Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έγινε τόσο μεγάλος ντόρος γύρω από ένα νέο (σχετικά) συγκρότημα. Βέβαια, το όνομα των Ghost είχε αρχίσει ήδη να γιγαντώνεται με το “Meliora” το οποίο κατά γενική ομολογία ήταν εκπληκτικό. Και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, οι Ghost είναι ένα συγκρότημα με πολλούς fans αλλά και πολλούς haters. Προσωπικά ανήκω στην πρώτη κατηγορία αφού θεωρώ ότι ο Tobias Forge έχει καταφέρει να ξανακάνει mainstream τον σκληρό ήχο διατηρώντας μία μυστικιστική αύρα γύρω από το όνομά της μπάντας αλλά κυρίως ανεβάζοντας σε υψηλότατα επίπεδα τον πήχη των συνθέσεων.
Η πρώτη μας γεύση από το “Prequelle” είχε έρθει με τα απίστευτα “Rats” και “Dance Macabre”, δύο κομμάτια που άνετα συγκαταλέγονται στα αριστουργήματα των Ghost (δίπλα σε άλλους ύμνους όπως τα “Cirice”, “Ritual” κτλ.) και η αγωνία για την επίσημη κυκλοφορία είχε χτυπήσει κόκκινο! Και οι Σουηδοί, πράγματι, δεν απογοήτευσαν…ξανά! Για να ακριβολογούμε, μας ενθουσίασαν…ξανά! Το “Prequelle” περιλαμβάνει μόνο φανταστικά κομμάτια που (κλασικά) προβάλλουν την 70ς αισθητική συγκροτημάτων όπως οι Blue Oyster Cult και οι Eloy ενώ ελάχιστα ψήγματα πλέον συναντάμε από Mercyful Fate τα οποία σταδιακά έχουν εκλείψει από τον ήχο των Ghost. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι το “Prequelle” περιλαμβάνει ευδιάκριτες, «αισιόδοξες» νότες στο ύφος του Alice Cooper (περίοδο 1977-1978).
Το instrumental “Miasma”, το “Pro Memoria”, το “Witch Image” και φυσικά τα προαναφερθέντα “Rats” & “Dance Macabre” είναι τα απόλυτα highlights ενός αψεγάδιαστου δίσκου. Δεν ξέρω αν το “Prequelle” είναι καλύτερο από το “Meliora” (μικρή σημασία έχει αυτό) αλλά αυτό που σίγουρα ξέρω είναι ότι οι Ghost εξελίσσονται με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο καταθέτοντας έναν ακόμη εντυπωσιακό album!
Highlight: Οι δύο διασκευές σε Leonard Cohen (“Avalanche”) και Pet Shop Boys (It’s A Sin”) είναι ΟΚ. Προτιμώ την εκτέλεση των Gamma Ray όσον αφορά το “It’s A Sin”…
