Ποιος θα μου έλεγε πριν μερικά χρόνια όταν θα έβλεπα δύο hard rock συναυλίες μέσα σε μια βδομάδα και δεν θα έπεφτα κάτω από τα γέλια. Και όμως, μόλις μια βδομάδα από την εξαιρετική βραδιά με τον Reb Beach και τα παλιόπαιδά του, και τους δικούς μας It’s All About The Music, σειρά είχαν οι θρυλικοί FM και οι επίσης δικοί μας, και γιατί όχι εξίσου θρυλικοί, Silver R.I.S.C..
Ήταν μεγάλη η χαρά να μάθω σχεδόν έναν μήνα πριν την διεξαγωγή της συναυλίας ότι η εμφάνιση ήταν sold out. Θα μου πείτε ότι το Academy δεν είναι και το Wembley, αλλά από την άλλη όπως και να το κάνεις ήταν μια μικρή νίκη για τους φίλους του ήχου. Έτσι λοιπόν Σάββατο με την δροσιά κατηφόρισα προς Πειραιώς μεριά.
Ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να μαζεύεται από νωρίς. Έτσι μετά από μια μικρή ακαδημαϊκή καθυστέρηση την σκηνή ανέλαβαν οι Silver R.I.S.C. σε ένα σχεδόν γεμάτο κλαμπ. Στον χρόνο που διέθεταν το σχήμα τίμησε και τις δύο δουλειές του. Το “Anything She Does” του 1993 αλλά και το περσινό “Knot Over” είναι δύο άλμπουμ που δεν πρέπει να λείπουν από την συλλογή κάθε σοβαρού φίλους της hard rock με το πρώτο βέβαια να είναι σχετικά δυσεύρετο ακόμα και σε CD. Όπως και να έχει το συγκρότημα αν μη τι άλλο ξέρει να πατάει στην σκηνή και αυτό χθες φάνηκε περίτρανα.
Με σύμμαχο τον κόσμο που τραγουδούσε σε όλα τα κομμάτια οι Silver R.I.S.C. για μια ακόμα φορά απέδειξαν ότι αξίζουν μεγαλύτερη αναγνώριση από αυτή που έχουν λάβει μέχρι σήμερα εκτός συνόρων, γιατί εντός τους αγαπάμε πολύ. Θα ήθελα να είχαν καλύτερο ήχο, κάτω ο ήχος στα αυτιά μου ακουγόταν καλύτερος από πάνω, αλλά τι να το κάνεις όταν ακούς τέτοια άσματα.
Anything She Does, The Scream, Bad Person, Evil Waves, The Sinner, Betrayed By A Kiss, Wasted Tears, Anna, Cry Νo Μore, Trapped Under The Ice
Σειρά είχαν πλέον οι FM και εφτά χρόνια απουσίας από την χώρα μας ήταν πολλά. Από την άλλη σκέφτομαι ότι είχα μια ακόμα ευκαιρία να δω ένα θρυλικό σχήμα με 40 χρόνια καριέρας, ΟΚ και μια μικρή ανάπαυλα, για μια ακόμα φορά στην ζωή μου. Όλες αυτές οι σκέψεις έφυγαν από το παράθυρο μόλις οι Βρετανοί ανέβηκαν στην σκηνή και το πάρτι ξεκίνησε.
Με έναν ήχο κρύσταλλο και ένα Academy να σείεται από τις δονήσεις τα λόγια είναι φτωχά. Τι κατάφεραν να χωρέσουν στο setlist τους με τέτοια ιστορία στην πλάτη τους είναι μικρής σημασίας, πιστεύω ότι και παλαμάκια να παίζανε άνθρωπος δεν θα έφευγε δυσαρεστημένος εκείνη την βραδιά.
Δεν ακούσαμε όμως και λίγα hit τους. Υπήρχε μια καλή ισορροπία ανάμεσα σε κλασσικά και πιο σύγχρονα κομμάτια. Τα έπη “That Girl” και “I Belong To The Night” δηλώσανε παρόντα. Κομμάτια όπως τα “Out Of The Blue” και “Turn This Car Around” μας συγκίνησαν. “Story Of My Life” και… τι να πω. Κάποιο από εμάς δάκρυσαν.
Το σχήμα είχε τρελά κέφια. Πραγματικά σηκώνω τα χέρια ψηλά για αυτούς τους μουσικούς που λες ότι ο χρόνος δεν τους αγγίζει. Μόνο τα άσπρα μαλλιά τους υποδηλώνουν την ηλικία τους γιατί το τσαγανό και το κέφι που έχουν στέλνει στο καναβάτσο πολλούς εικοσάρηδες.
A night to remember λοιπόν. Το χαρήκαμε τόσο πολύ όσο και το συγκρότημα πιστεύω που έφυγε κατενθουσιασμένο από την σκηνή. Αυτές οι βραδιές καλό είναι να συμβαίνουν. Κρατώ την υπόσχεση του Steve Overland ότι θα του ξαναδούμε πολύ σύντομα.
Μιχάλης Νταλάκος
