Οι Freedom είναι μία μπάντα από τη Σουηδία που μέχρι πρότινος δε γνώριζα. Ωστόσο, ακούγοντας τη νέα τους δουλειά με τίτλο “Stay Free”, αμέσως συνειδητοποίησα ότι εδώ έχουμε ένα πραγματικό μουσικό διαμάντι το οποίο αξίζει να γνωρίσουν όλοι οι φίλοι του αμερικάνικου classic rock ήχου. Για αυτό, λοιπό, επικοινωνήσαμε με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα της μπάντας, Magnus Monroe, για να μάθουμε περισσότερες λεπτομέρειες. Παρεμπιπτόντως, το “Stay Free” συγκαταλέγεται ήδη στα καλύτερα albums για το 2024!
Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Magnus, οι Freedom υπάρχουν εδώ και σχεδόν 5 χρόνια. Πες μας πώς ξεκίνησε η μπάντα…
Magnus Monroe: Είχα γράψει μερικά τραγούδια σε αυτό το στυλ και αποφάσισα να κυκλοφορήσω δύο από αυτά μόνος μου το 2020. Έκανα τα πάντα εκτός από το να παίζω drums σε αυτές τις ηχογραφήσεις αλλά το έβρισκα λίγο μοναχικό, υποθέτω. Έτσι έφτιαξα μια μπάντα και μαζί δημιουργήσαμε τον πρώτο δίσκο. Από τότε έχουμε εξελιχθεί από τρίο σε κουαρτέτο και ο ήχος μας εξελίσσεται επίσης. Αυτό είναι το διασκεδαστικό με τις μπάντες, ότι οι άνθρωποι μεγαλώνουν και η μπάντα μεγαλώνει μαζί τους.
Rockpages.gr: Είστε μια σουηδική μπάντα αλλά ο ήχος σας έχει βαθιές ρίζες στα τέλη της δεκαετίας του ’70/αρχές της δεκαετίας του ’80 και πιο συγκεκριμένα στον rock n’ roll ήχο του New Jersey. Αυτό είναι αρκετά ασυνήθιστο για μια ευρωπαϊκή μπάντα και αναρωτιόμουν αν είχατε κάποιες σκέψεις στην αρχή ότι ίσως αυτό το στυλ μουσικής δεν θα προσελκύσει ένα ευρύ κοινό;
Magnus Monroe: Αντιθέτως σκέφτηκα ότι ΑΥΤΟ ακριβώς θα προσέλκυε περισσότερο κόσμο! Σε ποιον δεν αρέσει αυτός ο ήχος; Το μόνο που μετανιώνω είναι ότι δεν έχω αρκετά τραγούδια με σαξόφωνο (γέλια)!
Rockpages.gr: Είμαι μεγάλος οπαδός του Springsteen και πρέπει να πω ότι το νέο σας άλμπουμ “Stay Free” αποτυπώνει τέλεια τον ήχο εκείνης της κλασικής εποχής του “Darkness on the edge of town” και του “The river”. Ειδικά η παραγωγή είναι πετυχημένη! Ήταν δύσκολο να υιοθετήσετε έναν αναλογικό ήχο στην ψηφιακή εποχή που ζούμε;
Magnus Monroe: Αυτά τα δύο albums ήταν ουσιαστικά το προσχέδιο για τον ήχο του “Stay Free”! Οπότε υποθέτω ότι κάναμε κάτι σωστά! Μιλήσαμε πολύ για την εποχή μεταξύ ’78-82 και για το πώς έχει αυτόν τον συγκεκριμένο ήχο. Είναι λίγο πιο hi-fi από τις αρχές της δεκαετίας του ’70, αλλά ακόμα αρκετά μακριά από την άσχημη πλευρά της δεκαετίας του ’80. Βασικά, εξακολουθείς να ηχογραφείς τα πάντα ζωντανά, αλλά με αρκετά ξερό ήχο, και αντ’ αυτού κάνεις μια μίξη με έναν «γεμάτο» ήχο.
Rockpages.gr: Εκτός από την επιρροή του Springsteen, δεν θα μπορούσα να μην παρατηρήσω διάφορα άλλα στοιχεία καλλιτεχνών όπως ο Southside Johnny, οι πρώιμοι Bon Jovi και γιατί όχι ο Jimmy Barnes. Συμφωνείς με αυτό και παρεμπιπτόντως θα ήθελες να αναφέρεις κάποιες από τις επιρροές σου;
Magnus Monroe: Προφανώς και στον Bon Jovi αρέσει πολύ ο Springsteen, έτσι δεν είναι; Τους άλλους δύο δεν τους έχω ακούσει ποτέ ειλικρινά, αλλά θα τους τσεκάρω τώρα! Νομίζω ότι η μεγαλύτερη έμπνευση για τους Freedom είναι μάλλον οι Ebba Grön, μια σουηδική punk μπάντα που υπήρχε στα τέλη της δεκαετίας του ’70/αρχές της δεκαετίας του ’80. Αν τους συνδυάσεις με τον πρώιμο Springsteen θα έχεις λίγο πολύ το Freedom!
