Ο Kai Hansen μας υποδέχεται στο tour bus των Gamma Ray λίγες μόνο ώρες πριν τη συναυλία των Rays στο Fuzz Club με τους Helloween. Ευδιάθετος, χαμογελαστός και πολύ ευγενικός ο Kai Hansen απαντάει σε όλες μας τις ερωτήσεις…δηλαδή, σχεδόν σε όλες μας τις ερωτήσεις (όπως θα διαβάσετε και θα δείτε), τη στιγμή που ο Γιάννης Δόλας προσπαθεί μέσα σε ελάχιστα εκατοστά να πάρει τα καλύτερα πλάνα με την κάμερα του.
Συνέντευξη: Σάκης Νίκας – Κάμερα: Γιάννης Δόλας
_x000D_
Rockpages.gr: Kai, μόλις κυκλοφορήσατε ένα νέο EP με τίτλο “Master of Confusion”. Τι έχεις να μας πεις για αυτό και ποιος είναι, αλήθεια, ο…άρχοντας της σύγχυσης στους Gamma Ray;
Kai Hansen: (γέλια) Πολλές ερωτήσεις μαζί…καταρχάς, αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στο νέο δίσκο όταν είχα τελειώσει με τους Unisonic…μετά από λίγο, βρεθήκαμε όλοι μαζί, συζητήσαμε κάποιες ιδέες, αρχίσαμε τις πρόβες…πηγαίναμε πολύ καλά αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι θα ήταν αδύνατο να τελειώσουμε ένα ολόκληρο album πριν την περιοδεία…βασικά δεν θα γινόταν με τίποτα να προλάβουμε. Διαφορετικά (αν δεν υπήρχε η περιοδεία) θα το είχαμε ολοκληρώσει το Δεκέμβριο. Έτσι αποφασίσαμε τουλάχιστον…επειδή το γράψιμο πήγαινε πολύ καλά και δεν θέλαμε να βγούμε «γυμνοί» σε περιοδεία(laughs)…να τελειώσουμε 5-6 τραγούδια, να βάλουμε τα δύο σε ένα EP και να προσθέσουμε μία διασκευή που δεν είχαμε κυκλοφορήσει, με τον Daniel (Zimmermann) στα τύμπανα, το “Lost Angels”. Κάναμε και μία άλλη…το “Death or Glory”. Είχα βγάλει τους παλιούς μου δίσκους των Holocaust, το άκουγα στο αυτοκίνητο και μου «κόλλησε». Σκέφτηκα ότι θα ήταν καλή ιδέα να το βάλουμε στο EP. Έτσι κάναμε αυτά και προσθέσαμε και 6 κομμάτια από τη ζωντανή ηχογράφηση στο Bochum. Το “Skeletons…” είναι ακόμη σχετικά φρέσκο. Στο τέλος είχαμε κάτι να περιοδεύσουμε…να δώσουμε μία εικόνα στον κόσμο για το πως ακούγονται οι Gamma Ray τώρα με το νέο drummer και σε τι κατεύθυνση μπορεί να πηγαίνουμε.
Rockpages.gr: Το νέο σας album είναι έτοιμο και θα κυκλοφορήσει και αυτό σε λίγο. Θα ονομάζεται “Empire of the Undead”. Τι να περιμένουμε από αυτό; Θα είναι στο γνώριμο στυλ των Gamma Ray;
Kai Hansen: Είναι δύσκολο να απαντήσω σε αυτό γιατί ποιο είναι αλήθεια το τυπικό στυλ των Gamma Ray; Σίγουρα έχουμε κάποιο χαρακτηριστικό ήχο όταν παίζουμε αλλά αν συγκρίνεις τους δίσκους μας, όλοι ακούγονται διαφορετικοί μεταξύ τους. Υπάρχει πάντα μία διαφορετική οπτική γωνία, μία διαφορετική ατμόσφαιρα σε κάθε δίσκο. Νομίζω ότι το ίδιο θα ισχύει και με το νέο album. Είναι δύσκολο λοιπόν να πω…γενικά όμως στοχεύουμε σε ένα καθαρό heavy metal album. Κάτι που θα είναι μελωδικό και δυναμικό μαζί. Βασικά θα υπάρχουν πολλά γρήγορα σημεία καθώς αφήνω την hard rock πλευρά μου στους Unisonic και έτσι στοχεύω σε κάτι που θα είναι σχετικά πιο αιχμηρό και γρήγορο. Από εκεί συνεχίζουμε…αρχίζουμε τις ηχογραφήσεις και βλέπουμε πως πηγαίνει το όλο πράγμα. Όταν υπάρχει ένα τραγούδι, σαν βασικό θέμα…σκεφτόμουν ότι είναι πάντα ωραίο να έχεις ένα βασικό θέμα που θα διατρέχει μουσικά το album…όχι απαραίτητα ένα concept album. Κάνει τα πράγματα πιο συγκροτημένα και ξεκάθαρα. Είναι σαν έμπνευση…ξέρεις όλες αυτές τις ιστορίες με φαντάσματα σαν το “Tales From The Crypt”. Άρχισα να το διαβάζω και μου άρεσε πάρα πολύ (γέλια). Υπάρχουν τόσες πολλές ιστορίες τρόμου που δεν είναι καθόλου σοβαροφανείς. Αν θέλεις να τις κάνεις πιο σοβαρές μπορείς να τις «μεταφέρεις» στην πραγματική ζωή με όλους αυτούς τους ανθρώπους που προχωράνε γύρω σου με τα i-pads, τα computers, τα i-phones κτλ. Βλέπεις π.χ. 6 ανθρώπους να κάθονται στο ίδιο τραπέζι και να κάνουν αυτό (σ.σ. ο Kai μιμείται τα άτομα που πληκτρολογούν σε έναν υπολογιστή). Για μένα είναι σαν τεχνολογικά zombies! Αυτή είναι η Αυτοκρατορία των ζωντανών-νεκρών. Ζουν αλλά είναι νεκροί. Αυτή είναι η κοινωνική κριτική που μπορείς να κάνεις με το δίσκο αλλά δεν είναι απαραίτητο κιόλας. Μπορείς απλώς να το εκλάβεις σαν μία ιστορία τρόμου.
