Το να δούμε τους Fifth Angel στην χώρα μας έμοιαζε σαν ένα απατηλό όνειρο. Λες και ήταν το σύμπαν ευθυγραμμισμένο να μην γίνει η εμφάνιση αυτή ποτέ. Ακόμα και όταν όλοι περιμέναμε με τους δούμε στο UTH κάποιος έφαγε έναν πίθηκο και όλος ο πλανήτης μπήκε σε καραντίνα. Έφτασε όμως η στιγμή που ένα συναυλιακό απωθημένο πολλών από εμάς θα γινόταν πραγματικότητα.
Το φθινόπωρο δεν θα μπορούσε να μπει με καλύτερο τρόπο μιας και εκτός από τους Fifth Angel θα βλέπαμε και τους δικούς μας Subfire. Κάθοδο στο γνωστό στέκι από νωρίς για συνέντευξη, σύντομα στο περιοδικό μας, και γλυκιά αναμονή για το support συγκρότημα. Για άλλη μια φορά το πρόγραμμα τηρήθηκε με θρησκευτική, περίπου, ευλάβεια. Εδώ να πω ότι δεν είναι έγκλημα να βλέπουμε συναυλίες σε λογικές ώρες ούτε είναι παράλογο να είμαστε στα σπίτια μας πριν τα μεσάνυχτα, κάτι που, προς τιμή των διοργανωτών, είναι κατανοητό.
Έτσι, οχτώ και μισή ακριβώς οι Subfire βγήκαν στην σκηνή. Μπροστά σε ένα αρκετά γεμάτο club, είναι αλήθεια ότι πολύς κόσμος είχε έρθει από νωρίς και τίμησε και το support σχήμα, παρουσίασαν υλικό τόσο από το ντεμπούτο τους “Define The Sinner” όσο όμως και από το πιο φρέσκο “Blood Omen”. Τους Subfire τους είχα ξαναδεί και μπορώ να πω ότι ούτε αυτή την φορά με άφησαν ανικανοποίητο.
Στα 45 λεπτά που είχαν περίπου στην διάθεση τους το συγκρότημα έπαιξε αρκετά δεμένα και με κέφι. Το υλικό τους είναι αρκετά δυνατό, προσωπικά προτιμώ τις πιο γρήγορες στιγμές τους, και ότι πρέπει για να ζεστάνει τον κόσμο. Αγαπημένα κομμάτια όπως τα “Sacred Destinies”, “Define The Sinner” και Hunter Of Dreams” καθώς και άλλα παίχτηκαν αρτιότατα και με πολύ καλό ήχο σαν σύμμαχο. Άλλη μια θετική εμφάνιση λοιπόν για τους Αθηναίους που χτίζουν το όνομα τους αργά και σταθερά.
Μικρό διάλειμμα για διαφημίσεις και η στιγμή που κάθε οπαδός του US metal στην Αθήνα περίμενε είχε φτάσει. Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το σχήμα από την Washington, αν και δεν ξέρω αν μένει κανείς τους πλέον εκεί. Έχοντας δύο θρυλικά άλμπουμ στην φαρέτρα τους έδωσαν φυσικά το μεγαλύτερο βάρος εκεί. Δεν αδίκησαν όμως και το πιο νέο τους υλικό, που είναι στην λιγότερη αξιόλογο παίζοντας τρία κομμάτια από το πρόσφατο “Where Angel Kills” και ένα από το “The Third Secret”.
Όλα αυτά όμως είναι τεχνικές λεπτομερείς όταν έχεις ένα setlist – υγρό όνειρο με 6 κομμάτια σερί από τις πρώτες σου δουλειές. Άνοιγμα με το “The Night” Για να ακούσουμε στο καπάκι ύμνους όπως τα “In The Fallout”, “Midnight Love”… υπάρχει άραγε λόγος να τα αναφέρω όλα; Όχι! Το συγκρότημα είναι σε πολύ καλή φόρμα. Μπορεί ο Ken Mary να μην μας τίμησε με την παρουσία του, όμως τα άλλα δύο ιδρυτικά μέλη, ο John Macko (μπάσο) και ο Ed Archer (κιθάρα) πλαισιώνονται από εξαιρετικούς παίχτες. Ναι, ο Steven Carlson δεν είναι Ted Pilot αλλά τα πήρε δέκα με τόνο στην απόδοση των κομματιών.
Το σχήμα έπαιξε μαζί τις τρεις συνθέσεις από το “Where Angels Kill” με τον κόσμο να δείχνει ότι απολαμβάνει και αυτά τα κομμάτια πάρα πολύ. Φυσικά το μακελειό έγινε στο παλιό υλικό και σε έπη όπως τα “We Rule”, “Call Out The Warning”… μην με βάλετε να γράψω όλο το setlist. Δεν ήταν και λίγες οι εκδηλώσεις λατρείας από τους φίλους του σχήματος το οποίο με την σειρά του ήταν όλο χαμόγελα.
Θα έλεγα ότι η επιλογή του να κλείνουν τις συναυλίες τους με το “Lights Out” είναι μάλλον ολίγον τι παράξενη, αλλά εδώ μας έσωσε ο Μανώλης υποχρεώνοντάς τους να τηρήσουν το έθιμο και να ξαναπαίξουν το “Cry Out The Fools”.
Κάπως έτσι και με 40 χρόνια καθυστέρηση είδαμε αυτή την εκδοχή των Fifth Angel. Κάλιο αργά παρά ποτέ λέω εγώ και δεν πιστεύω να έφυγε άνθρωπος με παράπονο από το μαγαζί το Σάββατο το βράδυ. Μια μαγική βραδιά για τους φίλους του ατσαλιού made in USA πραγματικά.
Μιχάλης Νταλάκος
φωτογραφίες: Γιάννης Δόλας
