Πρώτοι στο σανίδι βρέθηκαν οι Serenity Broken, τους οποίους πέτυχα προς το τέλος της εμφάνισής τους επειδή καθυστέρησα να μεταβώ στο χώρο. Τους είχα δει πριν αρκετά χρόνια πάλι και ήταν καλύτεροι απ’ ότι τους θυμόμουνα. Ωραίο alternative metal, με ογκώδεις κιθάρες, groove, μέχρι και κάποια breakdowns παρατήρησα (δεν ήταν τυχαίο το μπλουζάκι Killswitch Engage του κιθαρίστα τους Μάριου). Το μόνο το οποίο με χάλασε ήταν η φωνή τους Άρη. Όχι ότι ήταν άσχημη, αλλά μου θύμιζε πάρα πολύ τον ακατανόμαστο από τους Nirvana. Εντάξει, κολλήματα είναι αυτά, το παραδέχομαι. Πέραν αυτού όμως, πολύ καλή εμφάνιση με δυνατή και καλοπαιγμένη μουσική.
Ακολούθησαν οι Λαρισαίοι Hidden In The Basement, οι οποίοι είναι πάντα απόλαυση να τους βλέπεις ζωντανά. Πορωτικό southern metal με γρεζάτα φωνητικά, ξεσηκωτικά riffs, εξαιρετικά leads και rhythm section που τσάκιζε κόκκαλα. Είναι κρίμα πάντως να μένουν…hidden μπάντες που κάνουν τέτοια καλή δουλειά τόσο δισκογραφικά όσο και πάνω στη σκηνή. Αλλά στην Ελλάδα του «ΤΡΟΥ ΜΕΤΑΛ», δυστυχώς δεν είναι εύκολο να κάνεις το κάτι παραπάνω αν δεν ξεκουφαθεί κάποια στιγμή ο μέσος οπαδός.
Λίγο πριν το τέλος, οι Potergeist μετά από απουσία ενάμιση έτους (αν θυμάμαι καλά), επέστρεψαν για τα καλά. Με μία αλλαγή στη σύνθεσή τους, αφού δεύτερος κιθαρίστας τους είναι πλέον ο Πέτρος από τους Tardive Dyskinesia έδωσαν στους οπαδούς που είχαν στο κοινό αυτό ακριβώς που περίμεναν. Southern metal που χρωστάει πολλά στους ήρωές τους που λέγονται Pantera (έπαιξαν μάλιστα και ένα κομμάτι αφιερωμένο σε αυτούς, μου διαφεύγει ο τίτλος του). Δυνατή και δεμένη εμφάνιση κατά την οποία παίξανε και αρκετά καινούρια κομμάτια από το επερχόμενο πέμπτο album που (λογικά) ετοιμάζεται τώρα.
Εδώ να πω ότι το πρόγραμμα τηρήθηκε χωρίς απόκλιση, ο ήχος σε όλες τις μπάντες από εκεί που στεκόμουν ήταν άψογος και αρκετός κόσμος τίμησε το συγκεκριμένο live αν και για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν ήταν τόσο εκδηλωτικός όσο έπρεπε. Η ώρα λοιπόν για τους Full House είχε φτάσει και είχα τεράστια ανυπομονησία, αφού το “Me Against You” το ακούω μέχρι και σήμερα και δε νομίζω να το βαρεθώ σύντομα. Από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό της εμφάνισής τους, αυτό που είδα ήταν ένας heavy metal δυναμίτης. Προβαρισμένοι, φορμαρισμένοι και δεμένοι σε υπερθετικό βαθμό, έπαιξαν άψογα και δε νομίζω κάποιος να αμφισβητεί την φοβερή δουλειά που έχουν ρίξει. Ακόμα και τα παιδιά που τους βοηθούσαν με το στήσιμο της συναυλίας, φορούσαν γιλέκα με το logo του συγκροτήματος, κάτι που δείχνει ότι πρόσεξαν μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.
Στην εμφάνισή τους, όπως μας είχε προϊδεάσει ο frontman Βαγγέλης στη συνέντευξη, υπήρχαν στροβοσκοπικά φώτα, πίδακες καπνού καθώς και πίδακες με σπίθες τα οποία έκαναν ακόμα την εμπειρία ακόμα πιο εντυπωσιακή. Πραγματικά respect για τα λεφτά που ρίξανε ώστε να τα έχουν όλα αυτά στη σκηνή, ώστε να δώσουν στο κοινό κάτι διαφορετικό για να θυμάται αφού η αλήθεια είναι ότι τέτοια παραγωγή δε βλέπουμε από κανένα εγχώριο σχήμα, ακόμα και από αυτά που τιγκάρουν μεγαλύτερους χώρους. Έπαιξαν φυσικά ολόκληρη τη δισκάρα “Me Against You” καθώς και τρία κομμάτια από το ντεμπούτο album “Bet It All”. Ελπίζω τουλάχιστον να τράβηξαν κάποιο video από όλα αυτά ώστε να δει ο κόσμος για τι πράγμα μιλάω. Αν θα μπορούσα να συνοψίσω την εμφάνισή τους με μία φράση, αυτή θα ήταν η εξής: heavy as fuck. Τόσο απλά.
Setlist: Bury Me, Me Against You, Black Empty Box, Hollow God, Hard To Tell, Another Life, Black Shade, When I Crossed That Door, Bring The Chaos, Not Again, The Undisputed, No One’s Safe, Cannot Be Judged, No Retreat
Εν κατακλείδι, όσο υπάρχουν μπάντες που τα δίνουν όλα ώστε να αποζημιώνουν τον κόσμο που έρχεται να τους δει, τόσο η τοπική σκηνή θα συνεχίζει να βγάζει διαμάντια, να εξελίσσεται και να γίνεται καλύτερη. Το βράδυ της 4ης Μαΐου ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δεις κάποιος ένα πολύ δυνατό πακέτο με πάμφθηνο εισιτήριο. Όσοι ήταν εκεί, δεν το μετάνιωσαν. Οι υπόλοιποι, μην τους χάσετε την επόμενη φορά.
Γιώργος Τερζάκης
Φωτο: Διονύσης Παρθενιάδης
{galleryLiveReports/2019/FHBC}{/gallery}
