“We’ll walk in the shadows / By day we’ll live in a dream…”
Όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε! Ο Geoff Tate, σε μια απρόσμενα όμορφη βραδιά, μας έδωσε τη δυνατότητα να ακούσουμε στην ολότητα τους δύο κλασικά άλμπουμ των Queensryche, το “Rage For Order” και το “Empire”. Μια μαγική βραδιά που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό αφού ερμηνευτικά ήταν πολύ καλός ώστε να μη χαλάσει αυτό που λατρέψαμε όταν βιώσαμε για πρώτη φορά αυτές τις υπέροχες δουλειές ενώ και το σχήμα που τον συνόδευε στάθηκε επάξια πάνω στις συνθέσεις. Τη βραδιά άνοιξαν οι θεσσαλονικείς Emerald Sun.
“Stick to the signs in my quest…”
Με το πρόγραμμα να τηρείται στο λεπτό ο κόσμος βρέθηκε από τις 20:00 στη Λιοσίων με τους Emerald Sun να ανεβαίνουν στη σκηνή στις 20:30. Το σχήμα από τη Θεσσαλονίκη έχει την εμπειρία στο σανίδι και είναι ενεργό δισκογραφικά ήδη από το 2005. Απόψε βέβαια είχε τον άχαρο ρόλο να ζεστάνει τον κόσμο που είχε έρθει για κάτι πολύ συγκεκριμένο και διαφορετικό υφολογικά αλλά αυτό δεν τους πτόησε και στα 45 λεπτά που είχαν στη διάθεση τους είχαν πολύ καλή παρουσία όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν με άλλα γνωστά ονόματα. Παίζοντας με όρεξη παρουσίασαν heavy power metal της ευρωπαϊκής σχολής με το σετ να εναλλάσσεται μεταξύ παλαιότερων κυκλοφοριών και του φετινού άλμπουμ “Kingdom of Gods”. Παρότι έχουν και γρήγορα κομμάτια με κράτησαν περισσότερο στις mid tempo στιγμές τους όπου το ζεστό μπάσο και ο στακάτος ρυθμός έβγαζε ωραία γκρούβα και έδειξαν να το χαίρονται και οι ίδιοι αλλά το κοινό ξεκάθαρα αδημονούσε για κάτι άλλο.
Emerald Sun live video:
Emerald Sun setlist:
dust and bones / blast / raise hell / speak of the devil / weakness and shame / metal dome / we will die on our feet / kingdom of gods / hellbound
“I remember that there was a time when fears we had we left behind and we danced”
Είναι συναυλίες αγαπημένων καλλιτεχνών που δε θες να ξέρεις το σετλιστ, απόψε όμως όχι απλά το ξέραμε αλλά η αγωνία μας είχε χτυπήσει κόκκινο για το πως θα ακουστούν κομμάτια που μας έχουν σημαδέψει και είναι γραμμένα μέσα μας, κομμάτια δηλαδή που ξέρεις ακριβώς κάθε στίχο, κάθε νότα και κάθε κενό ανάμεσα τους. Και ο λόγος είναι απλός, όταν στην εφηβεία προσπαθούσαμε να βάλουμε σε μια τάξη τα κομμάτια ενός χαοτικού ψυχισμού ώστε να βρούμε την έξοδο προς ένα πιο φωτεινό μέλλον ήταν δίσκοι όπως το “Rage For Order” που λειτούργησαν σαν συγκολλητική ουσία για να αντέξουμε.
Πέρα από το συναίσθημα όμως υπάρχει και η πραγματικότητα και αυτή θέλει τον Tate να έχει αφήσει τους πρώην συμπαίκτες του εδώ και χρόνια και να περιοδεύει solo κουβαλώντας στις αποσκευές του το βάρος αυτών των κομματιών. Τον έχω δει πολλές φορές μέσα στο χρόνια, τόσο με τους Queensryche όσο και μόνο του και ναι, τα τελευταία χρόνια μόνο πίκρα έχω γευτεί τόσο με τις οικογενειακές ιστορίες όσο και με το νέο υλικό και των δύο πλευρών. Αυτός ήταν και ο λόγος που κρατούσα μικρό καλάθι αφού πάνω κάτω περίμενα κάτι αντίστοιχο με την περιοδεία για το “Operation: Mindcrime” το 2019, καλό μεν αλλά ως εκεί. Μπαίνει όμως τo “Walk In The Shadows” και όλα σβήνουν μονομιάς, όλα ακούγονται σωστά… “what? You say you’re through with me / I’m not through with you…” Ναι, βρε Geoff, σου χρωστάω μια συγνώμη… φαντάζομαι πως την ίδια άποψη είχαν όλοι όσοι γέμισαν το Gagarin αυτό το βράδυ.
“You will remember / The star that came tonight…”
Δεν έχει νόημα να αναλύσω τα κομμάτια αφού παίχτηκαν στη σειρά, ένα προς ένα, από ένα νεανικό σχήμα που ευτυχώς ήξερε τι έκανε, τα είχε προβάρει και παράλληλα είχαν την απαραίτητη ενέργεια ώστε να μην έχουμε να τους προσάψουμε τίποτα. Και η φωνή; Η θεϊκή φωνή ήταν εκεί! Ναι, δεν είναι ο εξωγήινος που 30 χρόνια πριν έκανε παπάδες στο “Livecrime” αλλά ένας 63χρονος που μπορεί ακόμα να προκαλέσει ανατριχίλες ενώ και η θεατρικότητα του στο στήσιμο/performance πάνω στη σκηνή έδινε έξτρα πόντους (και όχι δε θα κρίνουμε τα πουκάμισα, όχι λέμε!).
