Παίζει και να είναι η καλύτερη δουλειά στη δεκαπεντάχρονη πορεία των Foo Fighters. Έχοντας σχεδόν εγκαταλείψει τον επιτηδευμένα αντισταρικό ήχο με τον οποίο καταξιώθηκαν και με βασικό γνώμονα την καλή σύνθεση, το “Wasting Light” φαντάζει ως η ιδανική επιστροφή της μπάντας έπειτα από τέσσερα χρόνια. Προσωπικά δε με πειράζει καθόλου να περιμένω τέσσερα χρόνια αν πρόκειται το προιόν να είναι σαν το “Wasting Light”. Μαζί με τα πραγματικά καλά κομμάτια του album, συναντάμε και μια εξαιρετική παραγωγή (Butch Vig) που δίνει έναν διαφορετικό απ’ ότι είχαμε συνηθίσει ήχο, πολύ πιο δουλεμένο και πολύ πιο καθαρό. Μια παραγωγή που δείχνει ιδιαίτερα δουλεμένη.
 
Ο Dave Grohl επιστρέφει με κομμάτια με “προσωπικότητα” όπως τα “Rope”, “These Days”, “Arlandria”, “I Should Have Known”, κομμάτια απολύτως ικανά να διατηρήσουν τη μπάντα στα επίπεδα που εδώ και χρόνια βρίσκεται, σε ένα χρονικό σημείο όπου η λογική με βάση τα σημερινά δεδομένα λένε ότι σιγά σιγά αρχίζει η κατειούσα. Αυτό όμως μάλλον δε φαίνεται να αγγίζει τους Foo Fighters.
 
Το πιο ευδιάκριτο στοιχείο γι αυτούς που ξέρουν έστω και λίγο τους Foo Fighters είναι η διάθεση για αλλαγή πλεύσης και η προσαρμογή στις σημερινές απαιτήσεις της μουσικής. Πιστεύω ότι το “Wasting Light” έχει τις προυποθέσεις ν’ αντέξει στο χρόνο όντας υψηλού επιπέδου σε όλους τους τομείς και ότι αυτός θα δικαιώσει το συγκρότημα.