Γιώργος Γάκης

Ο Γιώργος Γάκης με τους Troublemakers είναι μια σπουδαία μορφή της ελληνικής rock σκηνής υπηρετώντας το ιδίωμα για πάνω από 3 δεκαετίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας. Τον συναντήσαμε στο CloudNine πριν από μια προσωπική του ακουστική σόλο εμφάνιση ένα βράδυ με καταρρακτώδη βροχή. Στην κουβέντα που μπορείτε να παρακολουθήσετε και σε βίντεο παρακάτω μιλήσαμε για τα πάντα, την επανακυκλοφορία του “Too Much Ain’t Never Enough”, το παρελθόν, το μέλλον, το ίντερνετ, τον Joe Lynn Turner με τον οποίο περιοδεύει ανά την Ελλάδα, αλλά και τις άλλες δραστηριότητές του. Συνέντευξη: Βάσω Ζαλαβαρά, κάμερα Γιάννης Δόλας

_x000D_
_x000D_

_x000D_

Rockpages.gr: Το τελευταίο άλμπουμ σου “Too Much Ain’t Never Enough” ξανακυκλοφορεί. Πως προέκυψε αυτό;
Γιώργος Γάκης: Νομίζω, ευλογώντας τα γένια μου, ότι ήταν μια πολύ καλή δουλεία. Κυκλοφόρησε από μια αμερικάνικη εταιρεία, η οποία έκανε ό,τι μπόρεσε κυρίως στην Αμερική και σε χώρες που δεν είναι πολύ κοντά μας. Οπότε, πάντα ήθελα να βγει από μια εταιρεία που να είναι κοντά στην Ελλάδα και μια που τελείωσε το συμβόλαιο με αυτή την εταιρεία, την Perris Records, με την οποία είχαμε μια άριστη συνεργασία, το έδωσα σε αυτή την καινούρια, την Roar, ιδιοκτησίας ενός εξαιρετικού κυρίου, του φίλου μου του Άκη Κοσμίδη… καλός μου φίλος… και πολλά υποσχόμενη και κατά πολύ φιλόδοξη εταιρεία… Πιστεύω ότι θα πάει καλά!

_x000D_

_x000D_

Rockpages.gr: Από το προηγούμενο άλμπουμ “Forbidden Paradise” σε αυτό είχαμε ένα κενό διάρκειας 10 ετών, να περιμένουμε άλλα τόσα για το επόμενο;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Εξαρτάται από τα οικονομικά! Χαχαχα! Έχω βαρεθεί να πληρώνω! Για να μην τα πούμε τόσο πεζά… αυτή η δεκαετία που μεσολάβησε από το 2000 μέχρι το 2010 ουσιαστικά ήταν μια δεκαετία αλλαγής για εμένα. Επέστρεψα στην πόλη μου, ξεκίνησα μια νέα επιχείρηση και ψάχνοντας να βρω τι μου γίνεται άρχισα να ασχολούμαι και με τα οργανωτικά. Πήγαν πολύ καλά στα Ιωάννινα… Glenn Hughes, Whitesnake, Scorpions, Deep Purple, Winger, Dokken… και γι’αυτό πήγε και τόσο πίσω. Κάποια στιγμή λέω «ρε φίλε, δεν θέλω να με θυμούνται σαν διοργανωτή μόνο, στο κάτω κάτω μουσικός είμαι…» Δεν μου είναι δύσκολο, αν μπορέσω να απομονωθώ… για αυτό το δίσκο το μεγαλύτερο μέρος το έγραψα πάρα πολύ γρήγορα απομονωμένος στο Καρπενήσι.

