Πολύς κόσμος στο μαγαζί λοιπόν, με τους πιτσιρικάδες να δίνουν δυναμικά το παρόν. Οι τρυφερές ηλικίες το πάνε το γκρουπ και δεν χάνουν την ευκαιρία να το δείχνουν… Βρέθηκα διαγώνια της σκηνής, στη δεξιά μεριά όπως την κοιτάμε και διαπίστωσα ότι η νεολαία μας μπορεί ΚΑΙ να ροκάρει! Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα πήγε δέκα και ένα λεπτό και το “Gangnam Style” ξεχύθηκε από τα ηχεία! Ρε, μπας κι έχουμε Απόκριες και δεν το πήραμε χαμπάρι; Γιατί η ατμόσφαιρα είναι εντελώς εορταστική και χαλαρή. Ο κόσμος διασκεδάζει, το κουνάει και λίγο και μετά από μερικά λεπτά οι πέντε παίρνουν θέσεις επί σκηνής και ο Gus κάνει νόημα να κοπεί η «κονσέρβα». Ξεκίνημα και ο κόσμος βροντοφωνάζει το παρόν. Με ξεκούφανε ο κόσμος, ήταν όλοι σε μεγάλα κέφια, δεν σταματούσαν να φωνάζουν και να τραγουδάνε τους στίχους. Αυτοί όμως που βρέθηκαν πραγματικά σε τρομερή βραδιά ήταν οι τυπάδες στη σκηνή. Έπαιξαν όλοι τους πολλή μεγάλη μπάλα. Είναι που είναι το Κύτταρο το καλύτερο Λαϊβάδικο στο λεκανοπέδιο μακράν, είχαν, πέρα από τον εξαιρετικό ήχο, και πολύ καλή ψυχολογία. Ο Μπάμπης και ο Πέτρος, ο Apollo και ο Johan, παρέα με τον guitar hero φυσικά, έπαιξαν με πάθος, περίσσια τεχνική και σταμάτησαν το χρόνο. Οι δύο ώρες περίπου που περφόρμαραν μου φάνηκαν μερικά λεπτά μόλις. Και το κοινό εκεί, να γκαρίζει μέχρι λαρυγγίτιδας! Ο Apollo μεταμορφώθηκε σε Dickinson και μας έκανε ό,τι ήθελε. Φωνάζαμε στα προστάγματά του, κουνούσαμε τα χέρια μας δεξιά-αριστερά, σύμφωνα με τις «υποδείξεις» του, του κάναμε όλα τα χατήρια.
Κάποια στιγμή πλακώνουν και οι μουσαφιραίοι. Η Μάχη των Visions Of Atlantis ανεβαίνει στη σκηνή και τραγουδάει μαζί τους το “Breaking The Silence”, μέσα σε γενική ευφορία. Από τις πιο ωραίες στιγμές της συναυλίας στα σίγουρα. Οι crowd σερφάδες είναι πολλοί ή μου φαίνεται; Συνεχώς αριβάρουν διάφορα άτομα από το κοινό προς τη σκηνή… Ευτυχώς τα παιδιά θέλουν μόνο να διασκεδάσουν και εγκαταλείπουν άμεσα το πατάρι, φεύγοντας προς το πλάι, πάντα υπό την επίβλεψη ενός ευγενέστατου σεκιουριτά, ο οποίος απλά βοηθά για την «ομαλή διεξαγωγή». Το γκρουπ μας χαρίζει και μια φονική διασκευή στο “Maniac”, μιλάμε για πολύ πράμα εδώ!
Η μπάντα εγκαταλείπει τριάντα επτά λεπτά μετά τις ένδεκα, για να ξαναγυρίσει διακόσια τόσα δευτερόλεπτα μετά. Καινούργιο πανδαιμόνιο και επίλογος με το υπέρ-αγαπημένο “Falling To Pieces”, μέσα σε γενικό χαμό! Κάποια στιγμή βούτηξε και ο Bob στο κοινό, απλά λησμόνησα σε ποιο σημείο… Και το κορυφαίο; Μαντέψτε τι ώρα τελείωσε το Live! Δύο λεπτά πριν…;
Ευχαριστούμε, φωτιΑέρα! Πάντα τέτοια! Όπως είπε και ο Gus, «Είναι απίστευτο να μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, να παίζουμε μουσική δηλαδή και να μας στηρίζουν τόσοι άνθρωποι, εδώ και δέκα χρόνια! Θα είμαστε εδώ για άλλα τόσα»! Εννοείται!
Κώστας Κούλης
Φωτό και – ευτυχώς – λιγότερο wrestling από χθες (Σ. Γιάννη Δόλα: Νομίζεις!!!): Γιάννης Δόλας
Setlist: Head Up High, Wall of Sound, Allegiance, Destination Forever, Few Against Many, I Will Fight Alone, Kill to Live, The Departure, Heading For the Dawn, Losing My Mind, World on Fire, Gus G. Solo, Long Gone Tomorrow, Bob Katsionis Solo, Edge of a Dream, Mercenary Man, SKG, Insanity, I Am The Anger, Between Heaven and Hell
Encore: Steal Them Blind, Breaking the Silence, Maniac, Falling To Pieces
