Όπως διαβάζω στο δελτίο τύπου, πρόκειται για συνεργασία του τραγουδιστή, κιθαρίστα και mainman των Running Wild, κ. (Rock’n’) Rolf Kasparek και του, επίσης μέλους των «Πειρατών» από το 2005, Peter Jordan. Ο έτερος κιθαρίστας είναι και παραγωγός και έχει συνεργαστεί με μπόλικα ονόματα της Ροκ σκηνής. Φαίνεται πως υπάρχει πολύ καλή χημεία ανάμεσα στους δύο, πέρα από τις δουλειές τους με τους RW. Εδώ τα κομμάτια είναι πιο “Party”, είναι πιο «διασκεδαστικά», είναι boogie και αλέγκρα. Ακούγοντας, ας πούμε, το “Badland Blues” αντιλαμβάνομαι πως το δίδυμο πάει να περάσει κάτι το διαφορετικό από το «Για-χο-χο» μοτίβο που είχαμε συνηθίσει με τους Running Wild. Το “Now Or Never”, που ακολουθεί, έχει μέσα κάργα δίκαση, είναι όμως Ροκάκι, μακριά από το Μέταλ.

Η φάση είναι αρκετά καλή. Η φωνή του Rolf μου άρεσε πάντα. Δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, όσον αφορά δυνατότητες και έκταση, είχε όμως πάντα μια γλυκιά τραχύτητα, ήταν μια φωνή που σου έμενε για τα καλά. Εδώ ο άνθρωπος κεφάρει και τραγουδάει πράγματα που απέχουν πολύ από τα «καθιερωμένα» για κείνον. Θα μπορούσα να πω ότι είναι υλικό που θα έγραφε ο Sammy Hagar, καταλαβαίνετε δηλαδή ότι δεν μιλάμε για γειτονικά οικόπεδα… Ο Rolf όμως δεν έχει κανένα θέμα, αποδίδει σαν γνήσιος Rocker που είναι και δένει άνετα με τα riff που έχει δουλέψει με τον Jordan. Δεν με πιστεύετε; Ωραία, πάτε παρακάτω στο “The Count” και εκεί πλέον δεν θα μείνει κανείς με απορίες. Ένα πολύ χαριτωμένο τραγουδάκι με στίχους “Seven-Eight-Getting Late”, μιλάμε για AC/DC mode δηλαδή, και ανάλογο συναίσθημα.
 
Μου κάνει Krokus, μου κάνει και πολλά πράγματα, μου κάνει και τρελή ζημιά! Τι είναι αυτό το “Rough Tide”, κάνανε καμιά συμφωνία οι Crue με τους Cinderella; Τι ύποπτο νταραβέρι είναι πάλι αυτό; Πάμε παρακάτω, σε ένα φοβερό χιτάκι; Το “Friendly Fire”, με το βάρβαρο θέμα στην κιθάρα και το «κολλητικό» ρεφρέν συνεπαίρνει! Μου αρέσει πολύ αυτό το αλμπουμάκι, θα το έχω στη λούπα…