Είχα «μπριζωθεί» ακούγοντας την εκπομπή του Πάνου “Majestix” στον Rockmachine.gr πριν από δυο εβδομάδες όπου ο Gus G σε συνέντευξή του αποκάλυπτε ότι οι Firewind θα έπαιζαν δυο διαφορετικά σετ τις δυο μέρες εμφανίσεών τους σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Μόνο δυο κομμάτια θα ήταν τα ίδια μεταξύ των δυο ημερών…
Φτάνοντας στο Κύτταρο διαπίστωσα για άλλη μια φορά τον τεράστιο ενθουσιασμό και τη θετική ενέργεια των οπαδών της μπάντας, που οι περισσότεροι ήταν μικροί σε ηλικία. Λίγο μετά που άνοιξαν οι πόρτες ο χώρος γέμισε από νεανικά χαμόγελα, καινούριες φάτσες που δεν βλέπεις στις συναυλίες του χώρου και ανυπόμονες ιαχές «Firewind – Firewind» μέχρι να ξεκινήσει το show στις 10.
Για σχεδόν δυο ώρες οι Firewind μας ταξίδεψαν σε ένα κόσμο μαγικό με τη μουσική τους, την ενέργεια και το πάθος που έβγαζαν επί σκηνής. Ξεφύγαμε για λίγο από τη μιζέρια της καθημερινότητάς μας, που γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη με τα όλα όσα συμβαίνουν που φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, αλλά μπορούμε τουλάχιστον να αφήσουμε στην άκρη, όταν ο… αντιπερισπασμός είναι τόσο δυνατός! Παίζοντας το πρώτο από τα δυο σετ πραγματικά ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσει κανείς ποια κομμάτια θα έπαιζαν την πρώτη ημέρα και ποια τη δεύτερη. Το μεγαλύτερο μέρος πάντως του κοινού ήξερε όλα τα τραγούδια απ’ έξω και ανακατωτά. Όταν μάλιστα ο Apollo άπλωνε το μικρόφωνο στους fans, ή τους ζητούσε να τραγουδήσουν η ανταπόκριση ήταν άμεση και… βροντερή. Ξεκίνησαν με το γκάζι κολλημένο στα “Ark Of Lies” και “Till The End Of Time”, ενώ κάτω από το stage κυριολεκτικά χανόταν ο κόσμος με ανελέητο headbanging, το οποίο αργότερα έμελε να εξελιχθεί σε mosh pit και τον ίδιο τον Gus G να πέφτει με την πλάτη στο κοινό για λίγο crowd surfing… η «πολεμική» ατμόσφαιρα που επικρατούσε με τους πιτσιρικάδες να κοπανιούνται σαν να μην υπάρχει αύριο (και αυτό είναι κυριολεκτικό, με δεδομένο την προφητεία των Μάγιας για την επομένη 21/12/2012!!!) δημιουργούσε και το ευχάριστο πρόβλημα ότι δεν μπορούσε να πλησιάσει για να τραβήξει φωτογραφίες. Ειλικρινά οι πρώτες γραμμές του κοινού έμοιαζαν να έχουν βγει από τους “300”, αλλά ας υπάρχει αυτός ο ενθουσιασμός και ο μικρός όρος ηλικίας σε όλα τα live κι ας βγάζουμε φωτογραφίες κρεμασμένοι από το ταβάνι (καλή ιδέα!)…
Το συγκρότημα –όχι πως θα περίμενα κάτι διαφορετικό- έφτυνε φλόγες σε μια πολύ δυνατή εμφάνιση. O Αpollo ήταν πάρα πολύ καλός, αν και σε ορισμένα σημεία η φωνή του έβγαινε λίγο πιο χαμηλά. Ο Gus έπαιρνε κεφάλια, ο Bob διέλυε μυαλά στον κλασσικό του συνδυασμό πλήκτρων-κιθάρας, ο Jo στα τύμπανα ήταν κατεδαφιστικός και ο Petros στο μπάσο εξαπέλυε τα ωστικά του κύματα. Highlights στο σετ τα “Waiting Still” και “Firewind Raging” από το πρώτο άλμπουμ, το αγαπημένο μου “Brother’s Keeper”, το υπέροχο “Deliverance” και φυσικά το “Breaking The Silence” με την εξαιρετική παρουσία της Μάχης Nil από τους Visions Of Atlantis. Έπαιξαν και τη διασκευή στο “Breaking The Law” των Priest, όπου για άλλη μια φορά έγινε μεγάλη μάχη από κάτω, αν και πιστεύω ότι από όσες διασκευές έχω ακούσει μέχρι τώρα από τους Firewind, αυτή στο “Believe In Nothing” των Nevermore τους πήγαινε καλύτερα…
Εν κατακλείδι, μια από τις πιο επιτυχημένες Ελληνικές μπάντες σκόρπισε τον ενθουσιασμό στο κοινό, επιβεβαίωσε την εξαιρετική της κατάσταση, έδωσε ένα συγκλονιστικό show και μας άφησε διαλυμένους για το δεύτερο γύρο την επόμενη ημέρα. Η ανάγκη για την χώρα να έχει μπροστάρη στο εξωτερικό ένα τέτοιο συγκρότημα δεν νομίζω ότι χρειάζεται και πάλι να αναφερθεί, ούτε ο θαυμασμός στις προσωπικότητες που την απαρτίζουν. Απλά, απολαμβάνοντας για άλλη μια φορά από κοντά τους Firewind μοιράζεσαι κι εσύ κατά κάποιον τρόπο το μεγαλείο τους, τα επιτεύγματά τους και τις επιτυχίες τους.
Θέλουμε κι άλλο… ραντεβού σήμερα το βράδυ στο Κύτταρο!
Κείμενο-Φωτογραφίες-Wrestling: Γιάννης Δόλας
