καθώς ύστερα από 9 χρόνια δισκογραφικής απουσίας, οι Fates επέστρεψαν με το εξαιρετικό “Darkness In A Different Light” και έτσι ανυπομονούσαμε να ακούσουμε ζωντανά και κάποια από τα νέα τραγούδια.
Οι Parthian Shot που άνοιξαν το live δεν μπορώ να πω ότι με «κέρδισαν». Δεν είχα ξαναδεί κάποια συναυλία των παιδιών και έτσι δεν ήξερα τι να περιμένω. Η αλήθεια είναι πως και προβαρισμένοι ήταν αλλά και δυνατότητες αρκετές έχουν. Ιδιαίτερα ο lead κιθαρίστας είναι μακράν ό,τι καλύτερο κράτησα από την Κυριακάτικη εμφάνιση των Parthian Shot. Το πρόβλημα είναι στις συνθέσεις που δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο. Θέλουν δουλειά ακόμη…
Αντίθετα, οι The Silent Wedding δικαιολόγησαν στο μισάωρο set που παρουσίασαν το καλό όνομα που έχουν. Το power/prog στυλ τους που φέρνει αρκετά σε Conception άρεσε στον κόσμο και η μπάντα φρόντισε όχι μόνο να μας ανταμείψει με τέσσερα πολύ καλά δικά τους κομμάτια αλλά και με μία διασκευή στο “Gutter Ballet”. Highlight της εμφάνισης ο drummer των The Silent Wedding ο οποίος δεν έδειξε κανέναν οίκτο στα ανήμπορα τύμπανά του.
Στις 10:30 ακριβώς κλείνουν τα φώτα και ανεβαίνουν στη σκηνή οι Bobby Jarzombek, Joey Vera, Mike Abdow, Jim Matheos και Ray Alder (με αυτή τη σειρά) με το ολοκαίνουργιο “One Thousand Fires” (που παρεμπιπτόντως ανοίγει και το νέο δίσκο). Με σαφώς καλύτερη διάθεση σε σχέση με την μάλλον προβληματική εμφάνιση του 2011 στη Μαλακάσα, οι Fates (ξανά)απέδειξαν ότι αποτελούν πάντα όχι μονάχα μία υπολογίσιμη δύναμη στον progressive χώρο αλλά για μένα προσωπικά θα είναι πάντα οι κορυφαίοι του είδους. Ο touring κιθαρίστας, Mike Abdow, ήταν άψογος παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο Vera ήταν ο γνωστός αεικίνητος, τελειομανής, χαμογελαστός Vera που δεν πτοήθηκε διόλου παρά τα μικρά τεχνικά προβλήματα με τον ενισχυτή του μπάσου, ο Jarzombek ήταν οδοστρωτήρας (αν και προτιμώ τον Zonder), o Matheos στη γωνία του με το πάντα γνώριμο ανέκφραστο στυλ του και ο Alder πάρα πολύ καλός.
Πολλά έχουν γραφτεί για τη φωνή του τα τελευταία χρόνια αλλά τον προτιμώ με αυτή τη χροιά και ας μην πιάνει τα ψιλά του παρελθόντος. Ο ήχος –τουλάχιστον στην πρώτη σειρά που βρισκόμουν- ήταν πολύ καλός για τα δεδομένα του Fuzz ενώ όπως θα δείτε και από το set list, οι Fates παρουσίασαν για 110 λεπτά μία ισορροπημένη επιλογή τραγουδιών από το 1989 και μετά. Θα προτιμούσαμε, σίγουρα, να ακούσουμε και κάτι από το “No Exit” αλλά δεν παραπονιόμαστε.
Κλείνοντας, να δώσω συγχαρητήρια στα παιδιά που βρέθηκαν στις πρώτες γραμμές του Fuzz και δημιούργησαν μία εξαιρετική ατμόσφαιρα που γούσταραν πολύ και οι Fates. Ας ελπίσουμε ότι πολύ σύντομα θα βρεθούν ξανά κοντά μας και να ξαναζήσουμε ανάλογες στιγμές (όπως π.χ. στο ανυπέρβλητο “The Eleventh Hour” που έγινε χαμός).
Σάκης Νίκας
Setlist: One Thousand Fires, Life In Stil Water, One, A Pleasant Shade Of Grey iii, Another Perfect Day, Down To The Wire, A Pleasant Shade Of Grey vi, Pieces Of Me, I Am, 11th Hour, Point Of View, Firefly, Through Different Eyes, A Pleasant Shade Of Grey xi, Nothing Left To Say, Monument Encore: Still Remains, Eye To Eye
