Όταν οι Godsmack, με τις δεκάδες ραδιοφωνικές επιτυχίες και δίσκους που ποτέ κανείς δε χαρακτήρισε «δύσκολους» ή «απαιτητικούς», κάθε άλλο, δηλώνουν πως η νέα τους δουλειά αποτελεί μεγάλη στροφή προς μια πιο εμπορική κατεύθυνση, τότε η απαισιοδοξία πριν το «play» περισσεύει. Nickelback; Shinedown; Linkin Park; Papa Roach; Λίγο απ’ όλα είναι η απάντηση. Το «When Legends Rise», ειδικά στο πρώτο μισό, είναι μια ακολουθία από τρίλεπτα pop rock τραγουδάκια. Η κιθάρα του Tony Rombola, που ποτέ δεν πρωταγωνίστησε στους Godsmack, είναι ακόμη πιο περιορισμένη, ενώ δυστυχώς έχει «ευνουχιστεί» και ο Shannon Larkin. Τι μένει; Η φωνή του Sully Erna, πάντοτε καλή για τα γούστα μου, αλλά αταίριαστη μακριά από το «90s ‘tallica meets Alice in Chains» γνώριμο στυλ του συγκροτήματος. Ο Erna έχει αποδείξει στο πρώτο solo album του, το «Avalon», ότι είναι ικανός για πολύ πιο φιλόδοξες συνθέσεις. Είναι κρίμα να περιορίζει έτσι τον εαυτό του, σε μια εποχή που έτσι κι αλλιώς οι πωλήσεις είναι ελάχιστες. Hard rock μπάντα είσαι υποτίθεται, δεν γίνεται να πρέπει να φτάσει κανείς στο τελευταίο τραγούδι, το «Eye of the Storm», για να ακούσει ένα riff της προκοπής…
