Με ένα διάλειμμα πέρυσι το tribute στον Gary Moore έφτασε στην τρίτη του διοργάνωση με ειδικούς προσκεκλημένους νέους και παλιούς με το ξεκίνημα που ανήκε στους Under Pleasure. Για μια ώρα και κάτι ταξιδέψαμε στην blues περίοδο του Ιρλανδού με την εξαίρεση του “The Loner” που άνοιξε τη συναυλία και το “Speak For Yourself” που έκλεισε το σετ τους αποτελώντας το σύνδεσμο για τους Remember Lizzy που ήταν το… κυρίως πιάτο. Απολαύσαμε μεγάλες επιτυχίες αλλά και αγαπημένα κομμάτια που διασκεύασε ο Gary, όπως το “Too Tired” και το “All Your Love”. Μαζί με το συγκρότημα ανέβηκαν και οι Γιώργος Μαρούλης, Φώφη Ρούσσου από τους 4Bitten, ο Πάνος Οικονομάκης, ο Γιώργος Δάφνος και ο Γιάννης Ακριτίδης.
Σίγουρα, αυτό που περίμενε η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου ήταν το… δεύτερο ημίχρονο με τα hard rock κομμάτια από την γνωστή παρέα που μπήκε με τον γνώριμο ενθουσιασμό της και μια τριπλέτα – «φωτιά» με τα “After The War”, “Over The Hills And Far Away”, “Teenage Idol”. Ακολούθησε το υπέροχο “You” από τη σύντομη καριέρα των G-Force σε ένα καλοζυγισμένο σετ που περιλάμβανε τις πολύ μεγάλες επιτυχίες που δεν πρέπει να λείπουν από τέτοια αφιερώματα και φυσικά ένα κομμάτι από το σύντομο στουντιακό πέρασμα του Gary από τους Thin Lizzy.
Στα απόλυτα highlights της συναυλίας σίγουρα συγκαταλέγεται η παρουσία του Γιάννη Καλύβα, ο οποίος είχε κλέψει την παράσταση στην πρόσφατη εμφάνιση των Remember Lizzy, στο μικρόφωνο για αρκετά κομμάτια και φυσικά το σακάκι του που είναι πλέον must. Επίσης, εξαιρετική ήταν η εμφάνιση του Γιώργου Εικοσιπεντάκη των InnerWish στο “Thunder Rising”, ενώ από το…στρατόπεδο των κιθαριστών το μενού ήταν αρκετά πλούσιο και απολαυστικό με τους Άγγελο Περλεπέ, Θανάση Γκιόκα να ξεχωρίζουν και τον Τάκη Τσαμουρόπουλο να δίνει τη χαριστική βολή με άνεση, αέρα και τεχνική αρτιότητα στα “Emerald” και “Out In The Fields” που έκλεισε τη συναυλία με όλους τους συμμετέχοντες επί σκηνής.
Γενικά, η αγάπη και ο σεβασμός ξεχείλιζαν στο Κύτταρο από τους οπαδούς που τίμησαν τον ίνδαλμά τους, αλλά και το κοινό –το οποίο δυστυχώς δεν ξεπερνούσε τα 300 άτομα- που παραβρέθηκε για να υποστηρίξει την προσπάθειά τους. Αν υπήρχε κάτι που θεωρώ ότι δεν αρμόζει σε τέτοιου είδους αυτό ήταν η εμμονή αρκετών τραγουδιστών με το αναλόγιο! Σε πολλές περιπτώσεις και εμφανέστατα το βλέμμα ήταν στραμμένο προς τα κάτω, ή προς το αναλόγιο όπου ήταν γραμμένοι οι στίχοι των τραγουδιών. Είναι δύσκολο να μάθει κανείς τους στίχους για το ένα ή δυο τραγούδια στα οποία καλείται να τραγουδήσει; Φαντάζεστε να έβγαιναν και οι κιθαρίστες με τις παρτιτούρες; Επίσης, μια άλλη αφορμή για γκρίνια είναι και το πρόγραμμα της εμφάνισης των συγκροτημάτων με τους Under Pleasure να βγαίνουν στη σκηνή στις 10:15 (αντί για τις 10) και οι Remember Lizzy μετά τις 11:30. Προς το τέλος του show και παρά το ντεμαράζ των κλασσικότατων τραγουδιών του Gary αρκετός κόσμος αποχωρούσε.
Σίγουρα, τέτοιες προσπάθειες αξίζουν και απαιτούν πιο δυνατή στήριξη από το κοινό, ιδιαίτερα δε όταν το συγκεκριμένο tribute δεν είχε πραγματοποιηθεί πέρσι και είναι αναμφισβήτητα τόσο ποιοτικό. Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και όσο καίει η φλόγα της αγάπης και του ενθουσιασμού για τη μουσική θα είναι εφικτή, χρειάζεται όμως και η ανάλογη υποστήριξη για αυτά τα παιδιά που κοπιάζουν και παρουσιάζουν ένα τόσο ωραίο αποτέλεσμα κάθε, μα κάθε, φορά.
Γιάννης Δόλας
{galleryLiveReports/2016/GaryMooreTribute}{/gallery}
