Πολλά θα μπορούσα να γράψω για πρόλογο αλλά προτιμώ να κρατηθώ λίγο. Ειλικρινά όμως, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο μια τόσο καλή προσπάθεια από τους The Silent Rage δεν βρίσκει την αντίστοιχη ανταπόκριση. Οι λίγοι κι εκλεκτοί πάντως που βρεθήκαμε το βράδυ του Σαββάτου στο Κύτταρο, περάσαμε πολύ ωραία και μακάρι να επαναληφθεί κάτι αντίστοιχο.
Πρώτοι στη σκηνή οι Αθηναίοι progressive metallers Solid Faith, οι οποίοι βγήκαν την ώρα που ζήτημα μέσα στο χώρο να ήταν 30 άτομα. Παρουσίασαν υλικό από το ντεμπούτο τους “Eternal Quest” που βγήκε το 2020, το οποίο παρόλο που είχα ακούσει μόνο μία φορά θυμόμουν τραγούδια, μελωδίες και στίχους. Κάτι που δείχνει ότι έχουν κάνει μία πολύ καλή δουλειά. Ένα μπράβο επίσης αξίζει και στον drummer τους Κώστα Καραπετσάκο ο οποίος έπαιξε μετά από λίγες πρόβες, αφού πρόσφατα ανάρρωσε από ένα ατύχημα. Και φυσικά respect στον τραγουδιστή τους Θοδωρή Μαρτίνη με το μπλουζάκι Cobra Kai! Γενικά, μία πολύ αξιόλογη εμφάνιση.
Setlist: Eternal Quest, Forgive Yourself, Stay Forever Young, Stare At Me, Gone In The Daylight, See Through Time, Lost In Faith
Ακολούθησαν οι Kosmogonia, ένα folk/melodic death σχήμα με φλάουτο, brutal αντρικά και καθαρά γυναικεία φωνητικά. Εδώ οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν η μόνη μπάντα που μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Πρώτον, η μουσική. Τα τραγούδια από το ντεμπούτο τους “Enthrone The Gods” (2020) ήταν περισσότερο folk/power και το μόνο death στοιχείο ήταν τα φωνητικά. Τα δύο καινούρια που έπαιξαν από τον επερχόμενο δίσκο τους που θα βγει φέτος είχαν melodic death κορμό, θύμισαν σε σημεία Eluveitie, και μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση. Το σεξτέτο ήταν δεμένο και καλοπροβαρισμένο αλλά αρνητικό στοιχείο επίσης ότι ο τραγουδιστής/κιθαρίστας τους Κώστας Μαγαλιός πολύ συχνά φώναζε προς το κοινό με brutal φωνή «πάμε», «είστε έτοιμοι», «είστε ζωντανοί» και λοιπές γραφικότητες που καταντούσαν απλά εκνευριστικές. Πάντως το νέο υλικό ακουγόταν υποσχόμενο, οπότε ανυπομονώ για το τι θα μας παρουσιάσουν.
Setlist: Raven’s Call, Dionysian Song, Hold Me, Oblivion, The Oracle, Melody Of Persephone
Συνέχεια με τους ειδικούς καλεσμένους της βραδιάς, τους Dakesis από το ένδοξο Birmingham. Το prog/power σχήμα έπαιξε άψογα, με αξιοζήλευτη τεχνική κατάρτιση από τον Matt Jones στην κιθάρα και την Amie Chatterley στο μπάσο. Το περίεργο ήταν ότι ο ήχος ήταν πιο χαμηλά σε σχέση με τις άλλες μπάντες και η κιθάρα θα χρειαζόταν περισσότερη ένταση. Πιστεύω όμως ότι αυτό ήταν επιλογή των Dakesis, αφού γενικά δεν υπήρχαν θέματα με τον ήχο σε κανένα από τα συγκροτήματα εκείνο το βράδυ. Έπαιξαν τραγούδια από τους τρεις δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει και ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιασμένοι που βρίσκονταν στην χώρα μας.