_x000D_

Rockpages.gr: Τι σε εμπνέει για να γράψεις καινούρια τραγούδια;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Δυνατές καταστάσεις… είτε προσωπικές, είτε κοινωνικές. Όταν είσαι σε μια κατάσταση λίγο “flat”, ε δεν σου’ρχεται ρε παιδί μου! Πρέπει να καψουρευτείς, πρέπει να πονέσεις, πρέπει να στριμωχτείς… πως είναι το blues, ας πούμε; Ο άλλος στενοχωρήθηκε πολύ, έκλαψε για να βγάλει αρκετό πόνο και μετά επαναστάτησε, έκανε το rock’n’roll… είναι δυνατές καταστάσεις και συναισθήματα που σε πάνε από μόνα τους…

_x000D_

Rockpages.gr: Χαρά, ή λύπη;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Όλα τα δυνατά συναισθήματα… τσαντίλα… ο θυμός είναι πολύ μεγάλο κίνητρο για να γράψεις ένα τραγούδι, να κάνεις μουσική…

_x000D_

_x000D_

Rockpages.gr: Παράλληλα με την προσωπική σου καριέρα τα τελευταία χρόνια κάνεις και tributes στους Doors, τον Elvis και το rock’n’roll. Πως προέκυψε αυτό;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Αυτό το γουστάρω πολύ! Κάνω αυτά τα αφιερώματα σε ανθρώπους που με επηρέασαν και ουσιαστικά μου άλλαξαν τη ζωή. Μπορεί φαινομενικά με αυτά που κάνω συνήθως ο Elvis Presley και ο Jim Morrison να μην έχουν ιδιαίτερη σχέση, αλλά όλα αυτά για μένα είναι αυτά που με έβαλαν στο κουρμπέτι. Το διασκεδάζω πολύ γιατί είναι μια πρόκληση και για μένα, αλλά και για τους μουσικούς μου. Γιατί αν έχεις έναν κιθαρίστα που έχει μεγαλώσει με τον Petrucci και τον βάζεις να παίξει Scotty Moore, τον κιθαρίστα του Elvis, ή Robbie Krieger, τον κιθαρίστα των Doors, ή τον μπασίστα, ή τον ντράμερ… είναι μεγάλη πρόκληση και επειδή είμαι τυχερός και έχω εξαιρετικούς μουσικούς μαζί μου τα καταφέρνουν και έχει πλάκα…

_x000D_

Rockpages.gr: Πρόσφατα στο ίντερνετ κυκλοφόρησε μια δήλωση του Lips των Anvil, ο οποίος είπε ότι αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με το rock για να βγάλει χρήματα, καλύτερα να τα παρατήσει τώρα, ποιο είναι το σχόλιό σου;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Ο φίλος μας ο Lips από τους Anvil έχει απόλυτο δίκιο… κι αν με ρωτήσεις κι εμένα, καλά εγώ δεν μπορώ να συγκριθώ με τον Lips, αλλά λόγω εμπειρίας και μόνο δεν συμβουλεύω κανένα από τα παιδιά να πιστέψει ότι θα βγάλει λεφτά από αυτή την ιστορία. Και ίσως είμαι από τις τελευταίες σειρές που κάποτε βγάλαμε λεφτά. Όχι, δεν γίναμε πλούσιοι, αλλά συντηρούμαστε και καλά μάλιστα. Πλέον είναι πάρα πολύ δύσκολα. Και γι’αυτό συμβουλεύω όλα τα νέα παιδιά να ασχοληθούν παθιασμένα χομπίστικα… αλλά με πάθος! Ας πούμε ο κιθαρίστας που έχω τον οποίο θεωρώ από τους καλύτερους που έχω παίξει ποτέ, ο Μπάμπης Σαγανάς, τελείωσε την Ιατρική με τη μια και είναι ερευνητής-γιατρός για τον καρκίνο, το συνδυάζει όμως, η δουλειά του είναι αυτή. Και όταν θα πάει στην Ελβετία θα παίρνει έξι χιλιάρικα το μήνα, εδώ δεν θα έπαιρνε ούτε εξήντα ευρώ…  

