Την πρώτη φορά που είδα γραμμένο το όνομα του Glenn Hughes το πρόφερα «Γκλεν Χιούγκζ», για να πέσει το σχετικό κράξιμο ευθύς αμέσως! Ο Γκλεν… Χιούζ λοιπόν με εντυπωσίασε για τις απίστευτες φωνητικές του ικανότητες και την χαρακτηριστική του χροιά, που επιβάλλεται σε όλα τα project που συμμετέχει και στην κάθε νότα που τραγουδάει. Τον παρακολούθησα αρχικά στους Deep Purple και μετά ακολούθησα σχεδόν όλες του τις δουλειές – που δεν είναι και λίγες- με άλλες μπάντες, σόλο, projects κλπ. Υπήρχε δε μια περίοδος από το 1999 μέχρι το 2008 που κυκλοφορούσε σόλο άλμπουμ κατά ριπάς.
Με αφορμή την επιστροφή του μέγιστου Glenn στο πλαίσιο της περιοδείας για τα 50α γενέθλια του μνημειώδους “Burn”, δεν θα ασχοληθώ με το μεγαλειώδες αυτό έπος των Purple, αλλά θα διαλέξω μερικά αγαπημένα τραγούδια, τα οποία το πιο πιθανό είναι να μην ακούσω ποτέ live σε αυτή τη ζωή τουλάχιστον, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι τα λατρεύω. Τώρα, αν ο κύριος Χιούγκζ θέλει να μου κάνει δώρο-έκπληξη κάποιο από αυτά… δεν θα πω όχι!
“Why Don’t You Stay”, (“From Now On”, 1994)
Μια κομματάρα από το άλμπουμ-επιστροφή στη νηφαλιότητα για τον Glenn μετά από μια μεγάλη περίοδο σκότους και εθισμού που αρκετές φορές παραλίγο να του κοστίσει τη ζωή του και από την οποία δεν θυμάται και πολλά. Αρκετοί του έτειναν μια χείρα βοηθείας, αλλά εκείνος δεν ήταν ικανός να τη δεχτεί, παρόλα αυτά τα προβλήματα όμως, η φωνή του δεν έδειξε να επηρεάζεται και τόσο. Το “From Now On” ήταν η αρχή της αντεπίθεσης με τον τραγουδιστή/μπασίστα να θέλει να «καθαρίσει» αφήνοντας πίσω τους τις εφιαλτικές στιγμές. Στο άλμπουμ συνεργάζεται με μέλη των Europe (John Leven, Ian Haugland, Mic Michaeli), ενώ πρέπει να είναι από τα ελάχιστα που έχει κυκλοφορήσει, όπου δεν παίζει μπάσο. Το τραγούδι είναι μια μπαλάντα, όπου κάνει επίδειξη δύναμης με τη φωνάρα του να ανεβοκατεβαίνει κλίμακες, να αλλάζει ένταση και να είναι γεμάτη συναίσθημα.
“Dance With The Devil” (“Phenomena”, 1985)
Η πρώτη δουλειά από το γκρουπ του Tom Galley, αδερφού του Mel, με τον οποίο ο Hughes συνεργάστηκε στους Trapeze, είναι απλά εξαιρετική. Με ένα ονειρικό lineup που περιλάμβανε Cozy Powell, Neil Murray, Ted McKenna, Don Airey, κ.α. o Glenn ανέλαβε τα φωνητικά σε όλο το άλμπουμ και το “Dance With The Devil” ήταν το μοναδικό single που κυκλοφόρησε με το δαιμονισμένο βιολί του Ric Sanders να παίζει τη μελωδία. Δυστυχώς, ο Hughes έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να παίξει ποτέ live οποιοδήποτε από τα… 17 αν δεν κάνω λάθος τραγούδια που έχει ερμηνεύσει στο σύνολο σαν μέλος του Phenomena project για προσωπικούς λόγους.
“Don’t Drag The River” (“DEP Sessions 1996”, 2004)
Το άλμπουμ πήρε το όνομά του από το στούντιο στο Digbeth του Birmingham όπου ηχογραφήθηκε. Κυκλοφορούσε ευρέως σαν bootleg με τον τίτλο “Eighth Star”, μετά τη συνεργασία Iommi/Hughes στο “Seventh Star”, που κανονικά ήταν σόλο άλμπουμ του κιθαρίστα, αλλά τα γνωστά τερτίπια των δισκογραφικών βάφτισαν Black Sabbath. Τελικά, κυκλοφόρησε επίσημα το 2004 με τη διαφορά ότι τα τύμπανα, που είχε γράψει ο Dave Holland, πρώην Judas Priest και Trapeze, ξαναηχογραφήθηκαν μετά την καταδίκη του πρώτου για απόπειρα βιασμού και ανήθικη επίθεση σε βάρος ανήλικου αγοριού.
“Heaven’s Missing An Angel” (“HTP”, 2002)
Από το άλμπουμ της σύμπραξης με τον Joe Lynn Turner, σε αυτό το τραγούδι ακούγεται μόνο η φωνή του Hughes, ενώ στην κιθάρα συμμετέχει ο John Sykes. Μάλιστα, με αφορμή την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ τους είδαμε και τους δυο στην χώρα μας πριν από ακριβώς 20 χρόνια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Δυστυχώς, αυτό το τραγούδι δεν ακούστηκε στις συναυλίες. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
“Too Far Gone” (“The Way It Is”, 1999)
Ανέκαθεν ο Glenn ήταν οπαδός του funk. Αυτή μάλιστα ήταν και μια κατηγορία που πάντα τον συνόδευε για την φυγή του Blackmore από τους Deep Purple, το «διαφορετικό» (αλλά φανταστικό αν θέλετε τη γνώμη μου) “Come Taste The Band” και τη μοιραία διάλυση του συγκροτήματος. Σε αυτό το άλμπουμ ο Hughes απασφαλίζει τις funky επιρροές του και μας χαρίζει ένα groove-άτο, αλλά συνάμα σκοτεινό άλμπουμ που ακούγεται αρκετά προσωπικό.
Γιάννης Δόλας
