Εσείς όλοι οι «παλιοί» που μας διαβάζετε, όσοι ασχοληθήκατε και ασχολείστε φυσικά με το Αμερικάνικο κλασσικό Μέταλ και Power, θα τους γνωρίζετε (ή θα τους θυμηθείτε) αυτούς εδώ τους τυπάδες από το New Jersey. Το πρώτο τους άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει το 1984, στη συνέχεια έκαναν μερικές δουλειές τη δεκαετία του ’90 και το διέλυσαν για να επανενωθούν τον Απρίλη του 2009.
Κάτι από Jag Panzer, κάτι από Brocas Helm, κάτι από Αγγλία του ’80… Τρέξιμο και λυρισμός, επικά φωνητικά και ακουστικά σημεία…
Οι οπαδοί του παλιού καλού Μέταλ θα πιουν σίγουρα στην υγειά τους… Ακούγοντας το άλμπουμ – παρεμπιπτόντως ο τίτλος είναι καταπληκτικός κατά τη γνώμη μου – βρήκα τον εαυτό μου να ψάχνεται με την πάλαι ποτέ underground σκηνή και να αποζητά τις κασετούλες του… Δεν με χάλασε ούτε το φριχτό ταμπούρο, ούτε η κάπως υπόγεια παραγωγή. Οι συνθέσεις είναι αγνές, είναι Μεταλλικές, είναι γνήσιες! Καλή φωνή, σοβαρές ενορχηστρώσεις, κιθάρες που τα σπάνε. Εγώ προσωπικά δεν θέλω και πολλά προκειμένου να γουστάρω… Δεν θέλω να σταθώ σε ένα μόνο κομμάτι, αν και το “Glory Hunter” ήδη διαφημίζεται, θέλω όμως να γράψω για το ορχηστρικό “Vengeance”, το οποίο μας γύρισε ακόμα πιο ευχάριστα πίσω στο χρόνο. Για την ακρίβεια, μας γύρισαν είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια πίσω! Ειλικρινά, δεν θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα…