_x000D_

_x000D_

Rockpages.gr: Ο Γιώργος Γάκης υπήρξε και ήταν ενεργός την εποχή που δεν υπήρχε το ίντερνετ. Πως ήταν τότε συγκριτικά με τώρα;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Δεν μου αρέσει να βάζω τέτοιους διαχωρισμούς: «τότε που ήμασταν εμείς…». Το βρίσκω ανόητο. Η κάθε εποχή έχει τα θετικά και τα αρνητικά και φυσικά το ίντερνετ είναι ένα μέσο τεράστιας διευκόλυνσης. Είναι το παράθυρο στον κόσμο. Παρόλα αυτά την ίδια στιγμή κάνει τεράστια ζημιά κι αυτό φοβάμαι ότι δεν το καταλαβαίνουμε ακόμη. Σε όλους τους τομείς θέλει προσοχή. Στο θέμα της μουσικής είμαι κάθετα ενάντια στο ίντερνετ. Και στο θέμα της διάδοσης της μουσικής μέσω ίντερνετ, αυτή η ταχύτατη διάδοση πληροφορίας που σε κάνει να μην μπορείς να καταλάβεις την σπουδαιότητα της μουσικής, με την έννοια ότι αυτό που είναι σήμερα, δεν θα είναι αύριο… δεύτερον και πιο σημαντικό είναι ότι αρχίζει να χάνεται ο ανθρώπινος παράγοντας στη μουσική, η ψυχή. Και το rock’n’roll είναι η ψυχή. Και μην χάσουμε την ψυχή!

_x000D_

Rockpages.gr: Σε γνωρίσαμε καλά μέσα από την τηλεοπτική εκπομπή “Jammin”, πιστεύεις ότι λείπει μια τέτοια εκπομπή από την ελληνική τηλεόραση σήμερα, θα την έβλεπε ο κόσμος;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Στο μοτίβο αυτό, διαφορετική βέβαια, είναι το «Ράδιο Αρβύλα» που γίνεται χαμός με τους ίδιους συντελεστές… ο Αντώνης Κανάκης ήταν από τότε, είναι από τους παλιούς έκανε το «Κομφούζιο», παλιότερα ακόμα όταν ξεκίνησε η δημοτική τηλεόραση… και ο Παναγιωτόπουλος βέβαια, και ο Βακάρος ήταν οι δυο από το “Jammin”. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχει μια τέτοια εκπομπή σοβαρή που να μπορεί να δίνει βήμα σε σοβαρές προσπάθειες. Δηλαδή, και σε διοργανώσεις που κάνω στα Ιωάννινα προσπαθώ να δώσω κίνητρο τέτοιο ώστε να αναγκαστούν όσοι θέλουν να ασχοληθούν να ανεβάσουν επίπεδο. Δεν σημαίνει ότι επειδή πήρες μια ηλεκτρική κιθάρα, ντραμς, έκανες ένα γκρουπάκι σε δυο εβδομάδες είσαι έτοιμος να παίξεις… θέλει προσπάθεια και όταν είσαι έτοιμος θα σου δοθεί η ευκαιρία και από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο… πρέπει να σου δοθεί η ευκαιρία…  