“Πόσοι ήσασταν ζωντανοί τότε;” θα ρωτήσει και καπάκι… “και πόσοι είσαστε ακόμη;” έτσι ώστε να κραυγάσουμε όλοι μαζί. Το άλμπουμ αποδόθηκε όπως του άξιζε, με λίγα λόγια ανάμεσα… “λέγανε πως είναι σκοτεινό και φουτουριστικό, δεν καταλαβαίνανε πως αυτό ακριβώς θέλαμε”. Τι να καταλάβουν Tate μου, μεγαλώσαμε λέγοντας πάντα πόσο μπροστά ήταν και να τώρα, 36 χρόνια μετά στέκει αγέρωχο και αλώβητο… και εσύ να μας σκοτώνεις με λέξεις…
Geoff Tate live video:
Και ενώ μαζεύαμε το σαγόνι μας ακολούθησε ένα τριαντάλεπτο break όπου μας ενημέρωσαν πως ο κύριος Tate ζήτησε να μην καπνίζουμε. Γιατί έτσι πάει, ακόμα και αν απαγορεύεται έτσι και αλλιώς εμείς πρέπει να δείξουμε πόσο άγνωστη λέξη είναι ο σεβασμός στους άλλους. Τα λέμε τα ξαναλέμε αλλά τίποτα δεν αλλάζει οπότε μείναμε με τα χαλαρά τραγούδια του DJ ελπίζοντας πως δε θα είχε εκνευριστεί τόσο που κάνει ξεπέτα το δεύτερο μέρος.
“Can’t you feel it coming? Can’t you hear it calling?…”
Το break πάντως πάγωσε λίγο τον κόσμο (μέσος όρος ηλικίας άνω των 35 οπότε η ορθοστασία δε βοηθάει) αλλά όχι και τη μπάντα που βγήκε για να παίξει το πλέον εμπορικό άλμπουμ των Queensryche, αυτό που τους είχε βάλει στα σπίτια όλων και τους γιγάντωσε πέρα από τα στενά όρια του prog metal. Αν και τα κομμάτια είναι πιο πιασάρικα το “Empire” είναι ιδιαίτερο συνολικά ως προς το πως θα βγει στο σανίδι γιατί έχει πολλά αργά σημεία και ιδιαίτερες ενορχηστρώσεις αλλά ο Tate τα είχε προετοιμάσει όλα ώστε να μπει η μπάλα στο καλάθι (έσκασε μπασκέτα στη σκηνή ως reference στο τότε βίντεο του Best I Can) και να συνεχίζει να χαρίζει πόνο και χαμόγελα. Με νέο πολύχρωμο πουκάμισο ο Tate έπαιξε σαφόξωνο στο “The Thin Line”, απογείωσε το κοινό σε χιτάρες όπως το “Jet City Woman”, το μπάσο μας πήρε και μας σήκωσε στο “Della Brown” ενώ δεν ήξερα αν έπρεπε να συνεχίσω να χαμογελάω ή να κλάψω σε ύμνους όπως το ”Another Rainy Night”. Το σερί συνεχίστηκε, με αποθέωση και ξελαρύγγιασμα στο ομώνυμο ενώ το προσκύνημα στο “Silent Lucidity” ήταν αναμενόμενο και κράτησε και στα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου. Θα μπορούσε η συναυλία μα τελειώσει εκεί, προσωπικά ήμουν ήδη ευχαριστημένος.
Όμως όχι, η έκπληξη του “Last Time In Paris” (να γιατί αγοράζαμε όλα τα singles τότε) άνοιξε το encore μαζί με τη βουτιά στο παρελθόν και την αποθέωση για το “Take Hold Of The Flame” (ω θεοί!) και το κλασικό “Queen of the Reich” (που πλάκα πλάκα, 20 χρόνια πριν, δεν το είχαν παίξει στον Λυκαβηττό και κρατάγαμε μούτρα).
H έξοδος στο ψιλόβροχο της Λιοσίων μας βρήκε γεμάτους από συναισθήματα και η ένεση νοσταλγίας ήταν τέτοια που έμοιαζε σαν ψέμα ότι προηγήθηκε τις προηγούμενες 2,5 ώρες. Once in a lifetime experience…
“Hush now, don’t you cry / Wipe away the teardrop from your eye…”
Geoff Tate setlist:
part 1 Rage For Order:
walk in the shadows / I dream in infrared / the whisper / gonna get close to you / the killing words / surgical strike / neue regel / chemical youth / london / screaming in digital / I will remember
part 2 Empire
best I can / the thin line / jet city woman / Della Brown / another rainy night / empire / resistance / silent lucidity / hand on heart / one and only / anybody listening?
Encore:
last time in Paris / take hold of the flame / queen of the reich
® κείμενο/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
® φωτογραφίες: Πέτρος Παπαπέτρος
βίντεο: Δημήτρης Καζαντζής
Peter Papapetros 