Rockpages.gr: Πριν το “Master of Confusion” κυκλοφορήσατε το live “Skeletons and Majesties”. Πως αισθάνθηκες που έπαιξες αυτά τα «περίεργα» τραγούδια;
Kai Hansen: Ήταν ωραίο συναίσθημα γιατί ήταν μία ευχάριστη αλλαγή στη ρουτίνα του συνηθισμένου προγράμματος. Θέλαμε σε αυτές τις συναυλίες να εντάξουμε μερικά σπάνια κομμάτια και να μην επανέλθουμε με τους «συνηθισμένους υπόπτους» όπως το “Rebellion In Dreamland” αν και πιθανόν να λείψει σε ορισμένους. Από την άλλη, δεν θέλουμε να βαρεθούμε ούτε να γίνουμε βαρετοί στους οπαδούς που μπορεί να πουν: «παίζουν τα ίδια τραγούδια συνέχεια». Με αυτή τη λογική ήταν πολύ καλό και επαναπροσδιορίσαμε τη δυναμική παλιότερων τραγουδιών που δεν ήταν στην κορυφή της λίστας με τα γνωστά τραγούδια μας. Υπάρχουν και άλλα. Ήταν μία καλή εμπειρία.
Rockpages.gr: Κοιτάζοντας το υλικό με αυτή τη συναυλία ήταν δύσκολο για σένα να βλέπεις τον Dan (Zimmermann) να παίζει για τελευταία φορά ύστερα από 15 σχεδόν χρόνια στο συγκρότημα;
Kai Hansen: Σίγουρα όταν άνοιξε την καρδιά του και μας είπε ότι είχε χάσει τη διάθεση και την έντονη επιθυμία για τη μουσική…ήταν κάτι πολύ ειλικρινές αλλά από την άλλη αισθανθήκαμε ότι πέφτουμε σε μία τρύπα καθώς είχαμε χτίσει κάτι στέρεο όλα αυτά τα χρόνια και ξαφνικά ήταν…ήταν σαν να ερχόταν η γυναίκα σου και να σου έλεγε ότι δεν σε αγαπάει πια (γέλια)! Πέρναγα υπέροχα με τους Unisonic αλλά δεν ήταν η κατάλληλη χρονική συγκυρία για τους άλλους που σκέφτονταν…έφυγε ο Dan, φεύγει ο Kai…διαλύονται οι Gamma Ray. Τους διαβεβαίωσα όμως ότι δεν θα άφηνα να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν θέλαμε καν να ξεκινήσουμε τις auditions για drummers με την ελπίδα μήπως ο Daniel ξαναγυρνούσε ή κάτι τέτοιο. Στο τέλος όμως είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το πως εξελίχθηκαν τα πράγματα.