_x000D_

Rockpages.gr: Troublemakers από το 1992 μέχρι σήμερα… ποιες ήταν οι καλύτερες στιγμές, τι θυμάσαι και τι θα ήθελες να ξεχάσεις;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Πλάκα μου κάνεις τώρα; Τι να πρωτοθυμηθώ; Όλο αυτό το ταξίδι με τους Troublemakers ήταν φανταστικό. Δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα. Ακόμη και τα περίεργα, που έχει να κάνει με το γεγονός ότι πήγαινες καμιά φορά σε μια ξένη πόλη… ήμασταν από τους πιο νέους της ιστορίας και μάλιστα βοήθησε πάρα πολύ η τηλεόραση σε αυτό. Δηλαδή, το να πας να παίξεις σε ένα χωριό στον Εύρο… μας βλεπαν στο “Jammin” και πηγαίναμε… ξαφνικά βλέπαμε ότι δεν υπήρχε εστιατόριο… ή έπρεπε να κοιμηθούμε σε κουκέτες φαντάρων! Παρόλα αυτά όλα αυτά μένουν σαν ωραίες εμπειρίες και αναμνήσεις. Και η πρώτη περίοδος με την Julie Massino που η μπάντα ήταν λίγο πιο jukebox, παίζαμε λίγο απ’ όλα… είχαμε τεράστια επιτυχία στο Μύλο, έκαναν ουρές για να μας δουν… βέβαια, ήταν και άλλες εποχές… με την αγωνία της αλλαγής μετά που αποφάσισα να γυρίσουμε στις ρίζες μας, να το κρατήσουμε «τα πέντε αγόρια»… η επιστροφή μου στα Ιωάννινα με τις αγωνίες… τα ενδιάμεσα πάντα είχαν την αγωνία του άγνωστου. «θα γίνει;», «θα κάτσει;», «θα τα καταφέρουμε;»… αλλά, ήταν και συνεχίζει να είναι ένα πολύ ωραίο ταξίδι!

_x000D_

_x000D_

Rockpages.gr: Σε λίγο επιστρέφεις με τον Joe Lynn Turner… τι περιμένουμε να δούμε;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Λοιπόν… είναι μια ερώτηση που μου την κάνει πολύς κόσμος και σε προσωπικό επίπεδο… τι γίνεται τώρα; Ξέρω ότι ο Joe έχει φανατικούς οπαδούς που περιμένουν να ακούσουν δικά του κομμάτια. Για κάποιο λόγο δικό του προφανώς, ίσως από ανασφάλεια, προτιμάει να παίξει πιο γνωστά κομμάτια για να λειτουργήσει σαν διασκεδαστής περισσότερο. Εγώ το σέβομαι αυτό, αλλά είναι δική του απόφαση το τι είδους κομμάτια θα παίξει. Παρόλα αυτά, επειδή έχω μια άριστη συνεργασία μαζί του και εξαιρετική προσωπική φιλία, τις δεκαπέντε ημέρες που θα είναι στην Ελλάδα θα πάμε και διακοπές, θα κάνει το βίντεοκλιπ του στα Γιάννενα, στα Ζαγόρια, το καινούριο βίντεο των Sunstorm από την Frontiers. Το ωραίο είναι ότι μεταξύ μας, επειδή σκάψαμε τις ρίζες μας και για μένα είναι εφηβικό μου είδωλο ο Joe… βρήκαμε κοινά στον Muddy Waters, στους Doors, στους Rolling Stones… και αυτά τα κοινά μας τα περνάμε. Και αυτό έχει ενδιαφέρον. Προσπαθώ να του περάσω το μήνυμα ότι ο κόσμος θέλει και τα δικά του κομμάτια. Θα φανεί… Πολύ ωραίο πάντως ήταν αυτό που κάναμε στο Σπήλαιο των Ιωαννίνων, την ακουστική εμφάνιση με όλο το συγκρότημα των Troublemakers, την οποία πιέζει την εταιρεία του να το κυκλοφορήσει και σαν επίσημο DVD. O Joe πάντως είναι από τους λίγους, και έχω συνεργαστεί με πάρα πολλούς, που η φωνή του είναι αναλλοίωτη. Το υπογράφω!