Rockpages.gr: Ο Nicke Andersson των The Hellacopters και των Lucifer μιλάει πάντα με τα καλύτερα λόγια για εσάς. Πόσο σημαντικό και κρίσιμο για το μέλλον της μπάντας είναι να έχετε στο πλευρό σας έναν καταξιωμένο καλλιτέχνη σαν αυτόν;
Magnus Monroe: Είναι ωραίο να σε υποστηρίζουν οι ήρωές σου…αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Πέρα από αυτό δεν νομίζω ότι έχει μεγάλη διαφορά. Ίσως σε κάποιους ανθρώπους να είναι σημαντικό που κάποιοι αναφέρονται κολακευτικά για τη μπάντα. Ίσως σου δίνει μια μικρή αξιοπιστία στην πιάτσα; Δεν ξέρω…
Rockpages.gr: Ποια είναι το feedback που έχετε λάβει ως τώρα για το “Stay Free”;
Magnus Monroe: Μέχρι στιγμής είναι πολύ καλό! Έχουμε πάρει μερικές εξαιρετικές κριτικές και οι πωλήσεις του δίσκου είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές. Έχω ακούσει κάποιους να λένε ότι ακούγεται σαν το φυσικό επόμενο βήμα για το Freedom, κάτι που ελπίζαμε να πετύχουμε από την αρχή.
Rockpages.gr: Το σημαντικότερο σημείο διαφοροποίησης, αυτή τη φορά, είναι το γεγονός ότι κυκλοφορείτε ένα άλμπουμ κάτω από μια ανεξάρτητη εταιρεία σε αντίθεση με το ντεμπούτο που ήταν μια αυτοχρηματοδοτούμενη υπόθεση. Τι σας έκανε να αποφασίσετε να υπογράψετε συμβόλαιο με μια εταιρεία;
Magnus Monroe: Λοιπόν, δοκιμάσαμε το DIY (σ.σ. “Do It Yourself”) και νιώσαμε ότι χάθηκαν κάποιες ευκαιρίες εξαιτίας αυτού, οπότε θέλουμε να δούμε τι μπορεί να κάνει μια εταιρεία αυτή τη φορά. Ελπίζουμε ότι ο δίσκος θα μπορέσει να φτάσει σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο αυτή τη φορά.
Rockpages.gr: Το πρώτο single «Tonight» είναι αρκετά αντιπροσωπευτικό του τι πρέπει να περιμένει κανείς από το νέο album. Έχει επίσης ένα εξαιρετικό βίντεο. Θα ήθελες να μας πεις μερικά πράγματα γι’ αυτό;
Magnus Monroe: Είμαι 34 ετών και πραγματικά δεν έχω άλλες δεξιότητες εκτός από το να γράφω και να παίζω μουσική. Είναι τρομακτικό μερικές φορές να σκέφτεσαι το μέλλον… έχω ανάγκη να παίζω μουσική, αλλά μου προκαλεί επίσης πολύ άγχος. Γι’ αυτό λοιπόν μιλάει το τραγούδι. Το βίντεο έγινε από τον Emil Klinta, ο οποίος έχει δουλέψει πολύ με τους The Hellacopters και τους Imperial State Electric, και το γυρίσαμε σε έναν πυροσβεστικό σταθμό έξω από τη Στοκχόλμη. Στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με το τραγούδι, αλλά φαίνεται υπέροχο και ο Emil έκανε εξαιρετική δουλειά με αυτό! Μου αρέσει πραγματικά η αντίθεση μεταξύ της σοβαρότητας των στίχων και της διασκεδαστικής ατμόσφαιρας του video.
Rockpages.gr: Τι θα πρέπει να περιμένουμε από εσάς στο εγγύς μέλλον; Ποια είναι τα σχέδιά σας;
Magnus Monroe: Κλείνουμε συναυλίες και ελπίζω να μπορέσουμε να παίξουμε σε περισσότερα μέρη αυτή τη φορά. Ίσως ακόμα και στην Ελλάδα! Έχω περάσει πολύ χρόνο ταξιδεύοντας στην Ελλάδα, οπότε θα ήταν όνειρο να παίξω εκεί!
Rockpages.gr: Τελευταία ερώτηση: Αν έπρεπε να πάρεις μαζί σου μόνο 3 δίσκους σε ένα απομονωμένο νησί ποιους θα διάλεγες και γιατί;
Magnus Monroe: AC/DC – “Powerage”. Απλά μου φτιάχνει διάθεση κάθε φορά που το ακούω.
The Beatles – “1967-1970”. Το καλύτερο συγκρότημα όλων των εποχών και μερικά από τα καλύτερα κομμάτια τους βρίσκονται εδώ μέσα.
Kendrick Lamar – “Damn”. Θα πρέπει να βάλω στη λίστα και ένα album που δεν είναι rock και αυτός είναι ένας από τους αγαπημένους μου hip hop δίσκους.