Rockpages.gr: Το “Land of the Free”…ανέφερες προηγουμένως το “Rebellion in Dreamland” που είναι ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια των Gamma Ray. Το “Land of the Free” είναι ένας δίσκος-ορόσημο…είμαι σίγουρος ότι το γνωρίζεις…όλοι το λένε. Ήταν αλήθεια η πρώτη φορά που αισθάνθηκες σίγουρος 100% σαν συνθέτης και αρχηγός των Gamma Ray μετά την αποχώρηση σου από τους Helloween;
Kai Hansen: Όχι…ήμασταν σίγουροι από την αρχή αλλά τότε νιώσαμε διαφορετικά. Νομίζω διότι…το “Heading For Tomorrow” ήταν ας πούμε ένα solo project. Ήθελα να είναι συγκρότημα αλλά δεν γινόταν. Με το “Sigh No More” προσπαθήσαμε να δουλέψουμε σαν συγκρότημα και να ξεφύγουμε από τις επιρροές των Helloween και να μην μας συγκρίνουν πάντα…κάνοντας κάτι διαφορετικό. Με το “Insanity and Genius” κάναμε ό,τι θέλαμε. Θεωρώ ότι είναι ένα καλό album αλλά βρίσκεται ανάμεσα σε δύο κόσμους. Με το “Land of the Free” ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα άνετα με το χαρακτηριστικό μου στυλ παιξίματος. Επίσης και τα άλλα μέλη συνεισέφεραν και αυτά στο δίσκο. Ίσως αυτό έκανε το δίσκο καλό. Και φυσικά ήταν μία περίεργη εποχή που όλοι έλεγαν ότι το power metal, το μελωδικό metal δεν είναι καλό ή στη μόδα…με το grunge και όλες τις αηδίες τότε. Κάπου εκεί είπα: «δεν με νοιάζει τίποτα, θα κάνω αυτό που θέλω». Αν χαλαρώσεις τα δεσμά και σπάσεις τις αλυσίδες ξεφεύγοντας έτσι από κάθε περιορισμό…ήταν ένα είδος αυτοπεποίθησης που δεν είχαμε παλιά. Δεν ξέρω…απλώς έγινε. Ανέλαβα και τα φωνητικά και τα πράγματα έγιναν πιο άμεσα, πιο προσωπικά. Ο Ralf (Scheepers) είναι εξαιρετικός τραγουδιστής αλλά ουσιαστικά προσπαθούσε να τραγουδήσει αυτά που εγώ αισθανόμουν και αυτά που είχα στο μυαλό μου. Τώρα ήταν πιο άμεσα τα πράγματα.
Rockpages.gr: Γι’ αυτό χρησιμοποίησα τη λέξη «σίγουρος» γιατί είχες να τραγουδήσεις πρώτα φωνητικά από το “Walls of Jericho”.
Kai Hansen: Είχα χεστεί πάνω μου (γέλια)! Βλέπεις, είναι μεγάλη η κληρονομιά και βαρύ το όνομα. Αλλά για κάποιο λόγο ένιωθα ότι μπορούσα να το κάνω.
Rockpages.gr: Για μία ακόμη φορά περιοδεύετε με τους Helloween. Είμαι σίγουρος ότι συνειδητοποιείς ότι όλοι οι power metal fans είναι κατενθουσιασμένοι. Όταν ήσουν πιτσιρικάς, ποια ήταν η συναυλία που ανυπομονούσες να παρακολουθήσεις…;
Kai Hansen: Σίγουρα όλους τους ήρωές μου από το NWOBHM, τους Judas Priest και τους Iron Maiden σε μία συναυλία…ήταν εκπληκτικό. Μετά, όλα τα μεγάλα show στις Γερμανία με τους Scorpions, τους Accept…ποιους άλλους…πολλά σημαντικά συγκροτήματα σε μία συναυλία. Ήταν εκπληκτικά.
Rockpages.gr: Έχετε διασκευάσει τραγούδια από διάφορα συγκροτήματα όπως οι Holocaust, Judas Priest, Uriah Heep κ.α. Αν θα διάλεγες τρία συγκροτήματα να διασκευάσουν τρία τραγούδια των Gamma Ray ποια θα ήταν αυτά και γιατί;
Kai Hansen: Σκατά! Δύσκολο αυτό. Πρέπει να σκεφτώ λίγο…πολύ δύσκολο (γέλια). Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ…
Rockpages.gr: Ούτε καν ένα…;
Kai Hansen: Όταν κάποιο συγκρότημα παίζει κάποιο τραγούδι μας…φυσικά το προσέχω και μερικές φορές βρίσκω ορισμένα καλά στοιχεία. Νομίζω ότι υπάρχει μία έκδοση του “How Many Tears” από μία Black Metal μπάντα, τους Graveworm που είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Φυσικά, τέτοιες κινήσεις είναι πολύ καλές.
Rockpages.gr: Ας το κάνουμε πιο εύκολο. Πες ότι έρχονταν ο Rob Halford ή ο Glen Tipton και σουέλεγαν: “Kai, θέλουμε να διασκευάσουμε ένα τραγούδι των Gamma Ray”, ποιο νομίζεις ότι θα ταίριαζε περισσότερο στο ύφος των Judas Priest;
Kai Hansen: Νομίζω το “Men, Martians and Machines” θα ταίριαζε πολύ στο Rob.
Rockpages.gr: Θα σου πω ένα όνομα και θέλω να μου πεις το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό…
Kai Hansen: ΟΚ!
Rockpages.gr: Dirk Schlachter
Kai Hansen: Εξαιρετικός μπασίστας
Rockpages.gr: Henjo Richter
Kai Hansen: Εξαιρετικός κιθαρίστας
Rockpages.gr: Gamma Ray
Kai Hansen: Φανταστικό συγκρότημα (γέλια). Οι Άρχοντες της Σύγχυσης.
Rockpages.gr: Pet Shop Boys
Kai Hansen: Gay.
Rockpages.gr: Ελλάδα
Kai Hansen: Πανέμορφη.