_x000D_

Rockpages.gr:  Υπάρχει περίπτωση να ξανακυκλοφορήσεις παλαιότερα άλμπουμ σου;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Κάποια άλμπουμ μου έχουν κλείσει τον κύκλο τους. Δηλαδή, το πρώτο βινύλιο που έκανα με τον φίλο μου τον Ζάικο από τους Blues Wire ήταν πάρα πολύ ωραίο, θα άλλαζα μόνο το εξώφυλλο γιατί είμαι σαν να πηγαίνω σε γάμο, αλλά τόσο ήξερα τότε! Είναι ένα βινύλιο ωραίο. Αυτό που έκανα με την Massino έχει κλείσει τον κύκλο του δεν έχει να μου πει τίποτα… το “Forbidden Paradise” είναι ένας πολύ καλός δίσκος, δυστυχώς δεν τον κατάλαβαν πολλοί. Αυτό θα ήθελα να το ξανακυκλοφορήσω… υπάρχει σκέψη με την Roar… και για βινύλιο ακόμα… φίλε Γιάννη!

_x000D_

_x000D_

Rockpages.gr: Συχνά παραπονιόμαστε ότι δεν βλέπουμε μεγάλες συναυλίες, ή ότι βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια, αλλά αναφερόμαστε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Τι γίνεται στην περιφέρεια;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Ποια κατάσταση στην περιφέρεια; Είναι αδύνατον η περιφέρεια να αντέξει τέτοια πράγματα. Σκέψου πόσος κόσμος σε μια πόλη των εκατό χιλιάδων, όπως είναι τα Ιωάννινα, μπορεί να δώσει 30 και 40 ευρώ πλέον για να κάνει 15.000 κόσμο… αυτά που κάναμε στα Ιωάννινα καλές οι εποχές… στηριζόταν και από το Δήμο, υπήρχε φόρα για μεγάλα live… για τώρα το βλέπω ότι θα αργήσουμε… για πιο μαζεμένα θα δούμε τι θα κάνουμε.

_x000D_

Rockpages.gr: Αυτά που κάνεις εσύ τα πολιτιστικά;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Κοίταξε, εγώ είχα φτάσει σε πολύ καλό σημείο το φεστιβάλ στο Κάστρο. Το «Κάστρο Rock Festival». Αυτό γινόταν σε ένα σημείο του Κάστρου που είναι εξωπραγματικό. Θύμιζε και το Ηρώδειο με τις καμάρες… Αλλά, το ωραίο ήταν ότι έμπαινες από μια είσοδο, από μια στοά που είχε μπουντρούμια και όλο αυτό το εκμεταλλευόμουν πολιτιστικά με εκθέσεις, ηχογραφήσεις, μουσικά εργαστήρια, εκθέσεις φωτογραφίας, ή στις καμάρες κάναμε τρισδιάστατες προβολές videomapping σε σημείο που ακόμα και ο David Coverdale Μίλησε για ένα “outrageous” μέρος και οι James που ήταν η τελευταία συναυλία που έγινε εκεί έπαθαν την πλάκα τους. Είχε φτάσει σε ένα σημείο το φεστιβάλ, όπου δεν ενδιέφερε κανέναν ποιος θα παίξει, γιατί είναι τόσο πολύ ωραίος ο χώρος. Η ελληνική ηλιθιότητα είπε ότι μόλις έχασε ο δήμαρχος που το στήριξε αυτό… το καταστρέφουμε. Και είχε τις προϋποθέσεις και εκεί θα μπορούσε να γίνει, γι’ αυτό πάλευα εκεί, ένας θεσμός ανεξάρτητος… υπό την αιγίδα του Δήμου, αλλά ανεξάρτητος, πως είναι το Νεστόριο ή ο Άρδας… να μην χρειάζεται να είναι υπό κάθε Δημάρχου, ή Πρόεδρο Πνευματικού Κέντρου που δεν μπορούν να καταλάβουν αυτά που τους έλεγα. Υπάρχει μια ομάδα, γιατί την ομάδα την έχω, η οποία είναι ετοιμοπόλεμη και άκρως αποτελεσματική. Το παιδί αυτού είναι το «Ιωάννινα Rock City», το οποίο έγινε πέρσι για πέμπτη χρονιά. Ουσιαστικά στηρίζει την τοπική σκηνή σε πιο μικρό χώρο, αλλά και πάλι με εκθέσεις ώστε να φαίνονται και άλλοι καλλιτέχνες σε σχέση με το rock… δηλαδή, θα γίνει έκθεση ζωγραφικής; Θα έχει θέμα με το rock… το άλλο που κάνω και έχει πάλι μεγάλη σημασία και δεν το καταλαβαίνουν είναι ότι μαζεύω παιδιά από τα σχολεία στο Πνευματικό Κέντρο των Ιωαννίνων και τώρα το κάνω και σε άλλες πόλεις και τους μιλάω για το rock. Με βάση την ιστορία, με ταυτόχρονες προβολές και τους τραγουδάω κιόλας… θα αναφερθώ στους Rolling Stones τους λέω ένα κουπλέ και ένα ρεφρέν για να καταλάβουν πως ήταν το “Satisfaction” ή όταν φτάσουμε στους Guns’n’Roses… και εκεί τους περνάω και κάποια μηνύματα να ξεκαθαρίσουν στο κεφάλι τους τι είναι το rock. Είναι παρεξηγημένο το rock στην Ελλάδα ακόμα. Ξεχνάμε ότι πάνω από όλα είναι μια μαγική μουσική. Τα υπόλοιπα δεν μας ενδιαφέρουν… ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει με το κεφάλι του…

