Είτε το θέλετε είτε όχι, οι Ghost είναι από τις σπάνιες αυτές περιπτώσεις όπου κάθε νέα τους κυκλοφορία συγκεντρώνει το ενδιαφέρον όλων των οπαδών του σκληρού ήχου σε παγκόσμια κλίμακα. Άλλωστε εδώ και αρκετά χρόνια (τουλάχιστον από το “Meliora” και μετά) μιλάμε για το πιο εμπορικό όνομα στο heavy metal. Μία και μόνο ματιά στα social media είναι αρκετή για να σας δώσει μια ικανοποιητική εικόνα του αντίκτυπου του “Impera” και των Ghost (κατ’επέκταση) στο…μεταλλικό γίγνεσθαι. Συζητήσεις επί συζητήσεων για το αν ο δίσκος είναι metal, αν είναι καλός, αν ο Tobias Forge θέλει να γίνει pop star, αν ο νέος…Πάπας είναι εξίσου εντυπωσιακός π.χ. με τον Καρδινάλιο Copia κ.ο.κ. Πάμε να δούμε, λοιπόν, λίγο καλύτερα το “Impera”…

Προσωπικά, ανήκω σε εκείνη την μερίδα ακροατών που δεν τους «χαλάει» η πιο pop αισθητική που έχουν επιλέξει οι Ghost στα δύο τελευταία albums. Ο Tobias είναι τεράστιο ταλέντο που έχει το χάρισμα να γράφει πιασάρικα τραγούδια και να έχει ταυτόχρονα τον δικό του αναγνωρίσιμο ήχο. Σκεφτείτε, αλήθεια, πόσο δύσκολο είναι αυτό στην εποχή μας! Το “Impera” περιλαμβάνει μόνο καλοδουλεμένα τραγούδια με κρυστάλλινη παραγωγή και προσεγμένους στίχους (με ένα χαλαρό concept). Ναι, σίγουρα υπάρχουν κάποιες μέτριες στιγμές (π.χ. για τα δικά μου δεδομένα τα “Twenties” και “Hunter’s Moon” δεν είναι και τίποτα ιδιαίτερο) αλλά οι περισσότερες συνθέσεις είναι πραγματικά εντυπωσιακές προεξεχουσών των “Call Me Little Sunshine”, “Spillways” και “Watcher In The Sky”. O Tobias επιλέγει έναν ακόμη πιο εμπορικό δρόμο σε σχέση με το “Prequelle” αφήνοντας πίσω του -για πρώτη φορά, αν με ρωτήσετε- τις όποιες αναφορές στους Blue Oyster Cult.

Είμαι πεπεισμένος ότι οι νοσταλγοί του πιο ακατέργαστου ήχου του “Opus Eponymous” έχουν ήδη αποκηρύξει το “Impera”. Πιστεύω όμως ότι αν το ακούσουν προσεκτικά, θα αναθεωρήσουν…άλλωστε, είναι κάτι που συμβαίνει συνήθως με κάθε νέο album των Ghost. Στην αρχή νομίζεις ότι είναι κατώτερο του προηγούμενου και μετά από λίγο αλλάζεις γνώμη. Εξαιρείται το “Meliora” που είναι το…magnum opus των Σουηδών!

Highlight: Άλλη μία εξωφυλλάρα με πηγή έμπνευσης τον Aleister Crowley.