Τη βραδιά άνοιξαν οι Destiny Heroes, που από όσο πρόλαβα να ακούσω έπαιζαν ένα πολύ ενδιαφέρον μοντέρνο industrial-alternative rock στο ύφος των 69 Eyes, Marilyn Manson, Rob Zombie, που σίγουρα δεν ήταν και ότι πιο ταιριαστό πριν τον Γάκη, αλλά δεν ήταν κακό. Η μπάντα φάνηκε κάπως αμήχανη και τρακαρισμένη, ενώ εμφανισιακά αταίριαστη με τον Justice Wings στην κιθάρα και τον τραγουδιστή G.Raven να ξεχωρίζουν. Το κομμάτι με το οποίο έκλεισαν την εμφάνισή τους, το “Monster” ήταν αυτό που κράτησα από την εμφάνισή τους και θα τους ψάξω περαιτέρω!
Το αξιοπερίεργο ήταν ότι όταν ήρθε η ώρα του Γάκη να ανέβει στη σκηνή, είχε μαζί του μόνο μπασίστα, ντράμερ γιατί ανέλαβε να παίξει κιθάρα… ο ίδιος. Για την επόμενη ώρα μας παρουσίασε εν συντομία την ιστορία του rock’n’roll από τον Elvis στον Jerry Lee Lewis και από τον Carl Perkins στους Beatles, ενώ ο ένας rock’n’roll ύμνος έπεφτε πίσω από τον άλλο: “That’s Allright Mama”, “Johnny B. Goode”, “Rock Around The Clock”, “Something Else”, “Blue Suede Shoes”, “Tutti Frutti”, “Chantilly Lace”, “Beep-Bop-A-Lula”, “I Saw Her Standing There”. Στα ενδιάμεσα των τραγουδιών ακούσαμε πολλά και ενδιαφέροντα για τη ζωή και τις περιπέτειες των «καταραμένων» που έδωσαν το ερέθισμα για το rock και το metal όπως τα γνωρίσαμε πολύ αργότερα, ενώ ευχάριστη έκπληξη ήταν και η συμμετοχή μελών των On The Road στη σκηνή για ένα κομμάτι με πραγματικά πολύ…πόνο!
Φυσικά, ένα show Γάκη & Troublemakers δεν θα ήταν πλήρες χωρίς έστω και λίγο hard rock, ή έστω και ένα κομμάτι Whitesnake, παρόλο που η μπάντα του δεν ήταν πλήρης. Έτσι, στο δεύτερο μέρος με τον Jason σαν special guest στην κιθάρα ακούσαμε κάποια κλασσικά όπως “Gimme All Your Love”, “Eleanor Rigby” σε hard εκτέλεση, “It’s My Life”, “Rock You Like A Hurricane”, “You Know My Name”, “Moonchild”, “People Are Strange”, “Roadhouse Blues”. Ήταν προφανές ότι το δέσιμο του γκρουπ δεν ήταν το ίδιο, όπως με τον Μπάμπη Σαγανά, όμως σε αυτές τις περιπτώσεις βγαίνει μπροστά το ταλέντο και το attitude του γνήσιου performer που τραβάει όλη την προσοχή πάνω του, παίζει με το κοινό και στο τέλος όταν του ζητάνε κι άλλο κατεβάζει την μπάντα από τη σκηνή και λέει μόνος του το “Soldier Of Fortune”!
Καημός θα μου μείνει να ακούσω κάποια στιγμή και καμία από τις κομματάρες του “Forbiden Paradise”, αλλά κάτι έμαθα γι’ αυτό το άλμπουμ το οποίο ελπίζω να είναι αλήθεια και να ανακοινωθεί σύντομα επίσημα. Μέχρι τότε μπορεί να έχουμε ακόμα περισσότερα ευχάριστα νέα από το στρατόπεδο του Γάκη… για να δούμε…
Γιάννης Δόλας