_x000D_

_x000D_

Rockpages.gr: Αν σταματούσες αύριο, θα ήσουν ικανοποιημένος από την καριέρα σου μέχρι τώρα; Υπάρχουν πράγματα που θα ήθελες να κάνεις και δεν σου έχει δοθεί η ευκαιρία;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Κοίταξε, αν σταματούσα αύριο θα ήταν βίαιος ο τρόπος για να σταματήσω! Και δεν θέλω να το σκέφτομαι! Παρόλα αυτά, αν πω ότι θέλω να σταματήσω θα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος με όσα έχω κάνει και θεωρώ τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό γιατί έχω κάνει εφηβικά μου όνειρα πραγματικότητα. Μπορεί να μην έγινα ποτέ ο «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», αλλά το γεγονός ότι είχα στο σπίτι της μάνας μου τα γκρουπ που έλιωνα τους δίσκους τους και τους έκανε μουσακά να φάνε ήταν μεγάλη ικανοποίηση.    

_x000D_

Rockpages.gr: Όσο για πράγματα που θα ήθελες να κάνεις;

_x000D_

Γιώργος Γάκης: Πολλά θέλω να κάνω και η φύση του ανθρώπου είναι ανικανοποίητη. Θα ήθελα η μουσική μου να γίνει λίγο πιο γνωστή… μιλάω για τα δικά μου τα κομμάτια. Και η αλήθεια είναι ότι μέσα στην αγωνία της μουσικής επιβίωσης στη ζυγαριά τη μουσική υποβίβασα λίγο τη δική μου τη μουσική, γιατί πάντα ήμουν διασκεδαστής και δεν έπαιξα όσο θα έπρεπε δικά μου κομμάτια. Και μερικά από αυτά είναι καλά… αλλά, επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα της στήριξης… θα σου πω ένα μικρό παράδειγμα… βγαίνει ένα κομμάτι για την Eurovision και λες: «ρε φίλε τι αηδία είναι αυτή»… και αφού το έχεις ακούσει ογδόντα οκτώ χιλιάδες φορές από όλα τα Μέσα λες «ρε μπας και είναι λίγο καλό;» Εμείς δεν έχουμε αυτή τη δυνατότητα που μπορεί να έχεις ένα καλό κομμάτι και θα πρέπει ο κόσμος να το καταλάβει μόνο από τα live που μπορεί να είναι σε εκατό άτομα. Αυτό θα το θελα… η μουσική μου να ακουστεί λίγο περισσότερο… κατά τα άλλα είμαι από τους τυχερούς και το έχω γουστάρει πολύ και συνεχίζω να γουστάρω!

_x000D_