Setlist: Ends Of Time Pt. II, On Wings Of Steel, The Great Insurrection, Surrender Your Fears, Destined For The Flame, To Conquer Or Die, Ends Of Time Pt. I
Πριν το τέλος, οι πολυπολιτισμικοί Primal Roots μας ταρακούνησαν τα καλά με μία πολύ δυνατή εμφάνιση, που θα είναι και η τελευταία τους για κάποιο διάστημα αφού η τραγουδίστρια Rachel Cassar θα κάνει μια επέμβαση και της ευχόμαστε να πάνε όλα καλά. Τους είχα δει και το καλοκαίρι στο Under The Quarry αλλά εδώ μου φάνηκαν πολύ καλύτεροι και πιο heavy. Με δύο κοπέλες σε δεύτερα φωνητικά, πολύ διάθεση, ενέργεια και αξιόλογο υλικό, έδειξαν ότι είναι ένα συγκρότημα που θα τραβήξει την προσοχή του κόσμου. Σημαντικό και το ότι δεν μπορείς να βάλεις ταμπέλα στη μουσική τους αφού στο heavy metal τους βάζουν επιρροές από prog, doom, μέχρι και thrash. Τρανό παράδειγμα η εντελώς Slayer-ική εισαγωγή του “Say It”. Έπαιξαν σχεδόν όλο το ντεμπούτο τους “Stand Up” που βγήκε πέρυσι, ένα καινούριο τραγούδι και τη μόνη διασκευή που ακούστηκε εκείνο το βράδυ, το “Toxicity”, με άψογο τρόπο. Αν συνεχίσουν έτσι, το μέλλον τους ανήκει.
Setlist: Same Old Pain, Race To The Red Light, Say It, Who Cares?, Black, Stand Up, Send In The Clowns, Mystery, Toxicity (System Of A Down cover), Tribal Dream
Για τους The Silent Rage τα έχω ξαναγράψει και σε προηγούμενες παρουσιάσεις και μπορώ να πω ότι ισχύουν πάνω κάτω τα ίδια. Η μπάντα είναι στην καλύτερη φάση της ιστορίας της, το δεύτερό της album είναι έτοιμο για κυκλοφορία (περισσότερα γι’ αυτό σύντομα) και οι ζωντανές της εμφανίσεις χαρακτηρίζονται από τρομερή ενέργεια. Ο Μιχάλης Ρινακάκης είναι ιδανική προσθήκη πίσω από το μικρόφωνο και το απέδειξε με απίστευτες ερμηνείες και τσιρίδες που δονούσαν το Κύτταρο. Πού να μην ήταν και λίγο άρρωστος δηλαδή, απορώ τι άλλο θα έκανε. Το setlist βασίστηκε κυρίως στο ντεμπούτο τους album “The Deadliest Scourge” (2016) που ζωντανά πλέον ακούγεται πολύ πιο heavy και πωρωτικό καθώς και σε δύο νέα τραγούδια που δείχνουν την μεγάλη εξέλιξη του συγκροτήματος. Αν είσαι οπαδός του heavy/power metal, πρέπει να τους δεις σε κάποια σκηνή. Πολλά μπράβο για μία καταιγιστική εμφάνιση.
Setlist: My Race Won’t Last, Stormwarrior, The Deadliest Scourge, Sin Of A Pilgrim, Harvester Of Souls, Leading The Legions, Proselytize The Masses, The Serpent Lord, Code Of Destruction, Between Harmony And Sorrow, A Piece Of Eden
Εν κατακλείδι, το πρώτο Ghostlands & Ravenlands ήταν μία άψογη διοργάνωση. Ξεκίνησε στην ώρα της, τελείωσε πριν τα μεσάνυχτα (κάτι σπάνιο για τα δικά μας δεδομένα), είχε φθηνό εισιτήριο και έκανε τους παρευρισκόμενους να περάσουν ένα ωραίο βράδυ. Βέβαια, λίγη παραπάνω στήριξη θα χρειαζόταν από τους οπαδούς αυτής της μουσικής αλλά και τους συντάκτες των περιοδικών. Ειδικά από τη στιγμή που ήρθαν τόσοι φασαίοι για να δουν μόνο τους φίλους τους και αγνόησαν τις μπάντες που έπαιζαν πριν και μετά. Καλά τα μεγάλα λόγια και τα εκτενή αφιερώματα για την ελληνική σκηνή αλλά όταν δεν πατάς το πόδι σου στις συναυλίες, είσαι ένας κλόουν που κοροϊδεύεις τον κόσμο. Τόσο απλά.
Γιώργος Τερζάκης
Φωτογραφίες: Βίκυ Αθανασοπούλου
