναι λυτρωτική και όπως έγραψα πιο πάνω, η συγκεκριμένη ίσως ήταν η καλύτερή τους μέχρι τώρα. Ήδη ανυπομονώ για την επόμενη.
Υ.Γ.: Σε κάποια φάση, μια κοπέλα μπροστά μου έλεγε σε δυο φίλες της για ένα φοβερό thrash συγκρότημα από το Πακιστάν (!) που σπέρνει. Με ένα σύντομο ψάξιμο, μάλλον εννοούσε τους Tabahi οι οποίοι όντως σπέρνουν και την ευχαριστώ για τη συγκεκριμένη πρόταση.
Γιώργος Τερζάκης
Φωτο: Πέτρος Παπαπέτρος
